Wheels!

Lang gewacht , niet gezwegen , bijna niet meer verwacht en toch gekregen!!

Het is bijna alsof ik droom behalve de spierpijn van mijn eerste , nogal avontuurlijke rit , die me eraan herinnert dat niet als wat blinkt goud is.

Gisteren werd ie afgeleverd aan mijn werk omdat het beter uitkwam en maar 1 persoon wist ervan omdat ze toevallig s morgens ernaar gevraagd had , toen verraadde mijn grijns me.
Maar eerlijk is eerlijk , ik was gewoon bang dat er nog iets tussen zou komen maar het is er echt , blauw , groot en snel :SCOOTY !

Ik ben dolblij en kon er gelijk op naar huis.
Dat ging ietsje anders dan ik me bedacht had ....
Eerste hobbel , ik kwam vast te zitten in de lift richting metro en de bewaking moest me bevrijden ...gelukkig schoot het ding opeens los en kon de deur open , we hebben toen samen besloten dat ik voortaan de hellingbaan maar nemen zal.
Tweede hobbel , ik nam ergens een iets te korte bocht , tjsa het is breder van achteren dan van voren , maar hoe breed weet ik nu , ik heb kennis gemaakt met het gras langs de weg ..oeps!
Derde hobbel , de electrische deur beneden in de hal.
Die gaat te snel dicht en het sleutelgat zit in het bellenbord dus ik heb te korte armen , na ettelijke pogingen waarbij ik de deurstijl meenam (zelf weer op de plaats gedrukt ) heb ik aangebeld en heeft de buurjongen me geholpen , als een echte gentleman.
We hebben heel erg moeten lachen want ook voor hem was het geen makkie , maar dat wordt nog flink wat oefenen.

Vandaag ga ik weer manmoedig op pad en wie weet waar ik zal belanden.