Mi Brada

Heel onverwachts gaat het gebeuren , ik geloof niet dat ik er ooit rekening mee heb gehouden..
Mijn broer gaat terug naar Su!

Als kleuters schijnen we onafscheidelijk geweest te zijn en ik heb fotos die daar het bewijs van zijn , maar ik ben me altijd meer bewust van mijn zus en de band met haar.
Vraag me niet waarom , wel weet ik dat rond de pubertijd de band met broerlief verslechterde en we zo enorm elkaar de haren in konden vliegen dat mijn moeder nooit ons beiden samen thuis liet.

Toen hij een vriendin kreeg werd dat gek genoeg anders en de laatste jaren van onze gezamenlijke jeugd hadden we de meeste lol met elkaar.
We trokken toen er samen op uit , Bro en de zussen , zijn vriendin , een van haar broers, het vriendje van mijn zus en nog een stel andere jongeren uit de buurt.
Ik geloof dat geen enkele ouder zou willen weten wat we uitspookten , hoewel ik moet zeggen dat het relatief onschuldig was , kwajongenssterken.

Een dag is me wel bijgebleven.
Mijn moeder heeft ons vrij vroeg leren autorijden , ik denk alle drie tegelijk , rond mijn vijftiende.
Ze had een klein Frans autootje en dat mochten we af en toe lenen ...ja mam , we zullen er heel voorzichtig mee zijn.
Het was een Dauphine , een auto nog kleiner dan een kever en daar hebben we ons met zijn tienen in gepropt en zijn gaan "joyriden".
Bijkomende detail was dat het karretje tegen zijn einde liep en dat de bodem hier en daar verrot was ,niet erg safe dus.
Natuurlijk koos Bro , die aan het stuur zat ; om dat bewuste ritje te maken waar je met de auto niet komen mocht ...en ik weet nog hoe we gierend van de lach , in een veel te zwaar beladen auto , achterna gezeten door een zeer verbolgen wachter op de fiets door de

• Cultuurtuin

heen scheurden......wat een vandalen !!

De keren dat hij op vakantie kwam , toen hij in NL woonde waren ook heel erg gezellig en maakten we als familie , aangevuld met diverse vrienden , lange trips naar de toeristische plekken in Su en op die manier heb ik nog heel wat plekken leren kennen waar ik anders nooit heen was gegaan.

Toen ik zelf in NL kwam wonen , ben ik bij mijn oom en tante in Amsterdam Zuid terecht gekomen en daar woonden mijn broer & schone zus , zowat om de hoek , dus zag ik hen ook regelmatig.

Daarna verhuisde ik naar Rotterdam , waar hij toen stage liep in Pernis en door de week met een vriend in Delft op kamers zat , dus kwamen ze vrij regelmatig langs op mijn zusterflat om me te helpen inrichten en wegwijs maken .

Toen ik terug wilde naar het Mokumse , ik had een baan gevonden in Amstelveen , hebben we de truc verzonnen ...dat ik bij hun in onderhuur ging want ze stonden op het punt naar Leiden te verhuizen en dat ik dan hun huis overnam , dat toch gerenoveerd zou worden.
Zo gezegd , zo gedaan en zo heb ik nog zeker drie jaar heel prettig aan de Olympiaweg gewoond.

Ach en toen werden we volwassener en kregen het steeds drukker met ons eigen leven en eigen besognes.
Verjaardagen bleven hoogtij dagen , maar verder verwaterde het contact en mijn broer , tsja ..die werd steeds stugger en stiller .
Ik kreeg een dochter , kind groeide op , kreeg een daverende ruzie met moeders ..vond hij vreselijk en daardoor hadden we nog minder contact.

Nadat op dochterliefs verzoek de band met moeders weer beter werd , zag ik mijn broer ook weer vaker en ik zal nooit zijn engelengeduld vergeten waarmee hij mijn stappen op de computer en het worldwideweb begeleid heeft vergeten.
KPN moet heel blij met ons geweest zijn ...al de instructies per foon , al de keren dat hij bijna wanhopig vroeg : maar wat staat er dan ....en ik maar piepen ..ik zeg toch .....en ..en....
Maar ik heb het mooi wel geleerd en ik heb hem eens heel trots tegen iemand horen zeggen dat zijn zus er ook niets van wist en binnen de kortste keren alles zelf met haar pc deed !

Enfin in de loop der jaren is onze band toch wel zo langzamerhand weer behoorlijk hecht geworden.
Het feit dat hij van partner gewisseld is , de roerige tijd daarom heen , het ontdekken dat mijn broer nu weer gelukkig is en weer de broer is die ik me herinner van de gezamenlijke avonturen , spraakzaam , bulderend lachend en gezellig , dat alles zal maken dat ik hem toch enorm missen zal.

Het is echt niet zo dat we elkaar wekelijks spraken , maandelijks is al behoorlijk overtrokken , maar het idee dat ik niet even zal bellen naar hem als ik hem spreken wil en nu echt MOET mailen , dat is heel raar en zeer onverwachts.

Mijn zus en mijn moeder zijn heel erg blij met zijn besluit , voor hen gaat er veel veranderen en ze zullen hem regelmatig zien en veel contact hebben , al was het alleen maar op zon en feestdagen.
Ik wens hem en zijn gezin een heel erg leuke tijd in SU toe en heel veel gezelligheid en warmte.

Ruby , Rudya en ik zullen vaker naar Su mailen en bellen vrees ik !

Druk

Vorige week was mijn haar aan groot onderhoud toe , dus Beryl kwam mijn luizenbol weer onderhand nemen.


Rudya had ik speciaal gevraagd om thuis te blijven want ze nam beide schatjes mee en die zijn druk.
Ik heb heel erg moeten lachen om Rudya`s reactie op het duo , ze komt Beryl vaker tegen dan ik , maar dat is dan altijd buiten , dan zit Jamil in de buggy en loopt Jada er om heen te darren , meestal zijn het korte gesprekken.
We hadden van alles aan blokken en duplo binnen handbereik en dat was een hit.

Ik vind Jada wel een enorm creatief en fantasievol kind , ze ziet overal mogelijkheden in , binnen de korste keren had ze met twee chopsticks , de blokkendoos en een blik een drumstel in elkaar gedraaid en zat genoeglijk te trommelen ....Jamil vond het ook wel leuk , maar nee , dat was voor grote zussen!

Ruud mocht achter Jamil aan rennen die watervlug door de woonkamer op pad was op weg naar uitdagingen en ondertussen zat ik onder de schaar en probeerde nog een oogje in het zeil te houden , dolle boel!
Maar de stralende lach waarmee meneer van het ene naar het andere avontuur op weg is ...geweldig om te zien en luisteren ....nou neeeeeeeeeeee ...
Ik moet wel toegeven dat het e e e met verheffing van de stem hem toch even deed nadenken.


Toen mijn haar geknipt was heeft Jada me nog geholpen de paastakken af te tuigen en de spullen op te bergen en dat ging heel goed hoor , ze heeft ook buiten op het balcon de lege plantenbakken staan omscheppen , kortom , ze heeft zich kostelijk geamuseerd.

Jamil vond ondertussen de knopjes van de televisie , dvd speler en de mediabox veel leuker , zou die later iets in de techniek gaan doen ???
Ik heb wel de indruk dat hij het machtig interessant vindt.

Ik heb genoten van het bezoek en mijn haar zit weer fantastisch.

Het leukste was dat ik me jaren terug in de tijd waande toen Beryl zelf net zo oud was en ik haar met Frederique ging ophalen voor een logeerpartij.
Stevig tussen ons twee ingeklemd liep ze dan ; met onze vuisen in haar capuchon van de jas om te voorkomen dat ze losbrak...en dapper waren we , want we gingen zelfs shoppen met haar op de Albert Cuyp.
Het grappigste ontdekten we later , toen we bij de Mac gegeten hadden , ze kreeg een grote onverantwoordelijke milkshake van ons , toen bleek ze keurig mee te kunnen lopen , een handje in de jouwe en in de elleboog de grote beker tegen zich aangeklemd...de rust in persoon.


Ik zie het dus ook helemaal voor me hoe Jada & Jamil over een paar jaar kalm en sereen op visite komen....net zo kalm als hun moeder nu is.
Het kan verkeren , Bredero zei het al!

D W D D

Om mij heen is er van alles aan de hand.

Drie van de kinders in onze familie gaan dit jaar de knoop binden , ze stappen in de huwelijksboot en gaan beginnen aan de grote reis.
Helaas alle drie niet hier in den lande , maar dat maakt hun besluit niet minder leuk , ze hebben het lef om te doen wat ik nooit gedaan heb !
Wat een vertrouwen in de toekomst , ze zijn alle zes al jaren bij elkaar.


Mijn vriendin heeft een dochter die behoorlijk in de contramine is , op zo een manier die verstrekkende gevolgen heeft en dochterlief overziet dat niet.
Moeders des te beter en de zorgen zijn enorm groot , maar ik heb oneindige bewondering voor de manier waarop mijn Limoentje er mee omgaat en waar ze de kracht vandaan haalt ...geen idee.
Maar ze staat pal en verdedigd de belangen van haar welp op iedere manier die ze bedenken kan.
Right on!

Ik lees regelmatig de belevenissen van een bekende en zijn getelde dagen ...de moed en de manier waarop hij dat verwoord....
Niet altijd heb ik woorden om te reageren , maar wat een spirit , ik weet zeker dat zijn gezin heel veel stabiliteit in deze tijd van hem krijgt.

Aan de andere kant zit iemand te wachten op de geboorte van het eerste kleinkind.
Het groeit en bloeit ...nog vier weken en de kleine komt.
De kleine heeft zo zijn eigen ideeen en ligt in stuit , gelukkig wonen we in NL waar de ruimte voor zulke eigenwijsheid er is ;-)
De familiewieg staat al klaar.


Mijn collega is na een moeilijke periode in haar gezin volop bezig om te genieten van het liefste wat ze heeft.
Creatief heeft ze zich ook op haar omgeving gestort en binnenkort krijgt haar dochter een echte prinsessenfauteuil voor haar verjaardag .
Ze is heel vaak een inspiratie voor me in haar levenskunst en ik geniet van haar verhalen over haar kroost.

Dromen zijn heel leuke dingen en als het voorspoedig loopt dan kan je de hele wereld aan.
Maar sneu is het als opeens de overheid een streep erdoor heen haalt en je moet het land uit....want je baas die garant voor je wilde staan is falliet.
Spijtig genoeg , want het bedrijf van jou en je partner doet het wel goed.
Enfin nu terug naar huis en afwachten totdat je terug kan komen , laten we hopen dat de tijd heel snel gaat.


En zo draait de wereld door , iedereen heeft zorgen , zorgjes maar ook wel leuke plannen.

Soms is het goed er even bij stil te staan.