En dat levert de gekste situaties op, want hoewel iedere supermarkt een specials brede kassa heeft voor rolstoelen, kinderwagens en scootmobielen, is dat ook de kassa die het minst bezet wordt.
Daar snap ik totaal niets van.
Mij lijkt het zo logisch dat het de kassa moet zijn die je altijd openhoudt omdat je dan al je klanten ten alle tijden zeer klantvriendelijk kan bedienen.
Mispoes, zo denken ze helaas niet bij het supermarktmanagment.
Er is ook een supermarkt die nog zo een poortje heeft dat opgetild moet worden om toegankelijk te worden voor de scoot en als ik het niet regelmatig aan andere klanten vraag om het voor me te openen, dan kan ik wachten totdat ik een ons weeg en geloof me, das lang! De beveiliger die er staat doet meestal alsof hij blind is en er is maar een kassadame waar ik op kan rekenen dat ze ervoor zorgt dat er iemand me helpt.
Dat is ook de super waarvan de bedrijfsleider vindt dat ik mijn boodschappen op de band bij de smalle kassa moet doen en dan moet omrijden om te gaan betalen....volledig voorbijgaand aan het feit dat ik niet bij de band kan en om het niet te hebben over de andere klanten die me dan klem zetten omdat ze ook niet in de gaten hebben dat ik er weer uit moet om te kunnen betalen!
Dan de paden volgestouwd met manden vol aanbiedingen...heel handig en aanlokkelijk voor het winkelende publiek maar ze versmallen de paden en dan is men reuze geirriteerd als ik vraag of ik er langs mag.
Het is soms echt een behendigheids proef die ik al slalom rijdende door de super afleg.
De rondjes die ik rijd om iemand de vinden die producten hoog of laag in de schappen voor me wil te pakken, de mensen die voor de scoot springen als ik achteruit manouvreer, de piepen totaal negerend die de scoot maakt en dan nog boos worden als ik bijna over hun tenen rijdt.
Van de week had ik nog een meneer die heel boos werd omdat ik achteruit naar de groenten reed nadat ik 5 minuten op hem had staan wachten ...het is dat een andere klant de groenten voor me pakte en hem heel verontwaardigd op zijn gedrag wees, want ik was effe sprakeloos.
Soms sta ik heel geduldig te wachten totdat een andere klant klaar is met rommelen in de schappen en dan stapt er iemand voor de scoot en probeert me weg te duwen....onze lieve heer heeft rare kostgangers!
Als ik dan alles verzameld heb...ga ik richting kassa.
Bij een supermarkt was er een beveiliger die er genoegen in schiep om me elke keer nadat ik door de kassa heen was, te vragen of hij de tassen kon controleren, dat werkte zo op mijn humeur dat ik elke keer ziedend die super uitkwam. Dochterlief zei dat ik me er niet aan moest ergeren en hem op een andere manier moest benaderen.
Ze bleek gelijk te hebben, want sinds ik hem Potige noem, en hem vriendelijk groet en zeg dat ik hem na de kassa wel zal zien....doet hij het niet meer. En das maar goed ook want mijn volgende stap zou een klacht tegen hem zijn.
De volgende ergenis :de kassadames, die ondanks mijn vraag om de spullen niet op de lopende band te zetten, maar op het niet bewegende deel bij de kassa zodat ik zelf de boodschappen kan inpakken, me vertellen dat het heel goed anders kan. Ik zeg heel gedecideerd dat ik de ervaringsdeskundige ben...en als ze eigenwijs zijn, ga ik aan het eind van de band staan en wacht totdat ze mijn boodschappen voor me inpakken.
Tsja, klantvriendelijkheid nietwaar?
En als ik dan eindelijk wegrijd moet ik er rekening mee houden dat er mensen zijn die zo opgaan in hun eigen boodschappen dat ze me totaal niet zien.
Eerlijk ie eerlijk, gewoon aan het verkeer deelnemen kost me minder energie!
