Na een feestje

Het is een uur.
Ben net thuis na een feestje en zit achter het pjoetertje een beetje na te genieten.

De jarige heeft Abraham gezien en het was een beregezellig feestje.

Eerst hebben we heerlijk gegeten en daarna werd er gedanst, gewoon zo een heerlijk ouderwets feestje thuis met familie en vrienden.
Leuke muziek, nummers die ik in geen jaren heb gehoord, vooral de Hindoestaanse nummers, waarvan ik heel veel vergeten was.
Gezellig om naar al die dansenden te kijken, ik mis het wel, dat ik zelf niet meer dansen kan, gelukkig kan ik ook genieten door te kijken.
De meiden zijn groot geworden, leuke dames zijn het, vol belangstelling voor iedereen en met hun beide benen in de wereld.
Zoonlief groeit ook hard, leuke knul met zijn twinkelende ogen.
Tevreden ga ik naar huis met mijn doggie bag.

Ik zit wat na te genieten achter mijn pjoeter.
En plotseling knalt het boven mijn hoofd los, het getier tussen mijn buren, hij is weer boos omdat zij laveloos is.

Ik ga naar bed, mijn stemming is verstoord.
Ik ga slapen.

Van alles en nog wat.....

Ik schrijf minder dan ik zou willen..
Omdat mijn kop steeds te vol zit, mijn lijf door dit wisselvallig weer protesteert.

Het is druk aan het werk, maar het werk doen vind ik op zich ontzettend leuk, vooral met de oudjes kan ik me kostelijk amuseren, das een grote ontdekking.
Toen ik in de gezondheidszorg zat, klikte het niet bepaald tussen ons, ik was te snel en zij vonden me daarom niet aardig, gewoon te weinig geduld.
Maar nu ik niet aan ze hoef te zitten, blijk ik alle tijd van de wereld te kunnen nemen voor de verhalen, boeien ze me ook en is het wederzijds een aangenaam verpozen.

Als ik thuiskom, duik ik even voor de buis, eet wat en val op de bank in slaap tot half negen want dan wil ik een programma zien en na dat half uurtje duik ik mijn bed in met een boek, lees gemiddeld drie paginas en ga slapen.

Kortom, de weken zijn gevuld met werken, eten, slapen en in het weekeinde wil ik gewoon rust.

Gelukkig krijg ik af en toe al lentekriebels en is het als ik naar het werk rijd tegenwoordig al weer licht.

O het is zeker niet een slechte tijd, beetje te druk, beetje saai, maar wel genoeglijk.

09.02.2009

24/7

Zorgen, moederen en werken.

Het is nu alweer een jaar geleden dat mijn zus plotseling de tweede ronde toebedeeld heeft gekeregen.
Een zwaar jaar is het zeker weten geweest.
Zoveel is er veranderd, zoveel is erbij gekomen.

Manmoedig slaat ze zich erdoor en ik hoor nooit dat het haar te zwaar valt, dat ze moe is, dat wel, dat ze nergens echt aan toe komt, zelfs dat zegt ze zelden.
Waar ze alles voor over heeft is dat Matthew opgroeit tot een lucky, happy boy zonder besef van zijn gemis.

Gelukkig heeft ze mensen om zich heen, zoals Conny, Erica en niet in de laatste plaats Amanda.
Een mens is geen eiland, de band met Rohani en haar gezin is heel hecht.
Matthew groeit op met mensen die heel veel van hem houden.

Rehna, je jongen is in goede handen.

Sssssst

Ik ben stil.
Stil, omdat ik moe ben
Stil, omdat het druk is
Te druk naar mijn zin
Dit weekeinde heb ik me dus teruggetrokken
Geen afspraak, geen telefoon, alles afgezegd
Dit weekeinde was van mij
Lief zijn voor ikke
Bijtanken

Morgen is weer een nieuwe dag.