Pijn en chagerijn

Als ik heel erg eerlijk ben moet ik toegeven dat mijn leven al zeker een week of twee door de pijn beheerst wordt , dat maakt me knap sjagge.

Gisteren kwam het echt tot een climax , lees maar.
Nadat ik mijn blog geschreven had was ik van plan de vakantiefotos van mijn vriendin in Japan te bekijken en toen schoot het in mijn rug , ik kon nauwelijks meer zitten van de pijn.
Geirriteerd ben ik maar gaan liggen op de bank , viel in slaap , maar werd wakker met een dragelijk gevoel in de rug , later dan ik naar de super gewild had.
Enfin , me klaargemaakt voor de actie en op naar de scoot.
Doe ik de voordeur open , staat de hele hal vol met verbouwingstroep van een der buren....grrrrrrrrrrr .
Ik begin dus al mijn spullen op de scoot te laden , gaat de deur tegenover me open , dus ik zeg , fijn , nu kunt u tenminste de spullen uit de weg halen..
Om een lang verhaal kort te maken met gepaste tegenzin wordt dat gedaan door steeds de dingen te verplaasten in de richting waar ik heen moet draaien ...ik zeg niet al te veel mijn maar humeur is onderhand al meters beneden elk peil.
Dan volgt een verhaal over de weg naar de super vol obstakels die er niet horen ; auto`s op de fietspaden die dingen uitladen , de super die ontzettend druk is , waar ik niet bij de flappentap kan omdat die in een hoekie staat , mensen die elkaar in de haren vliegen bij de flessenautomaat ...
Gevolgd door een niet zo handige hulp bij de kassa die helemaal gek wordt van al die vervelende klanten en waardoor ik per slot van rekening een deel van de boodschappen terug geef omdat hij niet weet hoe dat met 2 passen betaald kan worden ...hebt u onderhand beeld??
Ik ga maar weer terug naar huis want ik heb mijn dag duidelijk niet , ik heb genoeg van alles en iedereen.

Als ik thuis aankom , staat die meneer die bij de buren klaarblijkelijk helpt met klussen met een onrustig peuter bij de beneden deur , goed zo dan kunnen we met u mee naar binnen (NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE , denk ik ) , maar ik zeg weinig ...
Kom ik boven in de hal , en jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa hoor de hele hal staat weer vol troep , ik kan uit de lift en daar is alles mee gezegd , de meneer komt eraan via het trappenhuis met het kind onderhand krijsend , de rest van het gevolg stapt uit de lift , hal vol , geen kant om heen te draaien om de scoot te parkeren voor mijn deur , hun deur kan niet open voordat alles aan de kant geschoven is.
Mijn geduld is echt totaal op !!!!

Gelukkig heeft het kind al het geroezemoes gehoord , de boodschappen bij me opgehaald en staat daarna in de deuropening op me te wachten.
Ik ben werkelijk in alle staten als ik eindelijlk binnen ben , razend , pijnlijk en sjagge dekt de lading allang niet meer.
Dan krijg ik een preek van de dochter dat ik hier mee op moet houden , ik vecht tegen de bierkaai en de pijn wordt er niet minder om integendeel.
Loslaten !

De rest van de dag heb ik handwerkend op de bank doorgebracht.
Vanmorgen werd ik redelijk pijnvrij en in elk geval niet chagerijnig wakker.
Bedankt dochter ;-)