Borrelen

Vanwege de volgende stage en het begin van de zomer was de planning om met de groep te gaan borrelen.

Maar je weet hoe het gaat, per slot van rekening ging niet iedereen die er was mee, het werd een klein groepje, helaas.

De mensen die er niet waren hebben wel wat gemist want het was bere gezellig, de zon scheen na een behoorlijk bewolkte dag en de tent had lekkere borrelhapjes , yummie!

De laatste drie stapten pas na 19 u op, ik ben daarna maar even naar een toko in de buurt gereden en heb er iets te eten gehaald, geen zin om te koken en het kind was ook op pad.

Ik vond het in elk geval een heel geslaagde actie.

Tobben

Ik lag al in bed , heb al een paar uur geslapen, werd wakker maar nu kan ik niet in slaap komen.

Vandaag heb ik een gesprek gehad met iemand die heel veel bagage heeft en daar even geen weg mee weet, het overviel me maar ik realiseer me gelijk dat niet iedereen een evenredige baal met zorgen mee krijgt.

Ik heb vaak gedacht dat je die naar draagkracht kreeg, alleen heeft zij er op dit moment te veel, helaas.
Nee oplossen kan ik het niet en dat is ook niet waarom het me bezig houd, het is een gevoel van verbazing, misschien zelfs verbijstering dat zoveel tegelijk op een bordje terecht kan komen zonder dat de persoon er paal en perk aan stelt of iemand zoekt om te helpen orde in de chaos in geest & hart te krijgen.

Nu groeit het allemaal boven het hoofd en de argwaan naar iedereens motieven neemt angstwekkende vormen aan, ik vind zo een totaal verlies in de mensen om je heen heel erg zonde, het gevoel dat alles en iedereen je toch wel in de steek zal laten.

Ik wou dat ik de mogelijkheid had, haar voor een poosje hierheen te sturen , Casa NO worries, al was het alleen maar mentaal, even de knop om en bijkomen, pas op de plaats en alles overdenken.

Sometimes life sucks!

Spijbelen

Heerlijke dag gehad gisteren.


Gewoon op tijd opgestaan en gaan werken , woensdag is nog steeds mijn werkdag in de alom bekende gezondheidstoko .
Druk , veel telefoontjes en heel gezellig bijgepraat met mijn collegas.
Tegen de middag werd het rustiger en toen kreeg ik de onrustkriebels en tegen half drie hield ik het niet meer uit en heb ik gevraagd of ik weg mocht.

Ja , hoor , het voelde als spijbelen!
Naar huis om dochterlief te verleiden tot een ijsje , niet gelukt want ze was druk aan de schoonmaak dus ben ik in mijn uppie wel langs onze wijk patatboer geweest en ben aan het water gaan zitten.

Daar heb ik dit gezin gespot , helaas had ik geen goede camera bij me , maar een van mijn wijkgenoten was handiger dan ik , met dank aan Jan Krabbendam .

Het was er heel goed toeven , lange perioden zon soms wat bewolking en niet benauwd door de stevige warme bries over het water.
Zoals altijd waren er genoeg buurtjes aan de wandel met of zonder hond , daardoor helemaal op de hoogte van veel wel en wee.

Wat kan spijbelen toch leuke momenten opleveren.

Werkbezoek

Gisteren op pad geweest met mijn klasgenoten.

We hebben een "werkbezoek' gebracht aan Dress for Succes.

Dit is een organisatie die binnen de Sociale Kaart van Amsterdam past , omdat ze mensen met een smalle beurs helpen aan kleding om te solliciteren en advies voor een sollicitatie gesprek.
De kleding die beschikbaar is , komt deels van donaties van particulieren en deels uit de collectie van een bekend modebedrijf en ook monsters uit modecollecties.
De organisatie heeft behalve kleding ook accesoires & make up ( de laatste is uiteraard altijd nieuw ).

Een van onze klasgenoten had dit georganiseerd , omdat hij het concept uit eigen ervaring kende EN als dressman meeloopt op de modeshows die er op diverse banenmarkten georganiseerd worden.

Uiteraard werden we zelf ook gepimpt met sollicitatie kleding , behalve yours truly , voor mij hadden ze geen kleding vanwege mijn exclusieve maat ;-)
Niet getreurd , ik ben goed geslaagd in de accesoires & make up .

Het was een leuke ervaring ; een heel goede service en hun toetje is dat je bij een geslaagde sollicitatie een tweede outfit kan ophalen.
Dress for succes , eentje om te onthouden.

Hoog bezoek

Gisterochtend was het gelijk merkbaar er hing wat in de lucht .

Iedereen was heel druk met van alles en nog wat op de opleiding en zag er gelikt uit , van de docent kregen we te horen dat er hoog bezoek kwam.
De staatssecretaris van BZ zou langs komen met haar gevolg en aangezien we de enige groep waren, die les hadden voor de Formulierenbrigade , stonden we ook op het lijstje voor de lunch.

Nou stond er een toets op het lesprogramma , maar dat werd verschoven naar de middag.
Gelukkig zaten we achter de computer een belastingoefening in te vullen en toen de groep binnenkwam en ik zat er lekker met mijn rug naar toe .
Ik loerde even over mijn schouder en ging weer door met waarmee ik bezig was .

Plotseling stond mv B toch naast me , ik mocht uitleggen wat ik deed en waarom ik voor de opleiding gekozen heb , enz enz , het was een leuk gesprek .
Toen ze met de student naast me sprak zag ik wel een flits maar ik heb verder geen acht geslagen op al het gedoe en ben verder gegaan met mijn oefening.
Overgins was mv B aardig en echt vol interesse.

Helaas bleek later dat er ook een cameraploeg bij was , die ik gelukkig niet gezien heb.
Ik hoop dat het de lokale tv zender was , AT5 vind ik wel oke , ik heb totaal geen zin in de landelijke pers halen.
Nu maar hopen dat jullie me niet weer beeldvullend in de aanbieding krijgen !

Week einde

Wat is dat toch een heerlijk moment.

Niets moeten , tijd voor jezelf , leuke dingen doen.
Ik heb er gisteren echt van genoten.

Mijn tocht startte op de Poort , op zoek naar een dect-telefoon , het liefst een met 3 extra handsets , voor iedere kamer een foon want ik word gek van het gedoe dat het steeds ergens ligt waar ik het niet vinden kan.
Op advies van een van mijn neven die ik tegenkwam ben ik bij BCC gaan koekeloeren en dat heeft me een mooie opgeleverd en zeker 40! euro goedkoper dan de mooiste die ik op het net gezien had , mooi meegenomen dus.

Vervolgens ik ben een pakketje gaan posten voor Hannie , nou ja voor de baby dan ; ik was van plan alles netjes stuk voor stuk in te pakken zodat er iedere dag een geschenkje uit te pakken viel , maar ik wist niet of het mocht , er was geen materiaal daar om het alsnog te doen , dus .....dat ging niet door , maar het geheel is nu op reis naar de bestemming.

Toen ik daar zat , belde mijn andere nichtje en ja ze zat te klussen in haar nieuwe huis en aangezien ik aan de overkant was , ben ik er gelijk heen gegaan. Het is echt een leuke woning , iets anders ingedeeld dan de mijne was en ik weet zeker dat ze er met veel plezier zal wonen.
Er moet nog aardig wat gebeuren voordat het naar haar zin is maar het begin is er!

De markt was mijn volgende stop , altijd al de moeite waard , maar nu met het mooie weer zo druk en gezellig , lekkere groenten gevonden , geklept met deze en gene , tsja ik woon nu al jaren in deze wijk en ken daardoor ook heel veel van de kooplui , altijd leuk om bij te beppen dus.

Het uitje eindigde bij de Javaanse warung , die ik pas ontdekt had en gezien de drukte , was ik een van de laatsten ;-) mezelf getracteerd op tahoe -lontong , yummie , het was ontzettend lekker !

Met een tevreden gevoel ben ik naar huis gescoot , boodschappen weggewerkt en heerlijk op de bank gehangen met een kneuterig handwerkje.
Wat een moooooooooooooie dag!

Bomen

Een van de eerste dingen die me hier in NL opvielen waren de bomen.

In SU waar ik opgegroeid ben , ken ik de naam van zowat elke boom die er in de buurt groeide en als je dat niet wist was er wel iemand in de buurt die je dat kon vertellen , zelfs als je buiten de stad was , waren er nog genoeg mensen die wisten wat voor bomen er in hun omgeving "woonden".

Hier , is de reactie een stuk onverschilliger , nou ja , het is een boom !
Het heeft toch echt een aantal jaren geduurd voordat ik iemand tegen kwam die er meer weet van had en die heeft me met eindeloos geduld de bladvormen en kenmerken zitten uitleggen , nog bedankt Mart ! , maar ook mijn ex heeft me heel veel geleerd tijdens onze wandelingen door deze wijk met boek in de hand.
Dat was al in het begin van onze verkering , want hij woonde al in ZuidOost en ik werkte er alleen maar en verbleef toen nog in de buurt van het , hoe kan het ook anders , Surinameplein ;-) , waar hij heel dichtbij werkte trouwens.

Ondertussen , heel veel kennis verder , ben ik heel erg dol op kastanjebomen.
Rond de toko waar ik al jaren een aantal uur per week doorbreng stonden er heel veel dicthbij de poli.
Groot was de schrik dat de bomen weg werden gehaald toen er bouwplannen ontstonden voor de nieuwe afdeling Psychiatrie .
Gelukkig zijn ze wel behouden gebleven en verplaatst naar de weg bij het Ronald McDonald huis waar ze het uitstekend doen.
Jammer genoeg ben ik wel het zicht op de mooie kastanjes kwijt en kijken we nu op een spiksplinter nieuw gebouw , beslist niet lelijk , maar natuur is het zeker niet.

Al met al ben ik heel blij met het feit dat er op het mooie plekje dan ook een stel kastanjes staan. Gezellig met zijn twee , een rose en een witte.

Nou ja

Onze wijk is in het bezit van iets heel unieks ...

We hebben een eigen carillion!
Het staat heel pontificaal op het grasveld tegenover de school en bied een heerlijke zitplek voor ouders die hun kinderen op halen , moeders die hun kinderen op het grasveld laten spelen en een enkele keer aan de hangjongeren ;-)!

Maar tot mijn grote verbazing is het sommige bewoners ook een doorn in het ...oor!
Die klagen over het feit dat het te vroeg of te laat speelt of dat de liedjes te eentonig zijn , kortom er wordt over gezeverd.

En dat is nu precies waar ik met mijn verstand niet bij kan.
Als je een woning komt bekijken in deze wijk kan je het carillion bijna niet missen , dus vrijwel iedereen die er zo dichtbij woont dat het een probleem zou kunnen zijn , ziet het al voordat het besluit voor het huis genomen is.

Waar komt dan de wrevel van de mensen vandaan?
Het is niet dat je er door overvallen wordt , het is niet zo luid als een kerkklok en het is gewoon een vrolijk geluid dat je de tijd aangeeft.
Oke , we wonen heel erg rustig en landelijk ondanks het feit dat we in een stad wonen ( ahem , ligt Amsterdam ZuidOost wel in de stad ) , maar dagelijks denderen er toch aardig wat vliegtuigen met knap meer volume over de wijk heen !

Ik ben een heel grote fan van het carillion en ik vind het echt een heerlijk geluid als ik bij de scholen aankom en er klingelt net een leuk wijsje .
Welkom thuis , denk ik dan .

Da spot

Het werd een dag met een gouden randje.

Eerst ben ik langs " de plek " gereden en heb het vastgelegd.





En toen het bruggetje over ....langs het water...


Heb ik teveel gezegd?
Dit is zo een pracht plek tussen 2 wijken in , het valt nauwelijks op.


De rest van de werkdag was ook heel gezellig , veel in de zon zitten werken en brainstormen , dat was echt genieten.
Volgende week nog school en daarna ga ik weer een maand stage lopen.

Zin in

Gisterenavond lag ik er wel heel erg vroeg in , al voor 20 u lag ik gestrekt.

Gewoon , niet een al te beste dag.
Het effect is wel dat ik vanmorgen vroeg wakker werd , heel erg fris en uitgeslapen , ahem , zou er dan gewoon sprake geweest zijn van slaapgebrek?

Hoe dan ook ik heb dus zin in de komende dag , mag ook wel , want het zonnetje schijnt , vogeltjes fluiten , ik ga wat foto`s maken van dat mooie plekkie en ik heb een leuke schooldag in het vooruitzicht.

Zou het lukken denkt u??

Memories

Mijn nichtje heeft een appartement gekocht , haar eerste eigenste huis!

En dat brengt me terug in de tijd.
Ze gaat namelijk wonen in het complex waar ik dochterlief thuis bracht uit het ziekenhuis , het eerste thuis samen.
We hebben er met heel veel plezier gewoond , veel beleefd , veel aanloop en logees gehad maar zijn verhuisd toen ze zo groot werd dat ze buiten wilde spelen , dat werd een beetje moeilijk want we woonden op de 10e etage.
Wat ik heel erg gemist heb is het wijdse uitzicht en dat je op heldere dagen tot aan het IJsselmeer toe kon kijken , al die zeilen op het meer.
Of het prachtige uitzicht over de wijk met het vuurwerk tijdens de jaarwisseling , dan klommen we naar boven op de glazen loopbrug tussen 2 torens in om daar samen met buren uit beide torens het jaar in te luiden.

Ik woon al weer jaren naar volle tevredenheid in Nellestein , maar ik zal met veel plezier mijn nichtje in haar nieuwe huis bezoeken.
Veel plezier in je woning , C C !

Pijn en chagerijn

Als ik heel erg eerlijk ben moet ik toegeven dat mijn leven al zeker een week of twee door de pijn beheerst wordt , dat maakt me knap sjagge.

Gisteren kwam het echt tot een climax , lees maar.
Nadat ik mijn blog geschreven had was ik van plan de vakantiefotos van mijn vriendin in Japan te bekijken en toen schoot het in mijn rug , ik kon nauwelijks meer zitten van de pijn.
Geirriteerd ben ik maar gaan liggen op de bank , viel in slaap , maar werd wakker met een dragelijk gevoel in de rug , later dan ik naar de super gewild had.
Enfin , me klaargemaakt voor de actie en op naar de scoot.
Doe ik de voordeur open , staat de hele hal vol met verbouwingstroep van een der buren....grrrrrrrrrrr .
Ik begin dus al mijn spullen op de scoot te laden , gaat de deur tegenover me open , dus ik zeg , fijn , nu kunt u tenminste de spullen uit de weg halen..
Om een lang verhaal kort te maken met gepaste tegenzin wordt dat gedaan door steeds de dingen te verplaasten in de richting waar ik heen moet draaien ...ik zeg niet al te veel mijn maar humeur is onderhand al meters beneden elk peil.
Dan volgt een verhaal over de weg naar de super vol obstakels die er niet horen ; auto`s op de fietspaden die dingen uitladen , de super die ontzettend druk is , waar ik niet bij de flappentap kan omdat die in een hoekie staat , mensen die elkaar in de haren vliegen bij de flessenautomaat ...
Gevolgd door een niet zo handige hulp bij de kassa die helemaal gek wordt van al die vervelende klanten en waardoor ik per slot van rekening een deel van de boodschappen terug geef omdat hij niet weet hoe dat met 2 passen betaald kan worden ...hebt u onderhand beeld??
Ik ga maar weer terug naar huis want ik heb mijn dag duidelijk niet , ik heb genoeg van alles en iedereen.

Als ik thuis aankom , staat die meneer die bij de buren klaarblijkelijk helpt met klussen met een onrustig peuter bij de beneden deur , goed zo dan kunnen we met u mee naar binnen (NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE , denk ik ) , maar ik zeg weinig ...
Kom ik boven in de hal , en jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa hoor de hele hal staat weer vol troep , ik kan uit de lift en daar is alles mee gezegd , de meneer komt eraan via het trappenhuis met het kind onderhand krijsend , de rest van het gevolg stapt uit de lift , hal vol , geen kant om heen te draaien om de scoot te parkeren voor mijn deur , hun deur kan niet open voordat alles aan de kant geschoven is.
Mijn geduld is echt totaal op !!!!

Gelukkig heeft het kind al het geroezemoes gehoord , de boodschappen bij me opgehaald en staat daarna in de deuropening op me te wachten.
Ik ben werkelijk in alle staten als ik eindelijlk binnen ben , razend , pijnlijk en sjagge dekt de lading allang niet meer.
Dan krijg ik een preek van de dochter dat ik hier mee op moet houden , ik vecht tegen de bierkaai en de pijn wordt er niet minder om integendeel.
Loslaten !

De rest van de dag heb ik handwerkend op de bank doorgebracht.
Vanmorgen werd ik redelijk pijnvrij en in elk geval niet chagerijnig wakker.
Bedankt dochter ;-)

Koeler

Sinds een dag of wat is het niet zo heet meer.

Ik vind dat wel lekker , even weer wat regen , frissere nachten met daarbij het vooruitzicht dat er vanaf morgen meer zonne-uren zullen zijn .
Vandaag is het wel onhandig dat het miezert , maar het zal me niet thuis houden , want de inwendige mens moet ook verzorgd worden.

Deze week bestond voornamelijk uit het wennen aan het reguliere ritme , ergenis over de opgebroken fietspaden waardoor ik steeds moet omrijden maar ook het weerzien met mijn klasgenoten en de daarbij behorende verhalen.
Gezellig is dat zeker , al krijgen we steeds meer het gevoel dat de tijd vliegt en we over 2 weken weer stage gaan lopen , daarna 6 weken vakantie hebben , 2weken weer les gevolgd door het examen.

Maar ik had nog wat plaatjes van de plas vanaf deze kant bezien.
De andere plaatjes waren van de overkant van het water , tot nu toe was ik met de scoot nog niet op deze paden geweest.



Ik heb trouwens door het omrijden eens goed om me heen gekeken , soms vergeet je welke mooie hoekjes er net naast de deur liggen.
Die moet ik ook nog vastleggen!

Om en rond het huis

Wonen in een vrij jonge dynamische wijk heeft veel voordelen , kunst is er een van.

Iedere school , wijk , flat , kruising van de belangrijkste wegen en routonde heeft een eigen kunstobject dat de plek herkenbaar maakt en verspreid over de wijken staan er enorm veel kunstwerken , heerlijk!

Tuurlijk krijgt ieder object een officiele naam , maar als rechtgeaarde Mokumers ook een bijnaam , dit heet het Zonnebaken , voor buurtbewoners is dit de Punt of de Naald, niet te verwarren met de breinaalden , hieronder.

Eigenlijk heten de breinaalde bij Geerdinkhof heel netjes Raket.
Bij Holendrecht staan de Arch , in voor de buurtbewoners de Haken .

Gisteren kwam ik deze tegen en die heb ik gelijk vastgelegd.
Hoe het heet weet ik niet , ik kan het niet terug vinden , eigenlijk is gek genoeg de kunst bij de wegen en op de routondes niet te traceren , ze zullen wel niet onder de kunst in de Openbare ruimte van Zuidoost vallen.
Voor het geval u nog de behoefte hebt om meer te zien , kom eens kijken in Amsterdam ZuidOost !

Deze dag

Op een mooie Pinksterdag...met volop zon.



She left to us her little boy,
her precious gift, so full of joy !
She couldn't have left so peacefully,
hadn't she known that you and me
would take good care of this smart guy,
and that is my dear people why
we all do the best we can:
he'll grow up to be a loving man.
So today on Mothers's Day
THANK YOU ! is all that we can say

Arlinda melim
&
Matthew Anthony Wittenberg

In de buurt

Tuurlijk heb ik weer van alles ondernomen.

Grappig genoeg heb ik wel alleen maar foto`s in de achtertuin genomen.

Bijvoorbeeld van de eerste rodondenderons , mooi he.
Ik begon met shoppen in Reigersbos en kleppen met allerlei bekenden.
Daarna heb ik mezelf getracteerd op een tochtje naar de foodstrip voor een megagrote milkshake , lekker in de zon.
Vandaar naar de Poort , meer kleppen met bekenden en genieten van de drukte , de mensen en het gewoel op de markt.
Zomers is het erg goed toeven in deze wijk , het is goed te merken dat het merendeel van de bewoners uit de tropen komt , ze genieten zichtbaar van het buitenleven!

Terug naar de achtertuin , het zwemwater in het park , de bermen vol fluitekruid en nog veel meer moois.


Tot slot dan de boom , mijn speciaal plekje in het park , twee weken later .

Mijn achtertuin blijft een bron van inspiratie!

....en dan opeens...

..lijkt het wel volop zomer!

Aan de ene kant vind ik het verrukkelijk , zoveel zon , zo groen buiten en de heerlijk warmte.
Aan de andere kant protesteert mijn lijf tegen de overdaad aan warmte in zo een korte tijd , vandaar de reuma aanval.

Gelukkig lijkt het erop alsof het nu de goede kant uitgaat.
Gisteren kon ik voor het eerst weer schoenen aan , nou ja schoenen , fake-crocs daar konden mijn voeten weer in ; maar het was dus tot mijn grote plezier wel schoeisel!
Ik had de dag ervoor de baas nog gebeld om te vragen of ik op mijn sokken werken mocht , hij moest er hard om lachen , maar ik was welkom , per slot van rekening werk ik niet met mijn voeten.

Gisteren ben ik vroeg in de avond nog een rondje door de buurt gaan maken , gewoon om er even nog uit te zijn .
Ik was even op ziekenbezoek en daarna was het nog zo heerlijk buiten.

Voor vandaag heb ik nog geen plannen ....ik merk wel wanneer ik de kriebels krijg en naar buiten moet , ik heb nog de vrijheid tot aan de tweede Pinksterdag ;-)

Solidariteit

Dat was het thema van het bevrijdingsfeest en juist hier in Zuidoost was dat er even niet.

In een bejaardenhuis zou er een rijzende tentoonstelling over de West in de WOII komen te staan en dat stuitte op prostest van enkele bewoners.
Er werd spoed overleg gepleegd en de tentoonstelling en het feest werden verplaatst naar het CEC op Ganzenhoef.

Bewoners Zuidoost vieren Bevrijdingsdag
29 april 2008
Onder het motto ‘Vier vrijheid in Amsterdam Zuidoost op 5 mei 2008' organiseert het Bewonersnetwerk Zuidoost (BNZO) en de stichting Nusantara Amsterdam voor de eerste keer in Amsterdam Zuidoost een 5 mei viering.

Dit woonbuurt- en etnisch overstijgende bewonersinitiatief heeft een stadsdeelbrede ambitie en gaat het thema van 2008 vrijheid en solidariteit in gezamenlijkheid vieren. Om 14.30 uur vindt de officiële opening plaats in het CEC gebouw, Bijlmerdreef 1289 in Amsterdam Zuidoost.
Vertegenwoordigers van het organisatiecomité en stadsdeel Zuidoost nemen het woord over het verleden en heden van deze historische episode en geven een voorschot op de toekomst. Ook wordt er een cultureel programma met verteldichtkunst, zang en muziek gepresenteerd.

Tenslotte is hier ook de unieke expositie “Wereldoorlog II in de West' te bezichtigen.


Ik ben er heen geweest , ten eerste om de tentoonstelling te zien , want hoewel ik in Su ben opgegroeid , weet , wist ik er niet erg veel van.
Dit is een stuk geschiedenis dat niet heel erg veel aandacht kreeg .
O ik wist wel van dat Duitse oorlogschip , de Goslar , dat in de haven tot zinken werd gebracht en er tot de dag van vandaag ligt te vergaan , van de interneringskampen voor Duisters , die in Su woonden & de mensen die van sympathie voor de 'vijand ' verdacht werden.
Maar sommige dingen was ik vergeten , zoals de mannen die op zee waren in de Koopvaardij , de vrouwen die werkten als chauffeuse of telegrafiste , de mannen die vochten in de KNIL .
Andere dingen waren totaal nieuw voor me bijvoorbeeld de lijst van mannen en vrouwen die hun steentje in het verzet bijgedragen hebben en soms hun leven gelaten hebben , allen uit de West.

Ik vond het een zeer leerzame en indrukwekkende tentoonstelling , als het even kan een aanrader voor mijn lezers.
De viering is me ook goed bevallen , niet een heel grote groep mensen en voornamelijk ouderen , maar ik hoop op het begin van een goede traditie.

Met de bewoners van het bejaardenhuis waar het protest klonk , volgt nog een discussie en zoals mv . Esajas van de Surinaamse Vrouwen Bijlmermeer gisteren terecht zei , hoop ook ik dat men naar elkaar zal willen luisteren.
Beranová, Jana.

Ontsnapt!

Ik hield het echt niet meer uit binnen , hoewel de voet nog in geen enkele schoen past , ik moest er echt uit!
Met hulp van de dochter , sokken aan en karren maar.

Ik ben begonnen op de Poort , geprobeerd of mijn nichten er waren , de een was pierwaaien , de ander kreeg net haar zus & zwager terug uit Cuba , maar die heb ik wel gezien , stralendbruin en heel opgewekt , al waren ze wel aan een douche toe na de vliegreis.
Daarna ben ik terug naar het Park in de achtertuin gereden en ik heb me daar kostelijk vermaakt..

Ik heb eerst zitten sjansen met een jongeman hier bij het metrostation , het was liefde op het eerst gezicht van zijn kant ....en ik kreeg een dikke kus bij het afscheid , wat kun je nog onbevangen zijn als je 2 jaar bent ;-)

Op dit plaatje zie je hoe de velden zich vullen met zonaanbidders en bbknoeiers , het rook er prima.

Bij dit rondje langs een flat zag ik een vreemde tulp

Dit was zo een mooi laantje langs het water , helaas kon ik er niet al te ver overheen , maar mooi was het zeker.

Op weg naar huis kwam ik dit obstakel tegen , de beste kameraad , die je bijstaat met raad en daad.

Een kwartier wachten met dit mooie weer was niet al te erg , ze waren op zoek naar een weggelopen kind , oeps dat was niet zo best.

Maar mooi tussen het groen , geparkeerd voor een paaltje ...ik heb ze succes gewenst met het zoeken en ik had weer iets te vertellen!