De straat waar ik woon....

...is eigenlijk helemaal geen straat.

Ik woon in een wijk waarbij de gebouwen met fietspaden met elkaar verbonden zijn , sommig iets breder en waar het door het vele groen en de plas heel goed toeven is.

Ik denk dat ik regelmatig wel iets lyrisch schrijf over het uitzicht , de bomen , de planten , vogels , kortom de fantastische natuur en dat terwijl ik officieel in Amsterdam woon.....tuurlijk is het een buitenwijk van zeer twijfelachtige reputatie ,maar dat mag de pret niet drukken.

Hoewel het al jaren aan het veranderen is, denkt de rest van Nederland nog steeds dat we in een enorm criminele en vooral pikzwarte , enge wijk wonen ,waar moord en doodslag heel normaal zijn..
Niets is minder waar.
Als ik me niet vergis wijzen de statistieken uit dat er in de betere wijken in deze stad meer inbraken plaatsvinden , desondanks is het zo dat ieder incident in deze wijk de landelijke pers blijft halen , het is dus tegen de bierkaai inwerken.

Maar we hebben ook heel veel kunst , openbaar en in vele gebouwen .
We hebben een heel mooi beeldenpark van openbare kunstwerken,groter dan in welke wijk ook en in onze wijk staat ook het gebouw met de grootste Kunstcollectie van Hedendaagse kunst buiten een museum...toevallig werk ik er ook.
In de 25 jaar dat ze bestaan hebben ze al 2 dikke kunstboeken over hun collectie het licht doen zien , echte collectors items.


In onze wijk besteed men ook heel veel aandacht Cultuur , helemaal omdat die zo divers is.voor elk wat wils.
We hebben een goed lopend Centrum voor Beeldende Kunst, een Kindercircusschool , een kunstinstelling die migranten cultuur registeert en stimuleert, een Jeugdtheaterschool , een muziekschool die heel breed georienteerd is en een eigen theater.
In onze wijken kunnen kinderen ook nog voor een habbekrats instumenten zoals een steel-pan leren spelen of met een brassband meedoen.

Er staat een Muziekhal van grote reputatie, een voetbal tempel die zijn weerga niet kent , de eerste megabioscoop en oja ook nog een podium bekend als Stage waar ook menig bekend artiest zich niet schaamt om zich te laten horen.

Door het jaar heen hebben we minstens 6 festivals , waarbij van alles aan bod komt en zeker drie van heinde en verre tot ver over de landsgrenzen bezoekers trekt.

De straat waar ik woon , bevalt me uitstekend en in de 17 jaar dat ik in deze wijk woon , ben ik die als geen ander gaan waarderen....
Ik voel me nergens zo prettig en op mijn gemak als hier.
Voor anderen nog steeds een enge plek ,maar onderhand behoor ik al weer jaren tot de echte Bijlmerbelievers!

Kom je ook eens bij ons buurten??

Smaak

Voor de deur van mijn werktoko staan ze al jaren.
Je kent ze wel van die grote betonnen bloembakken gevuld met conifeerachtigen voor een gedegen groen geraamte.

Helemaal niet mooi of lelijk , gewoon groen om naar te kijken en niets mis mee..
In de winter soms heel mooi ,met rijp of sneeuw en de musjes zie je vaak in de inmiddels forse naaldbomen nestelen.


Maar dan komt het voorjaar en op zekere dag komt er zo een karretje aan met enkele tuinmeneren en dan gaat het gebeuren ....de eerste voorjaarshandelingen ...
Een grote slang wordt er uitgetrokken en de bakken worden flink bevloeit.
Daarna gaan DE violen erin ; neen , niets aan plan of zo , ze worden erin gepoot , het is immers voorjaar.
En hoewel ik niet van violen houd , kan ik niet anders dan toegeven dat het de boel aanmerkelijk opfleurt.


Wat daarna volgt , daar het ik veeeeeel meer moeite mee.
Ergens eind mei of zo dan moet volgens de oppertuinmeneer klaarblijkelijk de violen boel eruit, mooiste tijd gehad en dan , dan komen ze eraan.

Zonder enig gevoel voor smaak of gevoel voor decoratie worden de eenjarig bloeiers erin geplempt.
In elke bak 2 geraniums, 1 rode en 1 rose, 3 afrikaantjes , wat wit spul dat over de rand gaat hangen , naam mij onbekend, 2 rode iets bloemen en als we geluk hebben wat lavendel.
Ieder jaar weer zie ik het met afgrijzen aan .
Het komt bij niemand op om de bakken eens op kleur, soort of weet ik veel eens anders in te planten, jaar na jaar is er weer de smakeloze jaren 50 plantspul dat de bakken siert in de zomer.....


Zouden die heren nou echt zo een oogkleppen op hebben en nog nooit een tuinprogramma bekeken hebben?
Geen Eigen huis en tuin, geen Tuinruimers of weet ik veel hoe die tuinmannen hun tv-kunstjes heten....
Mij zouden ze een groot plezier doen als ze voor de verandering eens een andere tuinbril op zouden zetten.

Elk jaar staan ze er weer ...een hele zomer lang LELIJK te wezen , die grote betonnen bloembakken!!

Weerperiklen

Heb je het al gehoord?

De komende week gaan we weer terug naar de nietaflatende winter ...het gaat weer vriezen!

Neeeeeeeeeeeeee dacht ik toen ik het hoorde , niet nog een keer , ik begin net aan de verbeterde temperaturen te wennen en het feit dat ik niet hoef te stoken.
Helaas is het weer onverbiddelijk, en heeft het weinig compassie voor MIJN wensen.

Lieve mensen , zoek maar weer op de dikke jas , muts , sjaal en wanten ....

APRIL DOET WAT HET WIL!

Kreun.steun...zucht

Bloghopping

Soms als ik mijn blog heb bijgewerkt kan ik de verleiding niet weerstaan en ga ik eens bladeren in de blogs.
Bovenaan de pagina staat namelijk in een hoekje zo een knopje dat next blog heet en als je daarop drukt , kan je met een simpele druk op de knop de wereld rond.

De vreemdste , leukste , hilarische en bizarre uitingen van het mensdom kom je tegen..
Paginas vol gedachten , hobbies , verzamelingen in allerei talen , waardoor je soms geen idee hebt wat er toch op zo een pagina staat.
Mooie fotos , persoonlijke ontboezemingen, vreemde ideeen , absurde feiten , spannende kleuren, blog na blog laat ik zo op het beeldscherm langsdartelen.

Het fenomeen internet blijft me verbazen, na ongeveer 6 jaar rondsurfen is het nog steeds als een doos van Pandora , je weet nooit wat je nu weer zult vinden waar je nooit bij stilgestaan hebt , een mening over had of zelfs maar geweten hebt dat anderen dat maar bij benadering interssant vonden.

Ik weet nog dat ik vroeger in mijn ICQ profiel had staan dat mijn pc mijn venster naar de wereld was...het is nog steeds onverminderd waar , al chat ik nauwelijks meer ,maar ik kan me nog heel erg goed de avonden en nachten vol enorm veel plezier herinneren , de contacten over de hele wereld met mensen van divers pluimage.
Na een poos merkte ik dat ik er steeds minder behoefte aan wisselende contacten had en is het bij regelmatig schrijven en lezen op fora die me bevallen teruggebracht.

Maar heel soms , dan heb ik weer zin in avontuur and boldly go where no one has gone before , jaaaaa jaaaaaaaaaa....
Dan druk ik het knoppie en en ga bloghoppen.
Dan reis ik voor een dubbeltje de hele wereld rond en geniet van al dat fraais en het leuks dat bloggen , DE wereldrage van de verbale navelstaarders, te bieden heeft.


Die goede man daarboven heeft rare kostgangers!

Lentekriebels

Ik geloof dat de winter me nog nooit zo zwaar is gevallen als dit jaar , de afgelopen 6 weken vond ik pure hel!

Over het algemeen heb ik geen hekel aan de winter, rond eind oktober , kijk ik vol genoegen uit naar de donkere dagen, koop kilos kaarsen en waxinelichtjes en met goede zin ga ik de feestdagen tegemoet ,het huis wordt in de kerstsfeer gezet vanaf 1 december, je weet wel ,geen Sinterklaas enzo , maar genieten doe ik van dat al met volle teugen.
Tuurlijk weet ik dat na al dat feesten de echte donkere dagen komen ,maar over het algemeen kom ik die dagen met veel sfeerlicht en gezellige aanloop gladjes door...


Dit jaar viel het heeeeeeeel erg tegen, het schiet gewoon niet op , het is savonds al weer langer licht , smorgens tegen een uur of half 6 kun je buiten goed de omgeving onderscheiden ,maar waar zijn de crocussen, de narcissen , de violen??
Het is allemaal nog erg in de winter blijven steken en ook de vogels hebben minder praats dan anders....vleermuizen heb ik ook nog niet gezien , zelfs de groene waas over de bomen ontbreekt .

Deze week begint het eindelijk erop te lijken dat Koning Winter genoeg van ons heeft. het was met recht dit jaar dat maart de staart roerde .
Ik ben echt niet vergeten dat de Koning ook laat binnen kwam vorig jaar ,maar ik heb liever dat ie snel weer op huis aangaat dan zo een lang verblijf , want ik hou dat opzitten en pootjes geven echt niet zo lang vol.

Mijn tropenfatsoen red dat niet en hunkert naar zon , warmte en buiten lopen zonder allerlei overtollige kledinglagen.
Het snakt naar vlinders, insecten , warme lange dagen en heel veel zonlicht.
Uitbundig bloeiende natuur , zomergeluiden , vrolijke mensen en allerlei buitenactiviteiten......

Sinds deze week heb ik er eindelijk weer een beetje geloof in dat het allemaal niet zo lang meer duurt.
Het heeft sinds woensdag niet meer gevroren en al is het somber , het voelt buiten zachter aan , zelfs de wind streelt weer.

Dames en heren ....ik kan de lente al bijna ruiken....
Dag Koning Winter , ik zie u gaarne gaan.
Welkom LenteElf.....wat bent u lang onderweg geweest!!!

Bleegh , grrrrrrrr , bah...

Zo een gevoel van onbehagen en niet lekker in je vel zitten...

Daar heb ik nu al een paar dagen last van , mijn spastische darm speelt voor het eerst sinds jaren zo heftig op en ik baal er enorm van.
Meestal kan ik me er overheen zetten maar ik ben op het punt gekomen dat ik dat gewoon niet wil.
Ik voel me niet lekker en ben siehieluuuuuug.
Ik mag me van mezelf daar aan over geven en voel me totaal niet schuldig ....


En nu moet ik dat alles ook nog geloven !

No more drama....

He is out of our life.....





Als zo vaak kan ik pas achteraf vertellen wat me dwars gezeten heeft en wat het voor effect gehad heeft op ons bestaan.

Ik geloof dat ik een kind heb gecreeerd dat dol is op uit het nest gevallen vogeltjes en kneusjes...kortom er is altijd wel wat met haar vriendjes.
Ze zitten op het moment dat ze hen leert kennen in een moeilijk parket en ze helpt ze om weer op hun pootjes terecht te komen en op te krabbelen .
De prijs is alleen wel erg ....prijzig...

Deze keer heeft ze enorm veel tijd , energie en aandacht gestoken in een manneke met een zeer groot ego dat zichzelf heel erg zielig vindt omdat hij een ziekte heeft die niet levensbedreigend is maar wel niet meer weggaat .
Anderen zijn erin geslaagd desondanks heel veel van hun leven te maken ,maar hij leunt en steunt op alles en iedereen die langskomt en even bij hem stil blijft staan .
Zo zijn er wel meer natuurlijk ,maar als je daarbij nog een zekere botheid , kokervisie en tendens tot zelfzucht voegt heb je al een aardig beeld van een benepen iemand.
Het moment komt, met rasse schreden , dat het opvalt dat ie helemaal niet zo leuk is dan komen er nog bemoeizucht en jalouzie bij, dan blijft er weinig over van het beeld dat er was en zie je iemand die je nog in geen mijl van je hebben wil .
Per slot van rekening bijt het dan ook nog letterlijk in de hand die het voedt ......

Ik zie wel waar ze het vandaan heeft hoor , want ik ben ook iemand die een ander helpt en als het even kan verleen ik zo iemand nog onderdak ,maar totaal uitgewoond worden door het vriendje van je dochter is weer nieuwe belevenis.
Ik ben echt wel assertief ,mondig en zelfbewust en bij de tijd en weet wat er in de wereld te koop is en toch toch is het me overkomen.

Het enige wat ik nu zeggen kan is dat het me gesloopt heeft en dat ik het heel erg vreselijk vond te balanceren tussen kind , mijn waarden en normen en radicaal verbieden.
Dankzij Wim Sonneveldt (jaja , Jan komt Piet gaat en allemaal meeeeeteeeeeeeen ), mijn verstand en steun van F is het me gelukt....
Waar zou een mens zijn zonder vrienden.

He really is out and gone
Peace man!

Echt waar...

Wie kent het niet ,van die verhalen van heel kortzichtige mensen waar je van denkt , dit kan niet??

Vorige week zat ik in het vervoersbusje met een tweetal ook op weg naar hun werk..
Ze waren collegas van elkaar.

De een vertelde aan de ander dat zijn dochter tegenwoordig naar de weekeindschool gaat , een project van het AMC , maar dat hij het een heel domme bedoening vond want de kinderen leren er niets en ze slepen ze alleen maar mee naar allerlei bedrijven en museums(!) en dat het zo een leuk projectje was van EG gelden die zo nodig ingepikt moeten worden.....
De ander stelde dat dit haar verbaasde omdat ze alleen heel goede berichten erover gehoord had en dat de kinderen waarvan zij wist met heel veel plezier eraan deelnamen....
Nee , de meneer bleef fulmineren over het feit dat het niets toevoegde en dat werd me teveel ...
Ik onderbrak zijn sermoen en vertelde dat bij mijn weten de bedoeling was de kinderen een bredere kijk op de maatschappij te geven en de leerlingen te laten zien wat de vakken die ze op school leren daadwerkelijk in de maatschappij voor nut hebben....

• Weekendschool

De dame , blij met mijn steun herhaalde dat en toen kwam het klap op de vuurpijl argument van meneer ....het hoort niet bij onze cultuur.....

Pardon???
Ik was zo verbluft dat ik niet eens de namen van bekende SU kunstenaars als Erwin de Vries, Cliff San a Jang , Klas ,Pinas en nog veel meer voor hem opgenoemd heb.....
Maar daar had ik ook de tijd niet voor want daarna kwam zijn volgende argument :
Zwarte kinderen zijn geschikt voor voetbal en atletiek en dat was het!
Hij staafde dat met het verhaal dat hij met zijn kinderen naar de Jaap Edenbaan was geweest en hoewel de 2 oudsten wel wat schaatsten hadden ze het al snel net zo koud als hij en wilden naar huis.....

Ook nu weer heb ik mijn mond maar gehouden ,maar nu uit verbijstering over zoveel kokervisus...
Serena en Venus Williams , Arthur Ash ....tennisspelers die deze man totaal niet erkend.
Tiger Woods.......bestaat niet.
Zelfs Anthony Nestie , SUs trots , de zwemmer die ooit goud haalde, allemaal doen niet ter zake....
De zwarte basketball spelers die over ter wereld in de top spelen???

Wat me van dit hele verhaal nog het meeste dwars zit , is het feit dat deze man 3 kinderen in deze maatschappij opvoed en niet eens bereid is om in te zien dat het dus aanpassing vereist...
Zijn dochter is verstandiger ,want die gaat met veel plezier naar de weekeindschool.

Gelukkig heb ik ook heel hoopvolle dingen gezien dit weekeinde.
Een discussie over straattaal waarbij een witte jongere stelde dat het toch de manier bij uitstek was om zonder enige vorm van onderscheid met je leeftijdgenoten te communiceren en dat iedereen de mond vol had van integreren en dit nou hun manier is om dat te doen.

Op een andere zender zaten 5 jongeren van verschillende komaf , over hun leven in Nederland te praten aan de hand van discussie punten en vooral het punt :Zwarte scholen moeten verdwijnen had hun aandacht.
Die moeten samen met de witte scholen van hun zo snel mogelijk de maatschappij uit en verboden worden , want op gemengende scholen , daar leren we begrip voor elkaars cultuur en kom je in aanraking met mensen ,NIET met kleuren .
Een van de mooiste uitspraken deed een vriend van mijn dochter, de reden waarom ik naar het programma keek, want ik wilde best horen wat hij te melden had :

Ik zie geen geloof , ik zie geen kleur , ik hoor geen andere talen
Ik zie alleen maar mensen en die probeer ik te bereiken op iedere manier.

Aaron , je bent een kanjer!

Struggle

Vechten tegen de bierkaai mag het niet worden ,maar het is wel een enorm gevecht met mezelf.

Elke dag weer ,bewust omgaan met eten en drinken en niet gedachtenloos mijn buik vullen als ik een prikkel voel.
Het is iets waarmee ik zeer vertrouwd ben , op een negatieve manier en ik moet weer eens beseffen dat eten behalve een satisfactie ;ook is om je lijf te onderhouden en niet te overvullen!

Langzaam aan lukt het me om dat tot een dagelijks besef om te vormen , ik geloof niet dat het me ooit zo zwaar is gevallen als nu en ik heb toch al jarenlange ervaring met deze materie.
Deze keer doe ik het geheel en al op eigen houtje en zonder echte begeleiding ,ook omdat ik vind dat het uit mezelf komen moet om er een succes van te maken.

Alleen maar door het hier op te schrijven werkt niet dus heb ik me aangesloten op mijn favo forum bij de dames met dezelfde voornemens.
En by jove ,het werkt !
Regelmatig opschrijven wat er door de mond gaat en wekelijks verslag doen van de wederwaardigheden werpt langzaam maar zeker vruchten af.
Wegen doe ik niet , ik hoef niet te weten hoe zwaar ik ben , ik moet mezelf zover krijgen dat ik het gewicht dat ik verlies op een verantwoorde wijze verlies EN er af hou, dat is mijn voornaamste doel.

Daarom heb ik besloten mijn vorderingen vast te leggen met het digidingetje...ja ja , ik heb er weer een ;dus gebruiken zullen we het speeltje!
Ik denk niet dat wekelijks een plaatje schieten helpt en voorlopig schiet ik alleen plaatjes van mijn welgevulde onderkin.
Op den duur moeten het zelf plaatjes van the whole lot of me worden.
De meest openbare vorm van mezelf tentoonstellen heb ik al gekozen , dus stimulans genoeg;-) !

Wie o wie ziet er al verschil??

Snelle Pelle

Ha, de enige grote vogel die voor mij een bron van vermaak is ...das hij , de snelle Pelle.

Pelle de pelikaan had genoeg van zijn saaie dierentuin bestaan en besloot op verkenning te gaan , de wereld is per slot groter dan Artis , al krijg je er je natje en droogje op tijd , je bent er toch een nummertje , dacht hij klaarblijkelijk..

Dus op wieken ging meneer en streek toen maar in Osdorp neer, verandering van spijs doet eten dacht ie en hij zocht de hoogste flat in de buurt.
Groot vermaak voor alle omwonenden en van heinde en verre kwamen de mensen de dappere ,nee ,niet Dodo, maar pelikaan bewonderen.
Gestimuleerd door alle aandacht hield hij het er wel een week of twee , drie uit..., de hele omgeving heeft van hem genoten.

Maar de wereld bleek nog groter dan Osdorp , waar ie veelvuldig op de kiek ging , en weg vloog ie , helemaal naar de Oostvaardersplassen , hemelsbreed niet zo gek ver ,maar wat een vrijheid , een heel groot meer , heleboel vogels in allerlei vormen en maten en met het gegluur viel het hier ook wel mee .want ....ze konden hem niet aldoor vinden , veel te groot die plas.
Na een poos had ie wel wat lievelingsplekjes ,dus het was bekend dat het hem goed ging,want gespot werd ie wel zo af en toe.

Alleen , Pelle , is nu eenmaal een reislustige pelikaan ,dus na de kerst dacht ie , kom , ik ga eens verder kijken en zo kwam hij in Friesland uit....
Het is wel een echte Hollander gebleken , want buiten de grenzen ging ie niet.
Waar ie geen rekening mee gehouden had , is dat vanwege de winter de visaanvoer wel wat minder werd,maar niet getreurd , zijn fanclub zorgde er voor dat hij ook in het Hoge Noorden van kwaliteitsvoer werd voorzien , de visafslag deed zelfs mee.

Maar toen vond zijn baas in Artis dat ie genoeg gezworven had en werd ie opgehaald en Pelle is weer thuis gewoon in Mokum , in het hok bij de anderen.
De reislustige Pelle krijgt binnenkort een trimbeurt aan zijn slagpennen.


Volgens mij heeft Pelle wel de hoogste klepper in het hok , want die verre reizen doet........

Uren, dagen , maanden

Ja hoor het is gedaan , het nieuwe jaar heeft zijn intrede al achter de rug ...

De tijd voor reflectie , zo rond de laatste en eerste dagen van zo een vers jaar lijkt iedereen te barsten van de goede voornemens...
Het begrip alleen al ...alsof alle andere voornemens slecht zouden zijn en alleen deze enige waarde hebben.

Ik doe er niet aan mee.
Tuurlijk zijn er dingen op mijn wish-list en ook op mijn to-do list staat het een en ander,ondanks dat heb ik het liever over vervulde wensen en verlangens.
Omdat het minder beladen en verplicht is, ik denk dat het mijn anarchistisch trekje is dat rebeleert.

Sommige dingen schijnen zich vanzelf op te lossen en voor andere wensen , ach dan zijn er hele lieve mensen die je zo verrassen....
Ik heb bijvoorbeeld een nieuw digidinges gekregen , snap je nu mijn geloof in vervulde wensen?

En wat het zelf oplossen betreft , ik zag heleboel beren op de weg het laatste jaar , een heleboel zijn zelf op de loop gegaan en anderen bleken tamme beren , het liep dus heel anders dan bedacht.
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, dat is waarom spreekwoorden kloppen.

Er blijven dingen op mijn wenslijst staan zoals een leuke baan (staat al 3 jaar in de top 10) , een slanker figuur (moet lukken als ik doorga met minderen) ,minder pijn van de reuma (ach utopia moet ook een plekkie) en zo kan ik er nog wel een stuk of wat benoemen.
Feit is dat je niet op alles greep hebt en het ook niet moet willen.

Want het mooiste is om iets te dromen over te hebben ....bergen te bestormen ...verten om te ontdekken en doelen om te behalen.

Wat zouden we zijn zonder dat al??

Lieve mensen , heb een daverend fijn jaar!!

Veren

Alle duiven op de dam shalalalee shalalalaaaaaa

Mij zal je dat niet horen zingen
Want duiven......

Opgroeien in de tropen betekent opgroeien met vogels om je heen , grote, kleine in allerlei vormen en maten en vooral ook als huisdier.
Mijn broer heeft ze jarenlang in huis gehad, eerst de zangvogels en later de parkietjes en afgezien de zaadrommel en veren die overal terecht kwamen , is eenmaal per week zo een kooitje schoonmaken de ergste overlast die ik me daarbij voor de geest kan halen.
Verder had zowat ieder huishouden zo een vogel in huis papagaaien, volieres vol met parkieten (love birds zoals wij ze noemen), tropische parkieten, noem het maar , ik was er gewoon aan gewend.


Ooit gezien , zo een grote Su man met een kooitje met een nietig vogeltje erin dat hij overal meesleept ?

Op zondag was er vroeger een plek in ZuidoostAmsterdam waar al de heren uit de hele buurt bij elkaar kwamen , een braak liggend stuk land en iedere week kwamen ze trouw bijeen om daar hun vogelwedstrijden te houden en met ware harstocht al de slagen uit de vogelkeeltjes bij te houden.
Grote stoere mannen , die helemaal in tranen kunnen uitbarsten als hun kampioen verslagen wordt....
Onderhand ligt er al een jaar of 5 een woonwijk op die plek ,maar als hommage heet die wijk de Vogeltjeswei en hebben de straten namen als Picolet, Twatwa ,Moestasj allemaal SU zangvogels.
Er is zelfs een kunstwerk gemaakt bestaande uit allerlei ijzeren vogelkooitjes naar Su model in verschillende maten en die laat men met klimop begroeien ....een fraai gezicht.

Voor mij heeft het allemaal zijn bekoring verloren, ik denk , mijn tweede zomer in Nederland.
Ik woonde op een personeelsflat in Rotterdam , heel erg luxe , ik had een tweekamer appartementje met een piepklein gedeeld balkon en een prachtuitzicht over het park van het Museum van Boymans van Beuningen.
De contacten met de medebewoners waren heel erg goed en veelvuldig , menig uren stappen , strandtochten , concerten en eetfestijnen kan ik zo op mijn netvlies toveren.

Het was na een hele dag strand dat ik laat thuiskwam en doodmoe in bed kroop , want erna ook nog uitgebreid wezen eten enz enz.
Midden in de nacht werd ik ergens wakker van......een geluid.....
Slaperig deed ik het licht aan en op mijn kussen zat een levensgrote vette dikke DUIf!!!
Helemaal onthikt vloog ik mijn bed uit en probeerde het beest mijn flat uit te jagen door de openstaande balcondeuren...maar wat ik ook deed het beest bleef om me heen fladderen , op me af duiken en overal werkelijk overal schijten , schijten...de hele slaapkamer , mijn woonkamer.......overal lagen stront en veren....
Per slot van rekening ben ik er hysterisch jankend onderhand in geslaagd een laken over het kreng heen te gooien en met een zwieperd heb ik het kreng het raam uit gegooid met laken en al!!
Daarna ben ik nog zeker een uur lang bezig geweest mijn flat schoon te maken en te onsmetten...
De volgende dag , na een verder doorwaakte nacht ben ik naar de beheerder gestapt en daar zat een even boze als onhikte medebewoonster met precies zo een verhaal en samen hebben we ons beklag gedaan.
Het bleek dat een nieuwe bewoonster klandestien haar tamme duif had meegenomen en genoeg had van het geschijt en daarom besloten had voortaan haar ramen dicht te houden....met alle gevolgen voor anderen.....

Mijn vrienden hebben zich suf gelachen om mijn avontuur , op mijn verjaardag dat jaar wisten ze me te verassen met een leuke tegel, geheel in de traditionele Delfstblauwe stijl,met de tekst:
HOUD UW STAD SCHOON
EET EEN DUIF
(ik kon er niet om lachen)

Sinds dit avontuur ben ik fobisch voor grote vogels en veren.......
Veren geven me de grootste kriebels die je kunt indenken.......ik kan ze letterlijk niet meer zien!