Veren

Alle duiven op de dam shalalalee shalalalaaaaaa

Mij zal je dat niet horen zingen
Want duiven......

Opgroeien in de tropen betekent opgroeien met vogels om je heen , grote, kleine in allerlei vormen en maten en vooral ook als huisdier.
Mijn broer heeft ze jarenlang in huis gehad, eerst de zangvogels en later de parkietjes en afgezien de zaadrommel en veren die overal terecht kwamen , is eenmaal per week zo een kooitje schoonmaken de ergste overlast die ik me daarbij voor de geest kan halen.
Verder had zowat ieder huishouden zo een vogel in huis papagaaien, volieres vol met parkieten (love birds zoals wij ze noemen), tropische parkieten, noem het maar , ik was er gewoon aan gewend.


Ooit gezien , zo een grote Su man met een kooitje met een nietig vogeltje erin dat hij overal meesleept ?

Op zondag was er vroeger een plek in ZuidoostAmsterdam waar al de heren uit de hele buurt bij elkaar kwamen , een braak liggend stuk land en iedere week kwamen ze trouw bijeen om daar hun vogelwedstrijden te houden en met ware harstocht al de slagen uit de vogelkeeltjes bij te houden.
Grote stoere mannen , die helemaal in tranen kunnen uitbarsten als hun kampioen verslagen wordt....
Onderhand ligt er al een jaar of 5 een woonwijk op die plek ,maar als hommage heet die wijk de Vogeltjeswei en hebben de straten namen als Picolet, Twatwa ,Moestasj allemaal SU zangvogels.
Er is zelfs een kunstwerk gemaakt bestaande uit allerlei ijzeren vogelkooitjes naar Su model in verschillende maten en die laat men met klimop begroeien ....een fraai gezicht.

Voor mij heeft het allemaal zijn bekoring verloren, ik denk , mijn tweede zomer in Nederland.
Ik woonde op een personeelsflat in Rotterdam , heel erg luxe , ik had een tweekamer appartementje met een piepklein gedeeld balkon en een prachtuitzicht over het park van het Museum van Boymans van Beuningen.
De contacten met de medebewoners waren heel erg goed en veelvuldig , menig uren stappen , strandtochten , concerten en eetfestijnen kan ik zo op mijn netvlies toveren.

Het was na een hele dag strand dat ik laat thuiskwam en doodmoe in bed kroop , want erna ook nog uitgebreid wezen eten enz enz.
Midden in de nacht werd ik ergens wakker van......een geluid.....
Slaperig deed ik het licht aan en op mijn kussen zat een levensgrote vette dikke DUIf!!!
Helemaal onthikt vloog ik mijn bed uit en probeerde het beest mijn flat uit te jagen door de openstaande balcondeuren...maar wat ik ook deed het beest bleef om me heen fladderen , op me af duiken en overal werkelijk overal schijten , schijten...de hele slaapkamer , mijn woonkamer.......overal lagen stront en veren....
Per slot van rekening ben ik er hysterisch jankend onderhand in geslaagd een laken over het kreng heen te gooien en met een zwieperd heb ik het kreng het raam uit gegooid met laken en al!!
Daarna ben ik nog zeker een uur lang bezig geweest mijn flat schoon te maken en te onsmetten...
De volgende dag , na een verder doorwaakte nacht ben ik naar de beheerder gestapt en daar zat een even boze als onhikte medebewoonster met precies zo een verhaal en samen hebben we ons beklag gedaan.
Het bleek dat een nieuwe bewoonster klandestien haar tamme duif had meegenomen en genoeg had van het geschijt en daarom besloten had voortaan haar ramen dicht te houden....met alle gevolgen voor anderen.....

Mijn vrienden hebben zich suf gelachen om mijn avontuur , op mijn verjaardag dat jaar wisten ze me te verassen met een leuke tegel, geheel in de traditionele Delfstblauwe stijl,met de tekst:
HOUD UW STAD SCHOON
EET EEN DUIF
(ik kon er niet om lachen)

Sinds dit avontuur ben ik fobisch voor grote vogels en veren.......
Veren geven me de grootste kriebels die je kunt indenken.......ik kan ze letterlijk niet meer zien!