Nostalgie

Nostalgie , dat lijkt de drijfveer van mijn weblog te zijn .

Mijmeren over tijden van weleer , snuiven aan dat wat voorbij gegaan is..
Oude mensen en dingen die voorbijgaan.
Van Dale: nos·tal·gie (de ~ (v.))
1 verlangen naar dat wat geweest is


Het waarom ontgaat me, net als bij de meeste mensen die ik ken is het niet makkelijk om zo een , twee drijfveren uit de hoge hoed te schudden.
Ze zijn er , zeer zeker maar wat triggert ze , waaraan ontlenen ze hun bestaansrecht?
Mijn herinneringen zijn altijd wel heel erg duidelijk en scherp geweest , doe er dan verder muziek en een geur bij en het is in mijn geheugen gegrift.


Mijn vroegste jeugdherinneringen zijn echt van rond mijn derde ; vierde jaar , ik heb dat altijd aan het feit geweten dat er vrij vroeg in mijn jeugd een grote verandering plaats vond , de emigratie naar een ander land.
Ik kan me niet erg veel herinneren van de vliegreis zelf , wel van de tussenlanding in Demerara , omdat de oorpijn toen weg was ; de landing en begroeting op Zanderij , daar weet ik ook hele stukken van ....de broeierige hete lucht , de geur van de regen en het zien van mijn oom en tante en dat we van achter het glas enorm brutaal onze tong drufden uit te steken naar ze!
Van de rit naar Paramaribo en aan de kennismaking met de rest van de familie heb ik totaal geen beeld.
Wel van de eerste kerstviering zo een drie maanden later , tuurlijk omdat er een foto ervan is ,maar ook omdat ik me het genoegen kan herinneren om met zijn allen over elkaar heen te duikelen en zo de foto bijna onmogelijk te maken, 15 kinderen onder een kerstboom , schitterend!

De verhuizing naar ons eigen huis weet ik ook niet meer en ook niet de eerste schooldag maar ik heb wel weer beeld van het gras en onkruid dat tot aan de dakgoten rond het huis groeide en dat we elke middag een stukje moesten wieden van plm 1 vierkante meter en dat het me een jarenlange antipathie tegen tuinieren heeft opgeleverd.
De kleuterschool was ook geen succes , ik was heel erg dol op school , maar daar in dat andere land viel het tegen , mijn zusje was nog te jong en mocht niet mee en daar zat ik moederziel alleen en totaal verlaten op een school waar ik me totaal niet thuisvoelde, ik had elke dag enorme buikpijn.

Mijn allerleukste schooljaren waren ongetwijfeld die op de lagere school, omgeven door heel veel bekenden , mijn broer , zus, 2 nichten, heleboel kinderen van de kenissen van mijn ouders kortom het was een grote happening van onbezorgd kinderleven zoals voor mijn gevoel je kindertijd zijn moet.
Herinneringen aan kinderspelen , touwtje springen en knikkeren in de pauze, kinderfeestjes ,trakteren als er iemand jarig was, schoolfeesten , Koninginnendag , het bezoek van Irene en Margriet aan de "West",100 jaar Emancipatie....de parades van de Militaire en Politiekapel ,de versierde stad , vol Oranje bij Koninklijk bezoek, de Volkskerstzang op het Plein op 22 december.

Raar he , dat ik dan als ik naar een foto kijk van de tweede klas lagere school en nog bijna iedereen bij naam en toenaam ken, welnee , ik heb jarenlang met de meesten in de klas gezeten en van velen weet ik zelfs nu nog , waar ze zijn , wat ze doen en hoe het ze vergaan is.
Ik ben opgegroeid in Suriname , ik woonde in de stad en het voelt alsof ik me altijd in een Dorpsgemeenschap in de warmte van familiezin gebaad heb.
Maar wat een weelde geeft dat gevoel!


Vandaar wellicht mijn zwelgen in Nostalgie.