Hoe dol ik ook op lezen ben , er is een medium dat me niet bekoren kan en dat is de krant, het formaat , het gewapper met het papier en de zwarte vingers van weleer ,hebben me voorgoed afgekikt ..en hoewel het meeste veranderd is ....geniet ik het meeste van de nieuwste krantvorm =>virtueel natuurlijk.
Bijkomend voordeel is dat krantlezen op het WereldWijdWeb grensoverschrijdend is , ik ben niet meer beperkt tot het Nederlandse en Engelse Nieuws ,nee ook de kranten uit het dorp zijn via www goed bereikbaar en daardoor ook een hoop herkenning en plezier.
Het leukste aan het dorp is dat het namelijk grotere, moderner, eleganter en meer cosmopoliet wordt maar een heleboel ook same old same old blijft.
Overlijdensberichten zijn in de tropen namelijk nieuws dat snel verspreid moet worden want de begrafenis is meestal binnen 3 dagen ,vanwege het klimaat .Als er familie uit het buitenland overkomt voor de plechtigheid wordt de termijn wat opgerekt maar veel langer dan 5 dagen ....dat is bedenkelijk.
Afgezien de onzekerheid, van het tijdstip van de begrafenis; swingen namelijk ook de kosten de pan uit door de extra vergunningen etc etc die nodig worden om alles in goede banen te leiden.
Het snelste medium voor de berichtenverspreiding is de radio en ontelbare malen per dag gaan de berichten dan ook de ether in voorafgegaan door een stemmig muziekje , waardoor je al snel met gesis tot stilte wordt gemaand, men kan geen keer missen want stel je voor dat je dan net een belangrijk bericht mist.
Met die sfeer in mijn achterhoofd kijk in dagelijks naar de Familieberichten op de site van voor mij de beste verzorgde vituele krant uit het dorp.
En ,er veranderd niet zoveel , in gedachten hoor ik het stemmige muziekje en gelukkig heeft men ter ondersteuning voor mijn geheugen een foto van de overledene erbij.
Het is zowat het eerste wat ik doe , elke ochtend weer ,pc aan, mail lezen en daarna de familieberichten.
Menig maal overvalt het overlijden van een leeftijdgenoot of oude kennis me toch, maar ik ben er wel op tijd bij om mijn medeleven te laten blijken.
Ik merk ook dat de dorpsgenoten in NL met hetzelfde virus behept zijn, want ook het overlijden hier ten lande kan je in de Dorpskrant lezen.
En ik moet zeggen dat ik het heel aangenaam vind, want anders zou ik af en toe ook heel belangrijke berichten gemist hebben, dankzij de familieberichten gebeurt dat niet.
6 comments:
Ja, ik zal daar gek zijn om naar overlijdensberichten op de radio te gaan luisteren. Op Radio Apintie duren ze met de herhaling(ook dat nog!)bijkans een uur!
DWT is naar mijn gevoel ook het best, even de gezichten langs en kijken of eentje je bekend vookomt.
Zaterdagochtend spelen op de begraafplaats. De grote boom op Oud Lina's Rust was favoriet, dicht bij het graf van oma Lien, remember?
Ha , de meeste mensen vinden het morbide,maar het was er heel rustig spelen he!
Geinig dat die feeling hetzelfde is. Hoewel veel dichter bij huis, smul ik ook van alle 'roddels' over het dorp van mijn jeugd.:D
wat bijzonder...
Ik zou ze maar niet vertellen van de chineese begraafplaats. Ik denk dat de rillingen dan over hun rug lopen.
Post a Comment