Eten

Zwarte mensen hebben een eetcultuur.

Iedere keer als ik in contact kom met zwarte mensen en echt het maakt niet uit waar ze vandaan komen ,valt het me op ,dat ze elkaar aftasten door over eten te praten.
Het is heel direct, duidelijk en een veilig onderwerp en al snel worden er allerlei recepten uitgewisseld en vergeleken.

Sommige gerechten komen op alle continenten voor , bijvoorbeeld maispap .
Op de Antillen noemen ze het funchi ,en eten ze het in punten gesneden en gefrituurd

net zoals Portugezen (milo)

Italianen en Zwitsers (polenta)

Amerikanen (cornbread)

Afrikanen (xima en ugali)

Braziliaans(fuba) ,

Mexicaans (atole)

Alleen in de Oosterse keuken is het vrijwel onbekend behalve bij de Thai en die maken er wel iets heel bijzonders van maismeel lapjes gevuld met een pittig gehaktcurrymengsel ,een soort gefrituurde koekjes (thodman) .


Het is heel boeiend en verassend om te zien dat er van zoiets simpels als maispap zoveel verschillende gerechten gemaakt worden ,de maispap wordt meestal gegeten als hoofdvoedsel zoals je aardappelen of rijst zou nemen.
De verschillende sauzen met en zonder vlees geven de variatie aan het gerecht.
Met de beste wil van de wereld kan je gewone gekookte maispap geen godenmaal noemen maar het is zo iets verukkelijks met een lekkere saus en lekkere groenten dat je er je buik aan rond kunt eten.

Zo divers als de maismeel zijn ook de keukens van al deze genoemde landen , het is daarom heel leuk als je ontdekt dat ze in die voor jou onbekende cultuur ook iets eten waar je zelf mee opgegroeit bent.
De verassing van de polenta met snijbonen met spekkies en uitjes in het Zwitserse hotel zal ik nooit vergeten en het was een van de lekkerste maaltijden die ik ooit gegeten heb , zeker na een lange en vermoeiende reis .....