Mijmeren

Druilweer is het vandaag en ik voel me zeer loom en brak.

Op de een of andere manier weet ik dat deze dag het oog in de cycloon is , de dag van een pas op de plaats en rust.
Morgen wordt een dag van laatste dingen regelen , nakijken en doen voor de grote ruil , puntjes op de i en dan nog 1 nachtje slapen.

Dochterlief is shoppen met haar petemoei en daarna gaat ze naar het kinderfeestje van Alicia , die wordt vandaag al weer drie.

Vandaag is Fee ook jarig , dat hebben we hier even dunnetjes gevierd , had ze echt niet verwacht , en het zijn de kleine dingen die het hem doen .
Jammer dat het zonnetje het laat afweten , maar aan de andere kant vind ik Fee zelf een zonnestraal en een rots in de branding.....dat beetje regen zullen we haar tuin dan wel gunnen , als het zometeen weer mooi weer is , kan ze eindelijk daar weer goed toeven want de buurman heeft de schutting geplaatst , he he.


Ik werd net ook verrast door een foontje van Cindy , die op mijn blog gelezen heeft dat ik een leendochter krijg , spannend idee en ze komt even spieken als ze maar niet op de buis hoeft !
Anderen vereeuwigen is leuker dan zelf ervoor staan , denkt ze vast.


Nee dat laat iedereen wel aan mij over om beeldvullend van links naar rechts voor de camera te schateren.
Denkt u alvast aan uw trommelvliezen?? ;-)


Nu hoef ik alleen nog te bedenken wat ik iedereen op woensdag voor zal zetten , de eerste ruildag.

Ma un sa njang switi !!

S & K

Single en Kind ...oftewel S&K voor mij is dat vanzelfsprekend.


Mijn ochtendritueel bestaat uit het opstarten van de pc zodra ik uit bed stap , dan naar het toilet en terug naar de pc.
Dan haal ik mijn mail binnen en als ik dat afgehandeld heb , dan ga ik er eens lekker voor zitten.
Bijlezen op S&K.

Het forum is mijn vriendinnen plek , mijn steun en toeverlaat bij vragen en problemen en vooral en bovenal gezelligheid.
Dagelijks wisselen we met zijn allen heel veel nieuwtjes uit over huis en haard . bespreken de bud dag bij de werkgever en nog veel veel meer.


Maar , het leukste van al zijn de uitjes die er verzonnen worden , een zeiltocht , dankzij Maartje , een teaparty , dankzij Scar , een verjaardag met logeerpartij , dankzij Leda , een tuindag aan de Amstel , dankzij Doei , naar Nemo , van wie was dat idee?? en nog veel veel meer.
We kennen elkaar niet alleen on line maar zien elkaar dus in real life , tot ons grote genoegen mag ik wel stellen.

Gisteren was alles en iedereen die kon en tijd had in Huize Anila.

Hier tussen ziet u wat fotos , een impressie van S&K en de dingen die we delen.


Dames , het was weer onvergetelijk !!!

Piepen

Ik zit achter de pc te bloggen en Anthe ligt op mijn bed te zingen.

Anthe zegt tegen me ...Roep jij Carina eens?
Hm , zeg ik verstrooid , doe het zelf.
Zegt Anthe......Carina roept niet piepen Anthe.
Ik kijk haar aan en moet lachen.


Even later roept ze ...Mam??



Niet piepen Anthe , klinkt het uit de keuken!

Ons huis , ons thuis en de ruil.

Zo ...nu zal ik het dan allemaal uit de doeken doen..
We komen binnenkort op de buis.

Dochterlief is gevraagd voor het populaire programma Puberruil en na een hele serie gesprekken zijn vandaag de eerste opnamen gemaakt voor het introductie filmpje.
De ruil zelf is in de komende week dus vanaf woensdag heb ik een leendochter die ik samen met de vriendinnen van Ruud , wegwijs zal maken in ons leven.

We hebben allerlei leuk plannen gemaakt en ik hoop dat mijn leendochter het hier naar de zin zal hebben en dat Ruuds leventje haar niet al te zwaar zal vallen ;-)

Sinds gisteren hebben we gezelschap ...Carina en Anthe zijn komen logeren en die hebben vandaag het hele cameragedoe meegemaakt.
Ze bleven nu buiten shot , net als Mo die de volgende week wel in zal springen als een van de vriendinnen van Ruud.

Hoe dan ook , ik zal proberen dagelijks iets over dit alles te schrijven en alle lezers te vertellen hoe het leven voor de camera bevalt.

Morgen komen de S&K dames met hun telgen de lente in Mokum meemaken , het wordt vast gezellig .
Rudya en Mo zullen het entertainment voor de jongeren verzorgen , dat zit wel snor.
Wij , dames hebben elkaar natuurlijk meer dan genoeg te vertellen .


S&K stilletjes bijeen ?
Dat dacht ik toch echt niet!

Op de drempel van veranderingen

Dit zijn vreemde weken ....er is heel veel gaande.

Allereerst kan ik eindelijk langzaam aan echt gaan geloven dat de lang verwachtte scootmobiel eraan komt.
Twee weken geleden is dat eindelijk een deskundige van het CIZ( indicatie zorg ) langs geweest om mijn verhaal aan te horen.
Het was volgens de brief mogelijk om er iemand bij te hebben , dus Marcia kwam langs om mij te steunen.
Maar wat ik toen niet bedacht had was dat Ruby en Rudy er ook beiden waren dus de mevrouw kreeg een heel stel dames tegenover zich en het was een zeer open en positief gesprek.

Ondertussen heb ik ook een afspraak gehad op het CWI en daarbij kwam naar voren dat de WAO die stopgezet was , weer aangevraagd moet worden , financieel is dat een heel goede keuze , want fysiek is het niet verstandig om meer uren per week te werken , al heeft dat eigenlijk wel mijn voorkeur.

Het een en ander geeft een heel andere kijk op mijn toekomst en als het allemaal zo gaat zoals de meneer van het CWI voor me uitgezocht heeft , dan ben ik ook af van de sollicitatieplicht en de afwijzingen als de aanstaande baas me ziet binnen komen strompelen.
Verder wordt mijn inkomen dan losgekoppeld van mijn dochter en heeft het geen effect op mijn huishouden of ze werkt , naar school gaat of de combinatie van beiden.

Onderhand zijn we druk bezig met het voorbereiden van huis en haard op de invasie van media en vrienden ...de komende tijd is het hier in this house of ours ..net als the grand Central Station ...

To be continued!

Moederdag

Ja ik weet het commercieel bladieblodieboe.

Maar feit is , dat je als moeder het toch heel erg leuk vindt , als je kind er spontaan aan denkt.
Het hoeft geen groots toneel compleet met 10 gangen diner te zijn , maar een kaartje , een stevige knuffel of dat kleine gebaar maakt het al een dag met een stip.

Jarenlang was het de exgenoot die eraan dacht en me een kado bracht , al dan niet met een kado dat hij voor de dochter had aangeschaft , maar sinds ze het ook zelf verzorgen kan , schoot het er helemaal bij in.
Soms was ik er wat teleurgesteld over en ook daar went een mens aan.
Op de duur verwacht je totaal niets meer.

We hebben het er dit jaar totaal niet over gehad .
Gisteren ging ze shoppen met een vriendin en daarna toen ze terug kwam waren we druk bezig met de kleine van haar andere vriendin die hier een dagje was.
Toen die opgehaald werd zijn we beiden achter onze pc gedoken en dochterlief is vrij vroeg gaan alapen.

Ik , daarintegen heb nog een hele tijd achter de pc gezeten en op You Tube naar allerlei videos zitten kijken van Migthy Sparrow tot Fafa de Belem , puur genieten dus.
In de vroege uurtjes van de dag naar het toilet gegaan en heerlijk uitgeslapen tot een uur of 9.00.
Opgestaan en naar het toilet.....heeeeeeeeeeeeee en dit stond op de eettafel op mij te wachten...


Prachtig he , des te groter is zo een verassing als je er totaal niet aan denkt.


De rest van de ochtend hebben we doorgebracht met platen en cds draaien , met muziek uit haar jeugd , de muziek wel te verstaan die ik draaide toen zij klein was en we hebben zelfs staan swingen.

En dan....als klap op de vuurpijl komt Ruby binnenwandelen ,na haar werk ..
Met schitterende kados ; 4 mooie wijnglazen en een moose voor de collectie.
Ik heb de rest van de avond alleen maar zitten stralen.


Mijn moederdag ..is niet stuk te krijgen!

These are the ties that bind

Vorige week kwam een van mijn vele nichtjes langs.

Toevallig kreeg ik haar aan de foon aan mijn werk omdat ze op zoek was naar informatie , heel grappig want ik herkende haar stem .
Familie he.
Ik heb haar diezelfde avond gebeld en ondanks het feit dat we twee uur bijgekletst hebben aan dat roddeldraadje maakten we ook een afspraak voor de zondagmiddag.

Met zijn twee zijn we " down memory lane " gegaan en we hebben ettelijke albums doorgewerkt.
Ze was namelijk op zoek naar fotos van haar jeugd en aangezien mijn moeder altijd al de familieachivaris werd genoemd , is het geen wonder dat ook ik stapels aan plaatjes van de kinderen uit de familie bezit , want er was altijd wel een camera bij de hand als we bij elkaar waren.

Ik ben nu zover dat ik er afstand van kan doen , simpelweg omdat ik zoveel fotoboeken vol leuke plaatjes heb , die ik zelden nog bekijk en omdat ik het heel erg vind als je geen kinderfotos van jezelf hebt.
De grootste selectie heeft mijn moeder , dat moge duidelijk zijn , dus ik weet waar ik ze halen kan en ze heeft ervoor gezorgd dat mijn broer en ik genoeg plaatjes van onszelf hebben zodat we de voorraad niet missen.

De meeste fotos hebben een verhaal erachter en we hebben heel wat herinneringen opgehaald en zij heeft me heel veel verteld van haar herinneringen aan die dagen.
Het is heel grappig om te horen dat je een leuke tante was en dat ze zich heel erg prettig voelde bij haar tantes.
Nog grappiger was om een stel fotos te vinden van de kinderen van mijn zus met een groen genopt salopetje en ze riep ...dat was van mij!
Toen ze vroeg , maar hoe kwam ik eraan , kon ik haar vertellen dat het ding van mij kwam.
Het was haar verjaardagskado toen ze een jaar of 5 werd , ik zag dat ding in de kinderboetiek hangen en ik was op slag verliefd er op , tercht blijkt ; ze was er gek op.
Toen zij eruit gegroeid was heeft haar zusje het nog aangehad.

Door de fotos kwamen we er weer achter dat haar moeder het later aan mijn zus heeft gegeven toen daar de oudste erin paste en zo is het verder door de meiden dankbaar gebruikt.
We vonden nog fotos van de twee oudste dochters van mijn zus in het pakkie , maar niet die van haarzelf.
Das nog eens waar voor je geld , er zit ongeveer 7 jaar verschil in leeftijd tussen Faab en Rohani ....een onverslijtbare kwaliteit!

Gisterenavond bedacht ik me opeens , dat we niet alle fotoalbums te pakken hebben gehad , er waren nog een stuk of 5 die niet in die kast stonden , dus daar zou nog wel eens een foto in kunnen staan van haar in de genopte outfit , want ik kon me haarscherp herinneren dat die er moesten zijn.
En ja ...mijn zoektocht was succesvol , ik heb nog meer dan 30 plaatjes voor haar gevonden.
De dag van het pakkie is goed vastgelegd ; er waren maar liefst 5 te bewonderen.

We hebben vorige week al een afspraak gemaakt dat ze snel weer langs komt en dat we dan de fotos gaan digitaliseren en opslaan op een cdrom zodat ze er lang plezier van zal hebben.
Het is een hele klus , maar echt leuk om te doen , er waren namelijk ook fotos bij die ik nog niet kwijt wilde , omdat ze bijvoorbeeld in het trouwalbum van mijn zus staan ( ja ik heb er een hele reportage van ) en die krijgt Ruby te zijnertijd.
Ik verheug me daar al op , want ik kan me het plezier heugen dat ik had bij het inscannen van de fotos van de jonge jaren van mijn moeder en haar zussen.
Zo zie je maar dat Brook Benton gelijk had ...these are the ties that bind.

Nu heb ik nog een probleem ...
In gedachten zie ik nog een foto , van haar , met een blauwe jurk en van die kleine zweedse muilen aan , die we Faab`s hoeven noemde , omdat ze er zo enorm mee rondstampte.
De jurk heb ik voor haar gemaakt en de hoeven , waren een kado van mijn zus.
Ik weet dat ik die foto ook ergens heb..
Maar waar???!!

Mi Brada

Heel onverwachts gaat het gebeuren , ik geloof niet dat ik er ooit rekening mee heb gehouden..
Mijn broer gaat terug naar Su!

Als kleuters schijnen we onafscheidelijk geweest te zijn en ik heb fotos die daar het bewijs van zijn , maar ik ben me altijd meer bewust van mijn zus en de band met haar.
Vraag me niet waarom , wel weet ik dat rond de pubertijd de band met broerlief verslechterde en we zo enorm elkaar de haren in konden vliegen dat mijn moeder nooit ons beiden samen thuis liet.

Toen hij een vriendin kreeg werd dat gek genoeg anders en de laatste jaren van onze gezamenlijke jeugd hadden we de meeste lol met elkaar.
We trokken toen er samen op uit , Bro en de zussen , zijn vriendin , een van haar broers, het vriendje van mijn zus en nog een stel andere jongeren uit de buurt.
Ik geloof dat geen enkele ouder zou willen weten wat we uitspookten , hoewel ik moet zeggen dat het relatief onschuldig was , kwajongenssterken.

Een dag is me wel bijgebleven.
Mijn moeder heeft ons vrij vroeg leren autorijden , ik denk alle drie tegelijk , rond mijn vijftiende.
Ze had een klein Frans autootje en dat mochten we af en toe lenen ...ja mam , we zullen er heel voorzichtig mee zijn.
Het was een Dauphine , een auto nog kleiner dan een kever en daar hebben we ons met zijn tienen in gepropt en zijn gaan "joyriden".
Bijkomende detail was dat het karretje tegen zijn einde liep en dat de bodem hier en daar verrot was ,niet erg safe dus.
Natuurlijk koos Bro , die aan het stuur zat ; om dat bewuste ritje te maken waar je met de auto niet komen mocht ...en ik weet nog hoe we gierend van de lach , in een veel te zwaar beladen auto , achterna gezeten door een zeer verbolgen wachter op de fiets door de

• Cultuurtuin

heen scheurden......wat een vandalen !!

De keren dat hij op vakantie kwam , toen hij in NL woonde waren ook heel erg gezellig en maakten we als familie , aangevuld met diverse vrienden , lange trips naar de toeristische plekken in Su en op die manier heb ik nog heel wat plekken leren kennen waar ik anders nooit heen was gegaan.

Toen ik zelf in NL kwam wonen , ben ik bij mijn oom en tante in Amsterdam Zuid terecht gekomen en daar woonden mijn broer & schone zus , zowat om de hoek , dus zag ik hen ook regelmatig.

Daarna verhuisde ik naar Rotterdam , waar hij toen stage liep in Pernis en door de week met een vriend in Delft op kamers zat , dus kwamen ze vrij regelmatig langs op mijn zusterflat om me te helpen inrichten en wegwijs maken .

Toen ik terug wilde naar het Mokumse , ik had een baan gevonden in Amstelveen , hebben we de truc verzonnen ...dat ik bij hun in onderhuur ging want ze stonden op het punt naar Leiden te verhuizen en dat ik dan hun huis overnam , dat toch gerenoveerd zou worden.
Zo gezegd , zo gedaan en zo heb ik nog zeker drie jaar heel prettig aan de Olympiaweg gewoond.

Ach en toen werden we volwassener en kregen het steeds drukker met ons eigen leven en eigen besognes.
Verjaardagen bleven hoogtij dagen , maar verder verwaterde het contact en mijn broer , tsja ..die werd steeds stugger en stiller .
Ik kreeg een dochter , kind groeide op , kreeg een daverende ruzie met moeders ..vond hij vreselijk en daardoor hadden we nog minder contact.

Nadat op dochterliefs verzoek de band met moeders weer beter werd , zag ik mijn broer ook weer vaker en ik zal nooit zijn engelengeduld vergeten waarmee hij mijn stappen op de computer en het worldwideweb begeleid heeft vergeten.
KPN moet heel blij met ons geweest zijn ...al de instructies per foon , al de keren dat hij bijna wanhopig vroeg : maar wat staat er dan ....en ik maar piepen ..ik zeg toch .....en ..en....
Maar ik heb het mooi wel geleerd en ik heb hem eens heel trots tegen iemand horen zeggen dat zijn zus er ook niets van wist en binnen de kortste keren alles zelf met haar pc deed !

Enfin in de loop der jaren is onze band toch wel zo langzamerhand weer behoorlijk hecht geworden.
Het feit dat hij van partner gewisseld is , de roerige tijd daarom heen , het ontdekken dat mijn broer nu weer gelukkig is en weer de broer is die ik me herinner van de gezamenlijke avonturen , spraakzaam , bulderend lachend en gezellig , dat alles zal maken dat ik hem toch enorm missen zal.

Het is echt niet zo dat we elkaar wekelijks spraken , maandelijks is al behoorlijk overtrokken , maar het idee dat ik niet even zal bellen naar hem als ik hem spreken wil en nu echt MOET mailen , dat is heel raar en zeer onverwachts.

Mijn zus en mijn moeder zijn heel erg blij met zijn besluit , voor hen gaat er veel veranderen en ze zullen hem regelmatig zien en veel contact hebben , al was het alleen maar op zon en feestdagen.
Ik wens hem en zijn gezin een heel erg leuke tijd in SU toe en heel veel gezelligheid en warmte.

Ruby , Rudya en ik zullen vaker naar Su mailen en bellen vrees ik !

Druk

Vorige week was mijn haar aan groot onderhoud toe , dus Beryl kwam mijn luizenbol weer onderhand nemen.


Rudya had ik speciaal gevraagd om thuis te blijven want ze nam beide schatjes mee en die zijn druk.
Ik heb heel erg moeten lachen om Rudya`s reactie op het duo , ze komt Beryl vaker tegen dan ik , maar dat is dan altijd buiten , dan zit Jamil in de buggy en loopt Jada er om heen te darren , meestal zijn het korte gesprekken.
We hadden van alles aan blokken en duplo binnen handbereik en dat was een hit.

Ik vind Jada wel een enorm creatief en fantasievol kind , ze ziet overal mogelijkheden in , binnen de korste keren had ze met twee chopsticks , de blokkendoos en een blik een drumstel in elkaar gedraaid en zat genoeglijk te trommelen ....Jamil vond het ook wel leuk , maar nee , dat was voor grote zussen!

Ruud mocht achter Jamil aan rennen die watervlug door de woonkamer op pad was op weg naar uitdagingen en ondertussen zat ik onder de schaar en probeerde nog een oogje in het zeil te houden , dolle boel!
Maar de stralende lach waarmee meneer van het ene naar het andere avontuur op weg is ...geweldig om te zien en luisteren ....nou neeeeeeeeeeee ...
Ik moet wel toegeven dat het e e e met verheffing van de stem hem toch even deed nadenken.


Toen mijn haar geknipt was heeft Jada me nog geholpen de paastakken af te tuigen en de spullen op te bergen en dat ging heel goed hoor , ze heeft ook buiten op het balcon de lege plantenbakken staan omscheppen , kortom , ze heeft zich kostelijk geamuseerd.

Jamil vond ondertussen de knopjes van de televisie , dvd speler en de mediabox veel leuker , zou die later iets in de techniek gaan doen ???
Ik heb wel de indruk dat hij het machtig interessant vindt.

Ik heb genoten van het bezoek en mijn haar zit weer fantastisch.

Het leukste was dat ik me jaren terug in de tijd waande toen Beryl zelf net zo oud was en ik haar met Frederique ging ophalen voor een logeerpartij.
Stevig tussen ons twee ingeklemd liep ze dan ; met onze vuisen in haar capuchon van de jas om te voorkomen dat ze losbrak...en dapper waren we , want we gingen zelfs shoppen met haar op de Albert Cuyp.
Het grappigste ontdekten we later , toen we bij de Mac gegeten hadden , ze kreeg een grote onverantwoordelijke milkshake van ons , toen bleek ze keurig mee te kunnen lopen , een handje in de jouwe en in de elleboog de grote beker tegen zich aangeklemd...de rust in persoon.


Ik zie het dus ook helemaal voor me hoe Jada & Jamil over een paar jaar kalm en sereen op visite komen....net zo kalm als hun moeder nu is.
Het kan verkeren , Bredero zei het al!

D W D D

Om mij heen is er van alles aan de hand.

Drie van de kinders in onze familie gaan dit jaar de knoop binden , ze stappen in de huwelijksboot en gaan beginnen aan de grote reis.
Helaas alle drie niet hier in den lande , maar dat maakt hun besluit niet minder leuk , ze hebben het lef om te doen wat ik nooit gedaan heb !
Wat een vertrouwen in de toekomst , ze zijn alle zes al jaren bij elkaar.


Mijn vriendin heeft een dochter die behoorlijk in de contramine is , op zo een manier die verstrekkende gevolgen heeft en dochterlief overziet dat niet.
Moeders des te beter en de zorgen zijn enorm groot , maar ik heb oneindige bewondering voor de manier waarop mijn Limoentje er mee omgaat en waar ze de kracht vandaan haalt ...geen idee.
Maar ze staat pal en verdedigd de belangen van haar welp op iedere manier die ze bedenken kan.
Right on!

Ik lees regelmatig de belevenissen van een bekende en zijn getelde dagen ...de moed en de manier waarop hij dat verwoord....
Niet altijd heb ik woorden om te reageren , maar wat een spirit , ik weet zeker dat zijn gezin heel veel stabiliteit in deze tijd van hem krijgt.

Aan de andere kant zit iemand te wachten op de geboorte van het eerste kleinkind.
Het groeit en bloeit ...nog vier weken en de kleine komt.
De kleine heeft zo zijn eigen ideeen en ligt in stuit , gelukkig wonen we in NL waar de ruimte voor zulke eigenwijsheid er is ;-)
De familiewieg staat al klaar.


Mijn collega is na een moeilijke periode in haar gezin volop bezig om te genieten van het liefste wat ze heeft.
Creatief heeft ze zich ook op haar omgeving gestort en binnenkort krijgt haar dochter een echte prinsessenfauteuil voor haar verjaardag .
Ze is heel vaak een inspiratie voor me in haar levenskunst en ik geniet van haar verhalen over haar kroost.

Dromen zijn heel leuke dingen en als het voorspoedig loopt dan kan je de hele wereld aan.
Maar sneu is het als opeens de overheid een streep erdoor heen haalt en je moet het land uit....want je baas die garant voor je wilde staan is falliet.
Spijtig genoeg , want het bedrijf van jou en je partner doet het wel goed.
Enfin nu terug naar huis en afwachten totdat je terug kan komen , laten we hopen dat de tijd heel snel gaat.


En zo draait de wereld door , iedereen heeft zorgen , zorgjes maar ook wel leuke plannen.

Soms is het goed er even bij stil te staan.