Omdat mijn kop steeds te vol zit, mijn lijf door dit wisselvallig weer protesteert.
Het is druk aan het werk, maar het werk doen vind ik op zich ontzettend leuk, vooral met de oudjes kan ik me kostelijk amuseren, das een grote ontdekking.
Toen ik in de gezondheidszorg zat, klikte het niet bepaald tussen ons, ik was te snel en zij vonden me daarom niet aardig, gewoon te weinig geduld.
Maar nu ik niet aan ze hoef te zitten, blijk ik alle tijd van de wereld te kunnen nemen voor de verhalen, boeien ze me ook en is het wederzijds een aangenaam verpozen.
Als ik thuiskom, duik ik even voor de buis, eet wat en val op de bank in slaap tot half negen want dan wil ik een programma zien en na dat half uurtje duik ik mijn bed in met een boek, lees gemiddeld drie paginas en ga slapen.
Kortom, de weken zijn gevuld met werken, eten, slapen en in het weekeinde wil ik gewoon rust.
Gelukkig krijg ik af en toe al lentekriebels en is het als ik naar het werk rijd tegenwoordig al weer licht.
O het is zeker niet een slechte tijd, beetje te druk, beetje saai, maar wel genoeglijk.
3 comments:
Ik ben door mijn werk ook heel anders naar oudere mensen gaan kijken.
Luister graag naar de verhalen van die mensen en ik vraag ook graag naar dingen waardoor mensen dan beginnen te vertellen.
Dat klinkt eigenlijk wel goed Anila. Kiezen voor de rust die je nodig hebt in je leven op dit moment.
Als ik zo luister naar de berichten over de recessie, dan mogen wij die ng aan het werk zijn in onze handjes knijpen, vooral als het werk ook nog goed bevalt.
lekker hoor An, wat minder schrijven.
Ben bijna 50 en tijd voor een retraite;-))
Ben ook erg moe de laatste weken, kweet niet waardoorhet komt.
Ws van meer werken, puberzoon, en wintermoeheid of zoiets;-))
Post a Comment