Het is nu alweer een jaar geleden dat mijn zus plotseling de tweede ronde toebedeeld heeft gekeregen.
Een zwaar jaar is het zeker weten geweest.
Zoveel is er veranderd, zoveel is erbij gekomen.
Manmoedig slaat ze zich erdoor en ik hoor nooit dat het haar te zwaar valt, dat ze moe is, dat wel, dat ze nergens echt aan toe komt, zelfs dat zegt ze zelden.
Waar ze alles voor over heeft is dat Matthew opgroeit tot een lucky, happy boy zonder besef van zijn gemis.
Gelukkig heeft ze mensen om zich heen, zoals Conny, Erica en niet in de laatste plaats Amanda.
Een mens is geen eiland, de band met Rohani en haar gezin is heel hecht.
Matthew groeit op met mensen die heel veel van hem houden.
Rehna, je jongen is in goede handen.
2 comments:
Mooi geschreven An. Ik moet vaak aan je zus denken en neem mijn petje af voor deze tweede ronde op onze leeftijd.
Ik stuur in gedachten kracht, want er zijn nog vele jaren te gaan.
AMEN to that!
Wat een weelde, zoveel steun van mensen die het met ons menen...
Zwaar is het, dat valt niet te ontkennnen, maar ik krijg er zoveel voor terug!
Matthew z'n smile zegt verder alles!
Post a Comment