Sterke vrouwen.

Mijn hele leven al ken ik ze.

Sterke , onafhankelijke vrouwen die alle leed en zorgen die het leven op hun bordje gooit schijnbaar moeiteloos dragen en opgewekt door gaan met hun leven.

Opgegroeid in een land waar eigenlijk het matriarchaat de boventoon voert , ondanks het feit dat het een enorme machomaatschappij is , kan het niet anders dan een rolmodel geweest zijn.
Als ik naar de vrouwen in de familie kijk , kan ik al zo een hele rij opnoemen.
Soms achtervolgt door pech waar ze echt niets aan konden doen , dan weer een niet zo handige partnerkeuze of het leven dat ze een op gegeven moment een niet zo happy lot uit de loterij toe bedacht.
Maar ze hebben iets van hun leven gemaakt en zijn niet bij de pakken neer gaan zitten , ze hadden nu eenmaal geen keus want het enige sociale stelsel en zekerheden in het land waren je eigen handen , je creativiteit en de wetenschap dat de familie als het enigszins mogelijk was je helpen zou.

In mijn jeugd kan ik me niet herinneren dat er thuis een vetpot was en we hebben heel krappe jaren gekend waarbij mijn moeder naast haar full-time baan nog allerlei deed om geld bij te verdienen.
Ze maakte limonadesiropen en verkocht die op haar werk , op bestelling voor vrienden , bekenden en op verschillende kantoren van vrienden en familieleden.
Om ons heen zag ik dat soort huisvlijt ook bij de moeders van mijn vriendinnen , de een had een eettentje , de ander caterde op bestelling , de volgende maakte wat extra geld door kleding te naaien.
Het heeft zelfs een naam , hosselen noemt men dat in Su.
Van het extra inkomen werden dan de extraatjes betaald zoals muzieklessen , balletlessen , tekenlessen want mijn moeder wilde ons nu eenmaal een brede opvoeding geven en daarvoor was geen moeite haar teveel.

Het is ook niet vreemd dat in SU vrouwen zowat alleen hun kinderen opvoeden , mijn ouders waren mijn gehele jeugd samen maar leefden langs elkaar heen en mijn vader stak alles wat hij verdiende weer terug in zijn eigen bedrijf , dus zijn we voornamelijk groot gebracht op de inkomsten van mijn moeder.
Mijn tantes waren alleenstaande moeders , gescheiden of weduwe en allemaal voeden ze voor kortere of langere tijd hun kinderen alleen op en we zijn er niet slecht vanaf gekomen want ze hebben een prima job geleverd.

Opvallend is dat mijn moeder ook heel veel single vriendinnen had , vanuit haar opleiding maar ook door haar werk , haar netwerk bestond uit heel veel alleenstaanden in en buiten Su.
Ik weet echt niet of dat nou kwam omdat ze veel herkenning bij elkaar vonden want heel veel van die vriendinnen waren dames met een goed betaalde baan die ze over de hele wereld heen bracht.
Mijn moeder was in mijn ogen niet erg avontuurlijk en ik keek mijn ogen uit als die tantes op viste kwamen vol verhalen en fotos van al die plekken.
Het heeft zeker invloed gehad op hoe ik later mijn leven wilde indelen en de keuzes die ik gemaakt heb in mijn leven.
Ik heb heel vroeg al gezien dat je het in je eentje met een gezin ook wel redden kan.

Daarom is het niet vreemd dat mijn vriendinnen ook veelal alleenstaande vrouwen zijn , die naast hun baan ook de verantwoording voor een gezin hebben.

Ook ik heb vriendinnen die de hele wereld over zwerven en langs komen met fotos en verhalen over al de dingen die ze meemaken.
Ik merk dat het beeld dat mijn dochter heeft over moederschap niet zo veel anders is ...ze wil wel graag een partner , ze twijfelt er niet aan dat ze trouwen wil ( o help !) maar in gedachten ziet ze zichzelf wel alleen haar kinderen opvoeden.
Ik weet niet of dat goed of fout is , zij heeft altijd net als ik op de achtergrond wel degelijk een vader gehad maar ook zij groeit op in het besef dat je het best wel kan redden in je eentje.

Wat me wel overvalt de laatste maanden is het besef dat ook deze sterke vrouwen dingen in hun leven tegen komen die ze niet oplossen kunnen en die ze enorm kwetsbaar maakt op hun oude dag.
Mijn moeder en mijn tante zijn geveld , na jaren zeer onafhankelijke en sterke vrouwen te zijn geweest hebben ze alzheimer.
En dat is heel erg moeilijk , voor hun , voor ons erom heen want ze hebben beiden nog het besef van hun machteloosheid en dat ze hun grip op de wereld verliezen.
Wie kent ze niet de verhalen hilarisch om te horen ....maar o zo moeilijk als het over je dierbaren gaat van sleutels in de suikerpot , schoenen in de diepvries.
Maar je bent slecht voorbereid op de koppigheid , de vasthoudendheid , de eigenzinnigheid en het moment dat ze niet meer weten wie je bent.

Het besef dat je ze verliest is dan ook heel erg aanwezig.
Dit blog schrijf ik dus over al die sterke vrouwen die zo belangrijk in mijn leven zijn geweest.
Esselien , Erna , Sonja , Truus , Lenie , Ozrenka , Ina , Elin en Elfriede.