Trots

Niet te geloven , dit is bijna een vervolg op mijn vorig log.

Dat was een hele verhandeling over grenzen stellen en dat vrouwen er zo een moeite mee hebben om die aan te geven.
Terecht werd er de opmerking gemaakt dat het heus niet alleen maar vrouwen zijn ....en dat is zo ,maar ik nam de vrijheid om stevig te chargeren..
Een andere opmerking wees me erop dat onze dochters een totaal ander generatie zijn en dat die weleens minder bereid zo kunnen zijn om te pleasen

En jawel in nauwelijks een week tijd kreeg ik tot tweemaal toe het bewijs.

Mijn dochter heeft een vriendje....al een maand of twee , aardige knul hoor maar met enige gebruiksaanwijzingen en hoe vrolijk en gemoedelijk hij kan zijn ,net zo driftig en snel beledigd is hij op een ander moment.
En ik kijk met stijgende verbazing hoe mijn dochter daar mee omgaat.
Niet ala moeders , maar ze heeft een heel andere aanpak. ze spiegelt....
Waar in godesnaam heeft het kind die techniek vandaan , van mij toch echt niet , want ik ben meer het geen blad voor de mond type.
Met een zeer vaardig en goed onderbouwd verhaal laat ze hem keer op keer zien waar hij de mist ingaat en leert hem en passant ook om over de gevoelens te praten die aan zijn gedrag ten grondslag liggen....

Vandaag was het dan mijn beurt...
Omdat hij vaak onder mijn dak verblijft, jaja , dat gebeurt als het om de heren gaat , levert dat bij mij ook weleens ergenissen op en gezien het bovenstaande ga ik daar heel omzichtig mee om ,maar voor mij was nu de maat vol ...
Ik had ook het een en ander aan observaties en irritaties en die moesten ook maar eens in de groep.

Het koppel op de bank neergepoot en moeders stak van wal met haar sermoen.
Hierna kreeg ik van de dochter het een en ander aan tegengas en toen we dat tot een compromis hadden gebracht ....drong het tot ons door dat het liefje geen input gaf..
Waarop mijn schatje zich naar haar lief keerde en vol belangstelling vroeg wat zijn visie op het geheel was....
Nou ...ach....en...tsja......
Meer kwam er niet uit.

Als een zeer bedreven gespreksleidster nam de dochter het woord en wees hem erop dat er van hem tenminste verwacht werd dat hij mee zou praten in het kringgesprek en dat de kunst der in de koppen kijken niet een was die zij noch ik vaardig was....

Ik ben eens achterover gaan leunen en heb het allemaal aanschouwd en ik denk dat mijn mond wat open hing.
Met een oeverloos geduld heeft ze hem duidelijk gemaakt dat praten een oplossing geeft en niet boos worden en mokken .
Toen dat niet geheel naar wens liep , heb ik ook wel een duit in het zakje gedaan en ik moet zeggen dat het over het geheel genomen een aardig gesprek is geworden en dat er spijkers met koppen zijn geslagen.
Zonder ruzie en gezichtsverlies voor alle partijen hebben we een stel goede afspraken gemaakt.

Nu de uitwerking nog van het een en ander.
Maar ik moet zeggen dat ik een heel groot vertrouwen heb ik mijn dochter..en ik ben trots op haar.


Gelukkig is ze nog niet eraan toe ,maar ik heb wel het rotsvaste geloof dat ze haar kinderen goed en gedegen zal opvoeden tot mensen die geleerd hebben om te communiceren over de dingen die hun dwars zitten....pure winst dus!