Mi Brada

Heel onverwachts gaat het gebeuren , ik geloof niet dat ik er ooit rekening mee heb gehouden..
Mijn broer gaat terug naar Su!

Als kleuters schijnen we onafscheidelijk geweest te zijn en ik heb fotos die daar het bewijs van zijn , maar ik ben me altijd meer bewust van mijn zus en de band met haar.
Vraag me niet waarom , wel weet ik dat rond de pubertijd de band met broerlief verslechterde en we zo enorm elkaar de haren in konden vliegen dat mijn moeder nooit ons beiden samen thuis liet.

Toen hij een vriendin kreeg werd dat gek genoeg anders en de laatste jaren van onze gezamenlijke jeugd hadden we de meeste lol met elkaar.
We trokken toen er samen op uit , Bro en de zussen , zijn vriendin , een van haar broers, het vriendje van mijn zus en nog een stel andere jongeren uit de buurt.
Ik geloof dat geen enkele ouder zou willen weten wat we uitspookten , hoewel ik moet zeggen dat het relatief onschuldig was , kwajongenssterken.

Een dag is me wel bijgebleven.
Mijn moeder heeft ons vrij vroeg leren autorijden , ik denk alle drie tegelijk , rond mijn vijftiende.
Ze had een klein Frans autootje en dat mochten we af en toe lenen ...ja mam , we zullen er heel voorzichtig mee zijn.
Het was een Dauphine , een auto nog kleiner dan een kever en daar hebben we ons met zijn tienen in gepropt en zijn gaan "joyriden".
Bijkomende detail was dat het karretje tegen zijn einde liep en dat de bodem hier en daar verrot was ,niet erg safe dus.
Natuurlijk koos Bro , die aan het stuur zat ; om dat bewuste ritje te maken waar je met de auto niet komen mocht ...en ik weet nog hoe we gierend van de lach , in een veel te zwaar beladen auto , achterna gezeten door een zeer verbolgen wachter op de fiets door de

• Cultuurtuin

heen scheurden......wat een vandalen !!

De keren dat hij op vakantie kwam , toen hij in NL woonde waren ook heel erg gezellig en maakten we als familie , aangevuld met diverse vrienden , lange trips naar de toeristische plekken in Su en op die manier heb ik nog heel wat plekken leren kennen waar ik anders nooit heen was gegaan.

Toen ik zelf in NL kwam wonen , ben ik bij mijn oom en tante in Amsterdam Zuid terecht gekomen en daar woonden mijn broer & schone zus , zowat om de hoek , dus zag ik hen ook regelmatig.

Daarna verhuisde ik naar Rotterdam , waar hij toen stage liep in Pernis en door de week met een vriend in Delft op kamers zat , dus kwamen ze vrij regelmatig langs op mijn zusterflat om me te helpen inrichten en wegwijs maken .

Toen ik terug wilde naar het Mokumse , ik had een baan gevonden in Amstelveen , hebben we de truc verzonnen ...dat ik bij hun in onderhuur ging want ze stonden op het punt naar Leiden te verhuizen en dat ik dan hun huis overnam , dat toch gerenoveerd zou worden.
Zo gezegd , zo gedaan en zo heb ik nog zeker drie jaar heel prettig aan de Olympiaweg gewoond.

Ach en toen werden we volwassener en kregen het steeds drukker met ons eigen leven en eigen besognes.
Verjaardagen bleven hoogtij dagen , maar verder verwaterde het contact en mijn broer , tsja ..die werd steeds stugger en stiller .
Ik kreeg een dochter , kind groeide op , kreeg een daverende ruzie met moeders ..vond hij vreselijk en daardoor hadden we nog minder contact.

Nadat op dochterliefs verzoek de band met moeders weer beter werd , zag ik mijn broer ook weer vaker en ik zal nooit zijn engelengeduld vergeten waarmee hij mijn stappen op de computer en het worldwideweb begeleid heeft vergeten.
KPN moet heel blij met ons geweest zijn ...al de instructies per foon , al de keren dat hij bijna wanhopig vroeg : maar wat staat er dan ....en ik maar piepen ..ik zeg toch .....en ..en....
Maar ik heb het mooi wel geleerd en ik heb hem eens heel trots tegen iemand horen zeggen dat zijn zus er ook niets van wist en binnen de kortste keren alles zelf met haar pc deed !

Enfin in de loop der jaren is onze band toch wel zo langzamerhand weer behoorlijk hecht geworden.
Het feit dat hij van partner gewisseld is , de roerige tijd daarom heen , het ontdekken dat mijn broer nu weer gelukkig is en weer de broer is die ik me herinner van de gezamenlijke avonturen , spraakzaam , bulderend lachend en gezellig , dat alles zal maken dat ik hem toch enorm missen zal.

Het is echt niet zo dat we elkaar wekelijks spraken , maandelijks is al behoorlijk overtrokken , maar het idee dat ik niet even zal bellen naar hem als ik hem spreken wil en nu echt MOET mailen , dat is heel raar en zeer onverwachts.

Mijn zus en mijn moeder zijn heel erg blij met zijn besluit , voor hen gaat er veel veranderen en ze zullen hem regelmatig zien en veel contact hebben , al was het alleen maar op zon en feestdagen.
Ik wens hem en zijn gezin een heel erg leuke tijd in SU toe en heel veel gezelligheid en warmte.

Ruby , Rudya en ik zullen vaker naar Su mailen en bellen vrees ik !

Druk

Vorige week was mijn haar aan groot onderhoud toe , dus Beryl kwam mijn luizenbol weer onderhand nemen.


Rudya had ik speciaal gevraagd om thuis te blijven want ze nam beide schatjes mee en die zijn druk.
Ik heb heel erg moeten lachen om Rudya`s reactie op het duo , ze komt Beryl vaker tegen dan ik , maar dat is dan altijd buiten , dan zit Jamil in de buggy en loopt Jada er om heen te darren , meestal zijn het korte gesprekken.
We hadden van alles aan blokken en duplo binnen handbereik en dat was een hit.

Ik vind Jada wel een enorm creatief en fantasievol kind , ze ziet overal mogelijkheden in , binnen de korste keren had ze met twee chopsticks , de blokkendoos en een blik een drumstel in elkaar gedraaid en zat genoeglijk te trommelen ....Jamil vond het ook wel leuk , maar nee , dat was voor grote zussen!

Ruud mocht achter Jamil aan rennen die watervlug door de woonkamer op pad was op weg naar uitdagingen en ondertussen zat ik onder de schaar en probeerde nog een oogje in het zeil te houden , dolle boel!
Maar de stralende lach waarmee meneer van het ene naar het andere avontuur op weg is ...geweldig om te zien en luisteren ....nou neeeeeeeeeeee ...
Ik moet wel toegeven dat het e e e met verheffing van de stem hem toch even deed nadenken.


Toen mijn haar geknipt was heeft Jada me nog geholpen de paastakken af te tuigen en de spullen op te bergen en dat ging heel goed hoor , ze heeft ook buiten op het balcon de lege plantenbakken staan omscheppen , kortom , ze heeft zich kostelijk geamuseerd.

Jamil vond ondertussen de knopjes van de televisie , dvd speler en de mediabox veel leuker , zou die later iets in de techniek gaan doen ???
Ik heb wel de indruk dat hij het machtig interessant vindt.

Ik heb genoten van het bezoek en mijn haar zit weer fantastisch.

Het leukste was dat ik me jaren terug in de tijd waande toen Beryl zelf net zo oud was en ik haar met Frederique ging ophalen voor een logeerpartij.
Stevig tussen ons twee ingeklemd liep ze dan ; met onze vuisen in haar capuchon van de jas om te voorkomen dat ze losbrak...en dapper waren we , want we gingen zelfs shoppen met haar op de Albert Cuyp.
Het grappigste ontdekten we later , toen we bij de Mac gegeten hadden , ze kreeg een grote onverantwoordelijke milkshake van ons , toen bleek ze keurig mee te kunnen lopen , een handje in de jouwe en in de elleboog de grote beker tegen zich aangeklemd...de rust in persoon.


Ik zie het dus ook helemaal voor me hoe Jada & Jamil over een paar jaar kalm en sereen op visite komen....net zo kalm als hun moeder nu is.
Het kan verkeren , Bredero zei het al!

D W D D

Om mij heen is er van alles aan de hand.

Drie van de kinders in onze familie gaan dit jaar de knoop binden , ze stappen in de huwelijksboot en gaan beginnen aan de grote reis.
Helaas alle drie niet hier in den lande , maar dat maakt hun besluit niet minder leuk , ze hebben het lef om te doen wat ik nooit gedaan heb !
Wat een vertrouwen in de toekomst , ze zijn alle zes al jaren bij elkaar.


Mijn vriendin heeft een dochter die behoorlijk in de contramine is , op zo een manier die verstrekkende gevolgen heeft en dochterlief overziet dat niet.
Moeders des te beter en de zorgen zijn enorm groot , maar ik heb oneindige bewondering voor de manier waarop mijn Limoentje er mee omgaat en waar ze de kracht vandaan haalt ...geen idee.
Maar ze staat pal en verdedigd de belangen van haar welp op iedere manier die ze bedenken kan.
Right on!

Ik lees regelmatig de belevenissen van een bekende en zijn getelde dagen ...de moed en de manier waarop hij dat verwoord....
Niet altijd heb ik woorden om te reageren , maar wat een spirit , ik weet zeker dat zijn gezin heel veel stabiliteit in deze tijd van hem krijgt.

Aan de andere kant zit iemand te wachten op de geboorte van het eerste kleinkind.
Het groeit en bloeit ...nog vier weken en de kleine komt.
De kleine heeft zo zijn eigen ideeen en ligt in stuit , gelukkig wonen we in NL waar de ruimte voor zulke eigenwijsheid er is ;-)
De familiewieg staat al klaar.


Mijn collega is na een moeilijke periode in haar gezin volop bezig om te genieten van het liefste wat ze heeft.
Creatief heeft ze zich ook op haar omgeving gestort en binnenkort krijgt haar dochter een echte prinsessenfauteuil voor haar verjaardag .
Ze is heel vaak een inspiratie voor me in haar levenskunst en ik geniet van haar verhalen over haar kroost.

Dromen zijn heel leuke dingen en als het voorspoedig loopt dan kan je de hele wereld aan.
Maar sneu is het als opeens de overheid een streep erdoor heen haalt en je moet het land uit....want je baas die garant voor je wilde staan is falliet.
Spijtig genoeg , want het bedrijf van jou en je partner doet het wel goed.
Enfin nu terug naar huis en afwachten totdat je terug kan komen , laten we hopen dat de tijd heel snel gaat.


En zo draait de wereld door , iedereen heeft zorgen , zorgjes maar ook wel leuke plannen.

Soms is het goed er even bij stil te staan.

Amusement

De laatste jaren kon een bezoek aan de bioscoop me niet meer bekoren , het een en ander heeft te maken met de toegankelijkheid van de bios , maar misschien ook omdat ik minder zin heb om samen met anderen naar een film te kijken.

Dochterlief vindt dat heel erg saai en lastig want ook televisie kijken is iets dat ik steeds minder in gezelschap doe en dat is voor haar weleens vervelend.
Maar de waarheid is natuurlijk dat onze interesses steeds verder uit elkaar liggen en zo hoort het eigenlijk ook , hoewel er wel series en films blijven bestaan die we beiden leuk vinden en samen willen zien.

Ik heb een duidelijke voorkeur voor thrillers en crimis , woonprogrammas en verbouwingen en steeds minder geduld voor leuke series , ook al omdat het tijdstip me vaak niet uitkomt.
Voor de standaard televisie was er al een oplossing : tv op je pc oftewel de uitzending gemist service van de omroepen , verukkelijk , op je eigen tijd naar een progamma kijken ...

Dankzij mijn oogappel heb ik er nu een passie bij , films en series on line bekijken.
Er is een wereld voor me open gegaan en er gaat tegenwoordig geen dag voorbij of ik zie wel een speelfilm of serie , vooral de series zijn heel erg leuk om op deze manier te bekijken.
Het grote voordeel is dat je niet hoeft te wachten tot de volgende week , maar achter elkaar een aantal afleveringen kunt zien en dat is smullen als het een serie is die je aanspreekt.

Er zijn ook series bij die hier in den Lande nooit te zien zijn geweest , dus soms kan je twee of drie seizoenen uit de kast trekken.
Het allermooiste vind ik nog , dat het me geen videobanden kost , geen ruimte op de pc en dat het na afloop klick weg is en dat je anytime er weer naar kan kijken.

De enige hindernis is de reclame in pop up die je niet kan uitschakelen omdat je die nodig hebt om de delen van de film te zien , maar ala ...op de televisie heb je die ook en die kun je niet omzeilen , hier klick je het vrolijk weg.
Een goede virusscanner en firewall zijn natuurlijk wel erg aan te raden bij dit webavontuur maar die had u natuurlijk al!

Ik kan het iedereen warm aanbevelen en er is al sprake van een lichte verslaving ...maar dat lijkt me tijdelijk ;-)
Zoniet ...als ik niet meer schrijf komt het omdat ik de pc in gebruik heb voor een film , met dank aan Google en YouTube .
Have fun!!

Griep

Och heden ,

Al een poos lees en merk ik het om me heen , er heerst een griepepidemie.

Zoals ieder jaar had de baas weer een stel preventieprikken te vergeven en mocht je die gratis, niet geheel belangenloos en het kostte dan wel niets gaan halen en hoewel ik het even door me heen flitstte dat ik nu van een leeftijd geworden ben dat het misschien zelfs verstandig is om het aanbod aan te nemen , heb ik er verder niets mee gedaan.
Heel stoer , maar mijn filosofie is nu eenmaal dat een mens zijn lijf ook de kans moet geven af en toe een robbertje te vechten en mij zou niet gebeuren , ik heb me net nog laten keuren , ja ja ...

Dus not!
De afgelopen dagen heeft de griep over me heen gewalst , genadeloos heeft die me donderdag in de houdgreep genomen en pas sinds gisterenavond voel ik me enigszins weer iets dat op mijn eigen ik lijkt.

Waarom vergeet een mens zo snel?
Dat alom aanwezige gevoel van platgewalst te zijn door een meer dan tientonner grote vrachtwagen MET volle belading uiteraard , de koortsdromen , het blafhoesten zo erg dat je bang bent dat je de longen van het behang af zult moeten schrapen , de aanvallen van luchtloosheid , de keel die met etsende lava behandeld is , de splijtende , bonkende ronde bal boven op je schouders , die bij iedere beweging eraf dreigt te rollen met gevaar voor god-weet-wat , de aldoor wisselende temperatuur , bloedheet /ijskoud , bloedheet/ijskoud , al die niet warm te krijgen uitstekende lichaamsdelen en de slaap slaap slaap slaap die zo ontzettend heerlijk is , maar steeds onderbroken wordt voor toiletbezoek , hoesten , koppijn , licht ......
En dat vele etmalen achter elkaar .


Wat was ik aan de ene kant blij dat dochtermijne er de eerste 24 uur niet was , dus niemand die me dwong om na te denken over hou het nou met me ging.
Net op het moment dat ik me toch wel heel zielig begon te vinden kwam ze thuis en tuuuuuuuuuuuurlijk had ze geen sleutels bij zich , het arme lijf uit mijn bed gesleept nadat ze me wakker gebeld had en ik met mijn stemloze gekraak flink gescholden had , en daarna mijn opluchting dat ik daarna weer in mijn bed kon zinken om ziek te zijn , maar dat er nu tenminste iemand was die op mijn gekraak zou reageren.
Ze heeft me dappper van water en paracetamol en vitamine C voorzien.

Vandaag werd ik vol schrik en met een pijnlijke keel wakker.
Dat kan niet , want ik wil morgen gaan werken.
Gelukkig was het na wat slokken water over en zoals ik me nu voel , ziet de baas mij morgen voor onze wekelijkse knuffel.

Griep ....brrrrrrrrrrrrrrr , ik weet weer hoe het voelt.


Gelukkig hoef ik me nu zeker een jaarlang geen zorgen meer te maken.
Maar of ik die griepprik preventief halen zal???

Gesprekken

Het moet me van het hart ...ik ben beretrots op mijn dochter.

Mijn exgenoot en ik zijn nooit getrouwd geweest en zijn ooit ergens in een grijs verleden onze relatie gestart als een lat oftewel living-apart-together gebeuren.
Na een aantal jaar ben ik zoals we dat geplanned hadden ; zwanger geworden en is onze dochter geboren zoals haar vader treffend op het geboortekaartje verwoordde : " In de vaart van onze vriendschap" .
Toen onze dochter drie jaar oud was zijn we (doordat de omstandigheden rond de flat van hem vreselijk desperaat werden en dochter en ik goed behuisd waren ) samen gaan wonen .
Daar zijn heel veel twijfels en getob van beiden kanten aan vooraf gegaan , ach , we hadden altijd al het motto ..we zien wel waar het schip strand .

En stranden deed het schip , het hoe , waarom en dergelijke zijn nu en zeker in dit verhaal niet relevant , feit is dat paps om de hoek een huis gehuurd heeft en we al jaren lang voor de dochter altijd en ten alle tijden bereikbaar zijn.
Ideaal plan , maar zo werkt het meestal niet , de beste voornemens en ideeen lopen anders omdat er allerlei dingen gebeuren die er voorzien waren.

Wat wel gebeurde is dat ik grotendeels samen met de dochter mijn eigen leven heb opgebouwd en hoewel we geen ruzie of meningsverschil hebben zien we hem steeds minder en eigenlijk het allerergste , de dochter had steeds minder behoefte aan contact met haar vader.

De eerste tijd ging ze wekelijks naar paps toe en bleef ze er zeker eenmaal per week slapen.
In de vakanties was ze nog steeds de helft van de tijd bij hem , plus alle korte vakanties , omdat hij alle vakanties en vrije dagen niet hoeft te werken , voordelen van zijn beroep.
Hoe ouder ze werd hoe minder zin ze had om met hem op vakantie te gaan , ook al omdat hun behoeften en belangen niet altijd strookten en de dochter het gevoel kreeg dat haar ideeen geen ingang vonden bij hem , heel jammer en ook mijn bemoeienissen waren vruchteloos.

Tegen de tijd dat ze van de basisschool af kwam zijn ze wel samen naar alle open dagen geweest en hebben samen een school uitgezocht , maar toen ze na een solobezoek aan een andere school besloot dat DIE het worden moest .....viel het niet in goede aarde.
Hoe dan ook , haar schoolcarriere is niet geheel naar onze wens gegaan en toch toen puntje bij paaltje kwam en er een zeer heftige tijd aanbrak op dat front kon ze wel bij hem terecht en heeft hij haar door dik en dun gesteund.
Veel moeilijker werd de verhouding toen vorig jaar onze dame besloot , de school voor gezien te houden en zich in het leger der werkenden te begeven.
Paps had daar , heel erg veel moeite mee ...en ik ....had eigenlijk al besloten om haar zelf de weg te laten aflopen die ik niet leuk vind , maar die ik onderhand begrijp ; al ben ik het er ook niet mee eens.
Voor hem ligt het allemaal heel gevoelig en zoals hij het toen zei , hij heeft er alles aan gedaan om een heel goede opleiding te volgen en heeft dat niet gekund door de omstandigheden thuis en zij krijgt het aangeboden en WIL het niet...dat was en is voor hem totaal onvoorstelbaar.

En waar ik trots op ben ...is dat onze dochter gewoon zelf helemaal zonder iets tegen mij te zeggen ; helemaal zelf bedacht ; begonnen is aan een weg naar haar vader toe.
Steeds vaker gaat ze zomaar bij hem langs en gaat er praten , vooral niet aangekondigd en ik merk dat er heel serieus gepraat wordt.


Heel erg confronterend kan het zijn , want ze komt ook met haar vragen over de dingen waar ze het over gehad hebben naar me toe .
Het valt me weleens rauw op mijn dak en ik kan niet altijd gelijk reageren want er is natuurlijk geen echte waarheid , er is mijn waarheid , zijn waarheid en de dochter vormt haar waarheid aan de hand van deze verhalen en haar kennis over haar ouders.
Maar vol bewondering kijk en luister ik naar de feiten die ze aanhaalt , de conclusies die ze trekt en ik denk bij mezelf ..... ik wou dat ik toen de moed , de lef en het zelfvertrouwen had op haar leeftijd ....om zo met mijn ouders over hun leven te praten.
Ik ben het product van een zeer rammelende relatie waarbij de ouders bij elkaar zijn gebleven om de kinderen.
Ik heb gezworen dat ik die fout nooit zou maken en me beseft dat ik wel andere , minstens net zo domme fouten maken zou , die mijn kinderen ook enorm dwars zouden zitten.
Maar waar ik nooit of te nimmer rekening mee heb gehouden ..is dat mijn dochter wel geluisterd heeft naar de verhalen en haar eigen wijze voordeel mee gehaald heeft.
Ze heeft waarschijnlijk bedacht , dat al dit soort frustraties niet haar voorland zullen zijn .


Mijn dochter is veel verstandiger dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.
Ze is bijna achttien en zo romantisch als haar kijk op het leven is ...ze is ook realist.
Ze praat over haar gevoelens en ze krijgt zelfs de man , die zijn gevoelens heel erg moeilijk kan uiten ; zover ....dat hij haar verteld hoe het allemaal gekomen is.

Dochterlief , ik hou enorm veel van je en ondanks al onze bekvechterij en gekissebis...ben ik razend trots op je!!

Boos

Ik ben boos ...
Boos op mezelf
Boos op de situatie
Boos op alles om me heen
Boos


Ik heb me dus teruggetrokken , mijn bed ben ik ingedoken
Heb de dekens over me heen gedaan
Niet dat het echt iets oplost , maar het voorkomt grote uibarstingen
Het voorkomt dat ik tegen de verkeerde mensen ga brullen
En het behoed me voor onredelijke uitbarstingen waar redelijkheid alleen werkt.

Ik ben nu bijna 3 weken verder en zo op het oog gaat het beter
Ik functioneer schijnbaar weer
Ik sta op , lummel rond , werk , ga naar bed , slaap ...
Ik slaap zelfs vaster dan ik in tijden heb gedaan

Maar ik weet het dat het schone schijn is

Want ik ben nog steeds boos razend zelfs
En ik voel me behoorlijk teleurgesteld en machteloos!!
Afgeschreven...........................


Of dat echt zo is weet ik niet
Want ik jank nog steeds als ik onverwachts met mijn boosheid geconfronteerd word
Ik ben niet in staat een telefoongesprek te voeren om inlichtingen in te winnen
En dat is iets wat ik zelf moet doen , want ik ken het hele verhaal

Dus schrijf ik het hier ook maar duidelijk op

IK BEN BOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS!!!@#*&*@!!!

NOEL

Ik heb dit jaar en late start gehad maar vandaag is het dan zowat af en staat het op de kiek!

Het huis is nu officieel in kerstsfeer!
De start is over het algemeen de eerste advent , dan gaat de Hernhutter Kerstster aan de rail met lichtje en al.
Daarbij bedank ik altijd in gedachten dan mijn virtuele vriendin , Tetske , die speciaal naar de Zeister Zending is gereden om voor mij de ster te kopen ,ja onderhand weten velen wat voor Kerstbeest ik ben.

De volgende plek is het raam met de elanden oftewel the mooses ...ze hebben ook gezelschap van wat bruine beren , al dan niet in kersttooi , ijsbeer en nog wat mannen in rode pakken.

Aan deze collectie werkten velen mee , Ruby en ook Mia , de buuf en zelfs zuslief vanuit SU.
De tak op de zelfgemaakte schouw wordt dan volgeladen en met veel plezier begroet ik de bewoners van deze tak ...de drie varkentjes die ik van Ruud kreeg of de elandenkoppen met kerstmusten van Fee.

Hierna is het de beurt van het trappetje met de muziekdozen en dan gaan mijn gedachten naar Wil , die ik bellen moet voor een afspraak.


Het kastje onder de spiegel , daar staan de kerstmannen en de kerk met de lichtjes.
Herinneringen aan al mijn tochten met Karin naar het Oosten en Zuidbeemster op zoek naar de leukste kerstmarkten van de tuincentra , naar de speciale kerstwinkels in Scheveningen zelfs in Oost Beyerland.

De boekenkast , daar hangen de engeltjes gekregen van Sas en daar staan de laatste jaren de kaarten in die krijg , elk jaar minder dankzij het internet , das waar , maar ook ik verstuur er elk jaar minder ..
Ooit waren het er 100 naar alle windstreken.
Naast de bank in de winteropstelling staat de vaas met blauwe kerstballen , Bram zelfs heeft daar een duit in het zakje bij gedaan ...helemaal meegesleept uit Duitsland en dat voor iemand die zo een hekel aan Kerst heeft.

Op de middentafel staat de blauwe schaal met de waxinelichtjes , een cadeau van Ellen ,de andere buuf en daarnaast de Duiste kerstkandelaar die tevens mijn kerststal is ...wat was ik gefascineerd ervan toen in die voor het eerst zag , ik kon er uren met het kind op schoot voor zitten ....dank aan Harmke , mijn Duitse schone zus.

Aan de andere kant van de kamer staat het pronkstuk ...de kerstboom ...die is voor mij een echte als het volhangt met de glazenballen , Oma Winia, de zilveren appels , Sonja en natuurlijk heel veel lichtjes en de zuurstokken.
Vroeger brak Ruud er ieder jaar stiekem eentje omdat ze die dan op mocht eten , nu neemt ze die mee als ze hen ergens kan vinden , we hebben er dus steeds meer.

Zelfs in mijn slaapkamer is er kerstsfeer , daar staat de nepboom , die heel dierbaar versierd wordt met de blauwe ballen die ik ooit zelf heb aangeschaft omdat ik dacht dat het weleens anders kon , beslist geen succes, ik vond de boom echt foeilelik toen die eenmaal opgetuigd en wel stond...
In de nepboom werken ze wel ..raar is dat.

Daar hangen ook de oude ,wat verkleurde kerstballen en huisjes in , nog van Bram zijn ouders , een stuk nostalgie waar we heel zuinig op zijn , zodat Ruud later met kerst ook een aandenken zal hebben aan haar grootouders die zij noch ik gekend hebben.

En voor mij is dat wat Kerst bijzonder maakt , de nostalgie en de zekerheid dat hoe rot het jaar ook geweest is ...Kerst een plezierig tijd blijft , de zekerheid dat goed is om dan al je zegeningen te tellen en te weten dat er ondanks alles velen waren.

Een heel goede Kerst voor iedereen en voor 2007 , heel veel vervulde wensen!!

Winter en dingen die erbij horen

Nee mijn jaargetijde is het niet ...meer.

Vroeger vond ik het prachtig , behalve sneeuw dan want dat is nooit mijn ding geweest , die massa zachte prut die je omarmt en onmogelijk maakt normaal te bewegen.
Een mooie winterdag was toen -20 gr , zon , strakblauwe hemel , alle waters bevroren en allemaal blije mensen die winterpret hadden , daar kon ik bovenmatig van genieten zonder er zelf actief deel aan te nemen.
Mijn lol was dan wandelen met een fotocamera en dat alles vastleggen.

Sinds mijn val en de daarbij opgelopen whiplash op mijn hamstring , ja vanaf toen wist ik waar een hamstring zetelt , is de winter heel veel van zijn charme kwijt geraakt en door de reuma kan ik de kou ook veel minder hebben , de stijve gewrichten en spieren , de startproblemen en de koude vingertoppen , nee de winter is niet meer wat het geweest is.

Ik vind het wel jammer want ook de wisseling van de jaargetijden heeft daardoor zijn nut voor mij verloren en ik begin dus tegen de donkere maanden op te zien .
Ondanks mijn kerstverslaving en de lol die ik beleef aan het optuigen van huis en haard en de gezelligheid die er daardoor in de stulp ontstaat , gaan de donkere dagen waar je in weg en thuis komt hun tol eisen en voel ik me net zo een oud mopperend besje die door zemelt over vroeger was het anders , beter , leuker.
En dat WIL ik echt niet.

Bij deze neem ik me dus voor om me weer ouderwets in te stellen op de dagen na de feestdagen en daar heel veel winteractiviteiten te gaan plannen waar ik vroeger lol in had.
Ik ga dus een keer naar de Edenbaan met de dochter en aanhang en al ga ik dan in de Scheve Schaats zitten met een boek , ik ga mee!
Op het programma staat ook een bezoek aan de Balie of een andere tent op het Leidse Plein op zondag om lekker choco te leuten en bij te beppen zoals het kind en ik vroeger deden , Eylders is ook een goede optie.

Een zondag naar de Bijenkorf en dan ook lekker lunchen ....of dim summen in de Chinese tent bij de Nieuwmarkt ...dat kunnen ook weer 2 uitstapjes zijn.

Een high tea hier thuis met mijn virtuele vriendinnen , die ik nu niet zo vaak zie en waar ik al jaren lief en leed mee deel , ooit onze 40+uitgangsclub.
Een dagje Delft met de andere virtuele dames .....de zomerbijeenkomst is ook nog steeds een hoogtepunt in mijn gedachten.

Kortom , ik krijg nu al zin in het verzinnen van leuke dingen om zo de winter door te komen .
Kijk eens aan , als je genoeg te doen hebt ....is elk seizoen een feestje waard.

Winter kom op , mij heb je niet meer in de greep!