Onrust

Het stormt bij mij
Van binnenuit het is echt heel erg onrustig
Sinds vrijdag weet ik dat ik een slechte uitslag van de uitstrijk heb en hoewel ik gelijk een afspraak heb gekregen voor maandag voor een colposcopie en weet dat er pas na dat onderzoek iets van een eerste prognose zal zijn...maakt het me niet anders dan alle andere vrouwen die zo een uitslag krijgen.

Rudya en mijn beste vriendin weten het, verder niemand want het heeft geen zin om het te vertellen als je geen idee hebt hoe het verder zal gaan.
Ruud gaat met me mee maandag naar het ziekenhuis en het is een fijn idee, net zoals het feit dat ik de mensen ken daar en ik weet wie het onderzoek gaat doen...je netwerk gebruiken is nu echt wel erg prettig.

En toch vliegt het me af en toe aan, ben ik even in paniek, niet eens omdat ik tegen het onderzoek opzie, dat natuurlijk ook wel maar meer over het feit dat het verdere behandeling weleens meer gedoe zou kunnen opleveren.
En dan, kan ik gelukkig de rem er meestal wel snel op krijgen en weet ik weer dat het geen zin heeft om te tobben over de dingen waar je geen greep op hebt.

Het stormt dus heel hard in mij
En ik ben gewoon ook bang

!7.01
De colposcopie is gedaan, er was een poliep te zien, voor de rest zag het er gewoon uit...dat valt voor nu mee dus.
Ruud was bij het onderzoek, die vond het heel boeiend om te zien, ik had er totaal geen behoefte aan om zelfs maar op de monitor te gluren.

Het vervolg wordt een lisexicisie, eventueel een kleine conisatie en ik moet onder algehele narcose vanwege mijn gewicht en de rest...
Das het minst leuke deel, ik word twee nachten opgenomen.
Ruud wil de nacht na de operatie in het ziekenhuis bij me blijven, mijn ex-collega gaat dat proberen te regelen.

Voor nu weet ik, dat ik op 31.01 naar de anaesthesie moet voor het voorgesprek, daarna bloedprikken gevolgd door de ingreep, ik schat half februari.
Als we uitgaan van het uitgebreidste onderzoek, ben ik 2 weken uit de roulatie....ik start echt met leuk nieuws voor de baas, gna gna...

19.01
Raar hoe het gaat, ik dacht dat ik de baas alles zou vertellen en de chef alleen wat info, het ging precies andersom.
De meesten heb ik verteld dat mijn bloedsuikers heel erg van slag zijn en dat ik een kleine gyn operatie moet en daardoor 2 weken uit de roulatie zal zijn....enough as it is.

Langzaam aan breng ik de meiden( zus & nichten) op de hoogte...Ruud verteld het aan anderen waarvan ze vindt dat ik ze te erg zal laten schrikken.
Ik heb er vrede mee....stap voor stap....das nog steeds de beste methode.


25.01
Ruud belde me op om door te geven dat ik op donderdag 03.02 wordt opgenomen en op 04.02 de ingreep is...o help....dat gaat opeens sneller dan bedacht.
Ik hou me vast aan het idee dat alles pas duidelijk is als ik bij de narcosedokter ben geweest...das a.s maandag.
Aan het werk wel doorgegeven dat er een probleem is, alle admin zijn dan ziek of met vakantie.
Tuurlijk heb ik een verkoudheid te pakken en lig ik snachts doodziek in bed, maar ik werk wel door want er moeten mensen ingewerkt worden om het voor een week of wat over te nemen...op hoop van zegen!


27.01
Naar de huisarts geweest, afspraak stond al om over de insuline te praten...met het oog op de ontwikkelingen gaat dat even on hold en hebben we het over de uitslag gehad. Ze vond me heel rustig en gelaten.
Het enige wat ik zeggen kan is dat ik er met kleine stappen doorheen ga en ik er toch niets aan kan veranderen door in paniek te schieten....
We richten het oog op maandag.......

31.01
OP de een of andere manier had ik niet verwacht dat het zo soepel zou gaan, maar ik kreeg een gesprek of 2 werd nagekeken, hartfilmpje gemaakt en bekeken en het is oke....ik word op donderdag opgenomen en vrijdag is het zover.. Ben toch een beetje overdonderd..

02.02
Zo, de dagen doorgekomen met werken, allerlei voorbereidingen gedaan, mijn pootjes laten veranderen naar voeten door de pedicure, de scoot gepoetst aan het werk en vroeg naar huis gestuurd en mijn bed ingedoken, voel me weer rillerig. Behoorlijk geslapen...morgenochtend tasje pakken en op naar het Ziekenhuis.

03.02 en 04.02
Wat een dag zeg...alles wat raar kon lopen, deed dat ook...
De kat werd langzaam aan minder fit dus maakte Ruud een afspraak om naar de dierenarts te gaan.....toen ze mij in het ziekenhuis had afgeleverd ging ze er met Mo heen, gelukkig want Droppie is door de stress erin gebleven..Per slot van rekening hebben de meiden haar snachts clandestien in een graf gelegd in het Park.

Ja, die narcose...dat was een verhaal apart..
Ik werd op een speciale manier onder verdoving gebracht...ik werd niet platgespoten en dan de tube erin voor de beademing, maar ik was bij .....mijn keel en neus werden verdoofd.....en daarna kreeg ik zo een scoop erin, werden de stembanden opgezocht en de tube over de scoop in mijn mond geplaatst....
Dat was niet echt wat je leuk noemt, maar minder erg dan ik verwacht had.
De operatie ging vlot, maar het uit de narcose komen ging iets minder makkelijk door mijn lage zuurstofwaarden, kortom het was een bijzonder geval.

De eerste nacht viel het slapen in het ziekenhuis bed me tegen en ook het lange wachten en een dag niets eten was geen pretje....ik voelde me tegen een uur of half 4 zeer grumpy en duizelig van de honger.....maar toen mocht ik plots met spoed naar de OK.
De tweede nacht, gisteren dus, was meer een kwestie van mijn roes uitslapen met helaas zuurstof in mijn neus wat ik vreselijk vond, zelfs het infuus, tampon en catheter heb ik daardoor niet gevoeld en geloof me dat zijn de klachten waar iedereen het over heeft,...
Ben wel heel goed verzorgd door de verpleging en mijn eigenste dochter die naast me in een bedje lag, dat was heel erg prettig!
Vanmorgen werd ik op mijn normale tijd wakker om half 6, en sindsdien ben ik wakker tot nu toe, ik ben nog steeds wel stoned, maar heb geen pijn en geen last van bloeding of wat dan ook ..
Ben ook nog pijnvrij op mijn schouder rechts na, maar daar heb ik een onsteking die nu weer opspeelt en een pijnlijk schouderblad, das een bekende na-de-narcoseklacht.
Tsja operatietafels zijn nou eenmaal smal he....
Kortom het is me allemaal wel meegevalen ....maar een herhaling...nou echt niet!!


08.02
Het gaat wel, het enige waar ik nu last van heb, is vermoeidheid.
Ben wel al tweemaal met Ruud naar buiten geweest, rustig in de scoot de hond uitlaten...dat viel mee en het was geweldig zonnig lenteweer.

10.02
Nu zit ik mezelf in de weg....ik ben steeds na alles heel erg moe en daar word ik nou zo moe van en ongeduldig.
Enfin.....ik zeur gewoon!
Kortom, ik had vandaag een heel erge blues dag, jankerig en heel heel heel erg van het padje af.
Ik ga vroeg naar bed en hoop dit morgen niet meer mee te maken.

11.02
Nog steeds de blues maar ik heb afleiding, de hulp was er en Beryl was vrijwel de gehele dag bij me.
Ruud werkt en komt pas morgenmiddag thuis...ben dus op mezelf aangewezen.
Wel.....ik heb een hele chocolade reep weggewerkt, bloos, ,boos zonder resultaat....jammer he.

12.02
Hoewel, ik word wakker met minder blues gevoel en de drang eruit te gaan voor comfortfood. Het weer is niet al te best, maar wie weet.
Het was een goed besluit, ben lekker uitgewaaid, deze en gene tegen gekomen, wat gepraat ...
Ik heb me beheerst en gezonde dingen gekocht op de toetjes na, dus ook dat is winst.
Ik ben wel nog steeds ontzettend, ontzettend moe, maar maandag ga ik de fysio weer bellen voor afspraken voor de week erop..ik moet weer gaan bewegen, wie weet helpt dat.
Een van mijn vriendinnen heeft op het net voor me opgezocht dat mijn moeheid van de narcose komt...das wel een opluchting.

17.02
De moeheid blijft nog een issue, er zijn dagen dat ik tot niets meer dan slapen kom.
Vandaag heb ik de uitslag gehad..cin3.
Dus wel onrustige cellen, maar onder controle blijven en over een half jaar weer een uitstrijk.
Oke dan...all is well that ends like this!