Controverse

Het was een gedenkwaardige uitzending.

Als het alleen maar om grote verschillen ging , dan waren die haar scherp in beeld ,maar ook het plezier dat beide meiden in het andere gezin hebben gehad en de lol die ze aan de ruil hebben beleefd.

Als het om de verschillen in de cultuur ging , dan zijn ook die heel erg duidelijk en weet nu iedereen dat zwarte mensen dol zijn op lekker eten en dat iedereen altijd mee kan eten .

Maar opeens is dat allemaal een stuk minder belangrijk en draait het nu om opmerkingen waarvan ik geloof dat ze ingegeven zijn door naïeviteit en waarbij er niet is nagedacht over de impact.

En dat is jammer , want beide meiden hebben zover ik het beoordelen kan en afgaand op hun eigen woorden erg naar de zin gehad in het andere gezin.
Jammer is ook dat het niet besproken is toen er de kans voor was , dan was het een discussie geworden met hoor en wederhoor.
Nu is alles een eigen leven gaan lijden , in dit geval.
Lijden ja en niet leiden.

Maar het leven gaat door , onze "fifteen minutes of fame " zijn geweest.

Life goes on!
Puberruil was enig en bedankt team voor een mooie uitzending.

Op naar week 3.

En waar staat iets over week 1 en 2 dan?

Die heb ik simpel weg overgeslagen in dit log.
Snapt u het nog ?

Het zit namelijk zo dat het een soort bijgeloof moet zijn dat ik er niets over geschreven heb , bedenk ik opeens .
Feit is dat is sinds de week van 9 september drie dagen per week werk en dat na bijna 5 jaar slechts 1 hoogstens 2 dagen achter elkaar , in een week gewerkt te hebben.
In de tussenliggende jaren heeft mijn lijf aardig wat opdonders geincasseerd maar eigenlijk moet ik zeggen dat het al een poos een stuk beter gaat.
Dus , om een lang verhaal in de notendop te doen , ben ik onderhand aan de derde week toe en het grootste nieuws is ...dat het me erg is meegevallen.

Tuurlijk moet ik toegeven dat het ook wel wennen is en dat ik mezelf verteld heb dat zeker de eerste maand mijn acties door de week niet meer zullen zijn dan werken , eten, slapen en dat dagenlang aaneen vooral omdat ik drie dagen achter elkaar werk .
Daartegen over staat dat ik dan 4 dagen heb om bij te komen , maar gelijk de eerste week had ik uitgerekend op die zaterdag allerlei afspraken geplanned en besloten om die te houden ook .
En zelfs dat heeft me niet opgebroken , de zondag was een van grote rust en tevredenheid en de maandag moest ik weer aan de slag met allerlei andere afspraken die me ook weer de nodige uren in de taxi brachten.
Ook dat heb ik wonderwel overleefd en na een rustdag op dinsdag ben ik weer aan de slag gegaan.

Wijs als mijn beste vriendin is zei ze tegen me dat bewegen energie oplevert en zo waar , ze heeft natuurlijk gelijk , maar zoveel vertrouwen had ik tot voor kort niet in mijn lijf.
En dat lijf , dat houdt zich prima en is blij met alle beweging en beloont me voor dit geschenk met nog veel meer energie.

Het leukste zou zijn als ik nu zou kunnen schrijven dat ik weer als een kieviet loop en niet eens meer een stok nodig heb , maar dat is vragen om een wonder ...en die zijn nog steeds op de bon.
Hoewel de eerlijkheid me gebiedt om toe te geven dat de cosmos het lang niet slecht met me voor heeft want een heleboel dingen waar ik lang voor heb moeten knokken gaat opeens in een zeer rap tempo.

Helaas ..gaat niet alles van een leien dakje , dat zou ook te mooi zijn he.
De toko heeft helaas nog niet mijn mutatieformulier in orde met alle gevolgen van dien , dus zit ik met een groot kastekort en ben ik geneigd te vragen of ik deze maand mijn rekeningen bij ze mag declareren omdat je van een kale kikker nou eenmaal geen veren kunt plukken.
Ik hoop op een spoedige oplossing want anders zie ik me genoodzaakt wel tot bedelen over te gaan ...in dat geval kunt u me buiten kantooruren voor de deur van de toko vinden met mijn draaiorgelbakje .
Doet u er dan ook iets in als u langsloopt?

Maar ook leuke dingen zijn er in het verschiet.
Deze week is het eindelijk zo ver en komen Jut & Jul op tv.
Er was deze week al een voorstukkie te zien , hahahah en nu wil ze niet meer!
Maar goed , ik heb al van heel wat publiek gehoord dat ze gespot is ..

Het helpt ook niet echt dat ze dan nog in de metro de presentator tegen komt die haar verteld dat er per week 1,3 miljoen!!! kijkers zijn .
Deze week op Nederland 1 , beeldvullend van links naar rechts dus MOI & Co.
Alle gekheid op een stok , ik heb er best zin in , al was het alleen al om mijn buurtje op de televisie te zien.

Ik wens iedereen een goed weekeinde toe en een nog betere komende week .
Wij zijn het zeker van plan! ;-)

Familiebezoek

Dit weekeinde stond in het teken van de familie.

Allereerst moesten we de nieuwste telg van het geslacht Huisden bewonderen.

Is het geen plaatje , Ayden met zijn trotse papa?

Dit zijn Helen en Carlos als goede gastvrouw & heer en reken maar dat ze ons goed verzorgd hebben.

Tuurlijk moest Ruud ook even baby snuffelen , wat ruiken ze toch lekker he!

We zijn met zijn vieren naar Almere gegaan , Rudya , Judith , Cindy als onze chaffeuse en ik .
Na het bezoek aan het ene gezin moesten we naar de andere kant van Almere naar nicht Cynthia en gezin.
De laatste keer dat ik bij hen op bezoek was ....das ongeveer 16 jaar geleden ...des te meer reden om de familiebanden eens aan te halen.
Er was enthousiast een route uitgestippeld op de planner , alleen de omleiding stond er niet op en daarom hebben we een flink stuk van Almere gezien.
Het duurde even maar we kwamen er wel!

De dames hadden grote lol, waarom ze zo om moesten lachen weet ik echt niet meer.

Judith en Cindy .

En ook Kimberley moest eraan geloven..sorry Bram , ik heb geen enkele foto van jou gemaakt ..foei toch!

Gisterenavond kwam Bro met gezin langs om afscheid te nemen.

Aanstaande dinsdag gaan ze definitief naar Su.
Raar idee is toch wel.
Jerino vond het wel leuk om model te staan in een experiment van Ruud , zo zie je me , zo zie je me niet.

En nu zie je ze alledrie!

Ik vond het in elk geval een heel erg gezellig weekeinde en ik heb genoten van al het bijpraten met iedereen.
Jammer genoeg zien we elkaar veel minder dan we zouden willen omdat we niet meer op een kluitje in een stad wonen.
Wel is het heel erg gezellig om af en toe zo een tochtje te maken om de familie op te zoeken...en dan zeg je weer tevreden tegen elkaar , dit moeten we vaker doen.

Meertaligheid

Ik ben een echte bloglezer geworden en ik mag ook graag de links volgen op de blogs waar ik regelmatig lees en zo ben ik terecht gekomen op het blog van CasaSpider.
DAT is nog eens een blogger van optima forma , daar kan menigeen een voorbeeld aannemen.

Op het blog is er pas een hele discussie geweest over meertaligheid en dat heeft me terug gebracht naar mijn jeugd.

Ik ben geboren op Curacao en toen ik rond 5 jaar oud was zijn we naar Suriname verhuisd.
De jaren op Cur kan ik me wonderlijk goed herinneren , ik kan echt hele taferelen letterlijk afdraaien , zien en ruiken en dat is versterkt sinds ik er terug ben geweest al is dat nu ook al weer 13 jaar geleden.
Thuis spraken we meerdere talen , met mijn moeder Nederlands , met mijn vader Portugees , de voertaal in ons gezin was Engels , met de buren spraken we Papiamentu en verder nog wat Spaans omdat we dat om ons heen ook heel vaak hoorden.

Toen we naar Suriname verhuisden is er enorm veel veranderd...
Mijn vader sprak geen Portugees meer met ons , want hij had bedacht dat hij van ons Nederlands wilde leren ...een verloren missie en helaas spreken we daardoor geen Portugees meer.
Ik kan het verstaan als ik het regelmatig hoor en toen ik met vakantie naar Madeira ging heb ik mezelf een heel intensieve cursus aangedaan en ik moet zeggen dat ik me wonderwel verstaanbaar kon maken en mijn oude tantes redelijk kon verstaan.
Mijn zus heeft het beter aangepakt , die heeft Braziliaans geleerd omdat het in Su op het Braziliaans Cultureel Centrum goed onderwezen wordt.

Maar het moeilijkste van de verhuizing naar Su vond ik zelf al die verschillende talen die er gesproken werden en het was alsof ik blokkeerde ....door die wirwar verstond ik alleen nog maar wat ik al kende en helaas ben ik ook het Papiamentu verleerd en pas toen ik Spaanse les kreeg op de middelbare school ontdekte ik dat ik een grote woordenschat heb vanwege het feit dat ik zo vroeg een Latijnse taal heb aangeleerd.

Het heeft jaren geduurd voordat ik maar iets verstond in het Sranan , ook al vanwege de ambivalente houding in Su , toen , ten opzichte van de eigen taal.
De volwassenen spraken het onderling wel , maar ons werd het verboden , Nederlands was de taal die we moesten spreken.
Het maakte dat ik voor de andere kinderen een mikpunt werd ; omdat ik het toch niet verstond was er niets leuker dan mij in die taal belachelijk maken en uitschelden.
Ik kan je verzekeren dat het je een enorm eenzaam gevoel geeft.
Vooral op de middelbare school omdat ik daar als enige van het gezin zat , dus niet de comfort had van mijn familie om me heen , daar heb ik al snel leren schelden in het Sranan , simpelweg omdat het handig was.
Maar ook op de middelbare school heb ik de schoonheid van het Sranan ontdekt , er was een kentering in het onderwijs en we kregen ook Sranan aangeboden in de vorm van een verhalenbundel en poezie en echt een Su is een poetisch mens , zo mooi als die zich in hun eigen taal kunnen uitdrukken ....
Wat ik jammer vind is dat de schrijfwijze van het Sranan nog steeds aan verandering onderhevig is en daardoor is er geen uniformiteit , wat het lezen van het Sranan bemoeilijkt.

Het meest bizarre is wel dat ik tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige geacht werd de taal vloeiend te spreken omdat je aan alle patienten je handelingen moest uitleggen ..elke voorgeschreven en bescherven handeling begon met de legendarische woorden : handen wassen , patient inlichten , handen wassen , klaarzetten van de benodigheden , afschermen van het bed , handen wassen.
En geloof me , ik stond peultjes te zweten als ik onder het toeziend oog van een docente de patient in het Sranan moest inlichten over een behandeling ; zeker als het een der edele delen betrof!

Maar het is een goede leerschool geweest en ik heb toen echt heel goed Sranan leren spreken , helaas gebruik ik het in Nederland veel minder en heb ik het mijn dochter niet geleerd....juist vanwege het feit dat ik het niet als moedertaal zie.
Toen ze klein was verstond ze heel erg veel en bleek ze hele zinnen te kunnen produceren vooral als mijn moeder in Nederland was.
Onderling spraken mijn moeder en ik klaarblijkelijk wel veel Sranan en daardoor pikte ze het op ...grappig is het dat we het pas ontdekten toen ze ons in het Sranan aansprak.
De laatste jaren heeft ze zelf meer en meer vrienden die Sranan spreken en merkt ze dat het ook een gemis is...ze doet haar best en regelmatig nemen we ons voor meer Sranan te spreken maar helaas , het is nog steeds geen gewoonte.

Wat wel gelukt is en daar heb ik toch bijna geen moeite voor gedaan , is dat voor haar net als voor mij , Engels haar tweede taal is , ze spreekt het goed en leest bij voorkeur liever een boek in het Engels dan de vertaalde versie.
Dit is voornamelijk gevoed door de leeshonger die ze van paps en mij heeft meegekregen en het feit dat er heel veel Engelse boeken hier in huis te vinden zijn , tel daarbij de invloed van de televisie en het internet op en met een beetje stimulans heb je een tweetalig kind.
Handig was het bijvoorbeeld ook tijdens onze vakantie op Madeira , zij verstond geen Portugees maar wist heel goed contact te maken in het Engels en dat spreken de meesten in de familie gelukkig wel en vooral de jongeren moesten enorm om haar lachen ..een toen 9 jarige uk die ze in het Engels aansprak , maar het werkte!
Het enige dat ze in het Portugees zeggen kon was "nao meixa" als ze aan haar haren wilden komen ;-) nee , ze mochten de haren niet aanraken.

Al met al is de kern van mijn betoog , hahha wat klinkt dat he , dat het een verrijking is als je een kind vroeg met meerdere talen in aanraking brengt , maar dat het een niet te onderschatte factor is dat een kind dat naar school gaat wel de taal die het om zich heen hoort spreken moet kunnen verstaan , al was het alleen om zich veilig te voelen.

Daarom alleen al ben ik een voorstander voor een pre-school voor anderstaligen , want je zo eenzaam voelen is echt vreselijk !

De week

Van alles wat is er gaande ..


Na mijn belronde heb ik niet veel meer aan de instanties gedaan maar vrijdag werd ik verrast door een telefoontje van een mevrouw die me vertelde dat ze langskwam maandag voor een intake in verband met de thuishulp ...daarbij vertelde ze me en passant dat ik maandag om 9u al hulp op de stoep kan verwachten !
Zo das sneller dan de Overtoom ....en zeer welkom , ik zat net moed te verzamelen om met het kind het huis te kuisen , nu wordt het alleen opruimen , dat scheelt.

Gisteren lag er ook een brief in de bus van de Zorg & Samenleving ( wat een naam he ) dat er binnenkort een firma langs komt voor aanpassingen aan de woning ad xxxxeuro ..ehm ..ik neem aan dat het om de stroom voor de accu voor de scoot gaat want daar was al eerder een brief over bezorgd ; dat de verhuurder toestemming moest geven , ik wacht dat rustig af en ik zie wel wat er gedaan zal worden.

Alleen van de Welzorg heb ik niets gehoord , dus die krijgen maandagmorgen dan mij weer aan de telefoon net als de firma van de douchestoel.
Dinsdag heb ik dan een dag voor mezelf en vanaf woensdag ga ik dan weer behoorlijk in het arbeidsproces.

Ik moet zeggen dat ik er wel zin in heb.

Met het kind gaat het ook stukken beter , de krukken zijn afgeschaft en ze nam alleen nog pijnstillers maar die mag ze vandaag niet innemen van mij omdat ze morgen naar de Efteling gaat met vriendin en ouders en dan moet ze indien nodig iets kunnen slikken en ze nam ze nu al een week, vandaag heeft ze dan ook een verplichte rustdag.
Och ik twijfel er niet aan dat het goed gaat en anders nemen ze maar een rolstoel en hebben ze nog voorrang ook.

Eigenlijk heb ik niet veel te melden dan dat ik steeds beter in mijn vel zit en me verheug op de volgende week , das ook heel erg goed nieuws he!

Volgende dag...

....van de rest van mijn leven.
Een zeer vrije vertaling vanuit het Engels ...maar zo voelt het even wel.

Het is amper kwart over negen op maandagochtend en ik heb al ettelijke foontjes achter de rug , naar de leverancier voor scootmobielen , naar de thuiszorg , naar de leverancier van de douchestoel.
Allemaal dingen die moesten maar in de wachtrij bleven staan vanwege verschillende reden.

De beschikking over de scootmobiel kreeg ik vrijdag binnen en op aanraden van de vriendinnen gelijk BLONDT gebeld naar de Welzorg voor een afspraak , tuurlijk kon het niet gelijk deze week , de beschikking was daar nog niet binnen , maar ik sta al wel in het systeem , de afspraak wordt zo snel mogelijk gemaakt .
Oke check.


De thuiszorg , al twee bedrijven eerder gebeld en niemand kan op korte termijn schijnbaar hulp leveren dus nu bedrijf nummer drie gebeld ....die bellen me zo spoedig mogelijk terug .
Drie maal is scheepsrecht denk ik dan.
Oke check.

De douchestoel heb ik nu al twee en een half jaar en die is aan groot onderhoud toe want ik gebruik dat ding best wel intensief , soms als tripplestoel soms als burostoel .
De twee voorste wielen hangen op een draadje ( ahem niet echt verstandig ) , de rugleuning begint te scheuren en de zijleuningen zijn hun topjes kwijt ......maar ik kan nauwelijks zonder en een vervangende stoel is geen optie vanwege de speciale stoel , goed de reparatieafdeling belt zo spoedig mogelijk terug.
Oke check.

De to do list is nu aardig geslonken.

Verder is Marijn met papieren naar de DWI , omdat Ruud van de trap gevallen is en met krukken loopt vanwege een zwaar gekneuste enkel .
Het is maar goed dat Marijn `s moeder nog krukken had staan want ik weet echt niet waar we op zondag anders krukken vandaan hadden moeten halen.

In elk geval is Ruud nu erg bewust van beperkingen en frustraties als je van anderen afhankelijk bent ...ja ja dochtermijne , welcome to my world!
Waar zouden we zijn zonder vrienden , echt he , we zijn zo gezegend met een goed vriendinnen netwerk , dat hebben we dezer dagen maar al te goed gemerkt.

Leuk nieuws is dat we nu de data van de Puberruil uitzendingen weten.
Op donderdag 27 september a.s is de eerste uitzending op Nederland 3 om 20.30 u.
Op dinsdag 09 oktober a.s is de tweede uitzending XL op Nederland 1 om 20.25 u.
Meestal zijn de uitzendigen in een en dezelfde week , maar vanwege koning Voetbal is dat nu niet het geval en we vinden het zelfs wel handig.
De fotos hier van Ruud en mij zijn gemaakt voor de promo op de KRO site.

En als klap op de vuurpijl ga ik waarschijnlijk meer werken en dan ben ik van alle gezeur en gedoe van instanties af.
O , het lijkt nu nog een droom maar duim maar dat het geen utopia blijkt en dat de horroscoop voor 2007 echt uitkomt!


Ik ben er zo aan toe!!!

What difference a day makes...

Twenty four little hours......


Het verschil tussen 31.08 en 01.09 2007 zal me volgens mij voor de rest van mijn leven bij blijven.


De vrijdag was een absoluut dieptepunt en echt ik had niet kunnen vermoeden dat ik de dag erna enig plezier aan mijn verjaardag zou kunnen beleven.

Maar na een zeer heftige en verkwikkende huilbui , waarbij de meiden enigszins hulpeloos naast me stonden (thanks Ruby, Rudy & Cindy ) ben ik met Rudy en Cindy naar Delft getogen , want daar had ik een afspraak met de S&K girls...ons eindezomer uitje en dat viel toevallig samen.

Het was een stralende najaarsdag , mooi zonnetje , goed gezelschap en heel heel veel lachen. Op het terras was het enig en hebben we bijgekletst , deze en gene maakten een ommetje , ik ben in de cadeaus gestoken en sommigen hebben de kerk bezocht.

Hierna deden we een leuke rondvaart en sloten we de Delfste ervaring af bij een pannenkoekhuis.




Hier staan alle goede gaven op de tafel thuis.


What a difference.