Veren

Alle duiven op de dam shalalalee shalalalaaaaaa

Mij zal je dat niet horen zingen
Want duiven......

Opgroeien in de tropen betekent opgroeien met vogels om je heen , grote, kleine in allerlei vormen en maten en vooral ook als huisdier.
Mijn broer heeft ze jarenlang in huis gehad, eerst de zangvogels en later de parkietjes en afgezien de zaadrommel en veren die overal terecht kwamen , is eenmaal per week zo een kooitje schoonmaken de ergste overlast die ik me daarbij voor de geest kan halen.
Verder had zowat ieder huishouden zo een vogel in huis papagaaien, volieres vol met parkieten (love birds zoals wij ze noemen), tropische parkieten, noem het maar , ik was er gewoon aan gewend.


Ooit gezien , zo een grote Su man met een kooitje met een nietig vogeltje erin dat hij overal meesleept ?

Op zondag was er vroeger een plek in ZuidoostAmsterdam waar al de heren uit de hele buurt bij elkaar kwamen , een braak liggend stuk land en iedere week kwamen ze trouw bijeen om daar hun vogelwedstrijden te houden en met ware harstocht al de slagen uit de vogelkeeltjes bij te houden.
Grote stoere mannen , die helemaal in tranen kunnen uitbarsten als hun kampioen verslagen wordt....
Onderhand ligt er al een jaar of 5 een woonwijk op die plek ,maar als hommage heet die wijk de Vogeltjeswei en hebben de straten namen als Picolet, Twatwa ,Moestasj allemaal SU zangvogels.
Er is zelfs een kunstwerk gemaakt bestaande uit allerlei ijzeren vogelkooitjes naar Su model in verschillende maten en die laat men met klimop begroeien ....een fraai gezicht.

Voor mij heeft het allemaal zijn bekoring verloren, ik denk , mijn tweede zomer in Nederland.
Ik woonde op een personeelsflat in Rotterdam , heel erg luxe , ik had een tweekamer appartementje met een piepklein gedeeld balkon en een prachtuitzicht over het park van het Museum van Boymans van Beuningen.
De contacten met de medebewoners waren heel erg goed en veelvuldig , menig uren stappen , strandtochten , concerten en eetfestijnen kan ik zo op mijn netvlies toveren.

Het was na een hele dag strand dat ik laat thuiskwam en doodmoe in bed kroop , want erna ook nog uitgebreid wezen eten enz enz.
Midden in de nacht werd ik ergens wakker van......een geluid.....
Slaperig deed ik het licht aan en op mijn kussen zat een levensgrote vette dikke DUIf!!!
Helemaal onthikt vloog ik mijn bed uit en probeerde het beest mijn flat uit te jagen door de openstaande balcondeuren...maar wat ik ook deed het beest bleef om me heen fladderen , op me af duiken en overal werkelijk overal schijten , schijten...de hele slaapkamer , mijn woonkamer.......overal lagen stront en veren....
Per slot van rekening ben ik er hysterisch jankend onderhand in geslaagd een laken over het kreng heen te gooien en met een zwieperd heb ik het kreng het raam uit gegooid met laken en al!!
Daarna ben ik nog zeker een uur lang bezig geweest mijn flat schoon te maken en te onsmetten...
De volgende dag , na een verder doorwaakte nacht ben ik naar de beheerder gestapt en daar zat een even boze als onhikte medebewoonster met precies zo een verhaal en samen hebben we ons beklag gedaan.
Het bleek dat een nieuwe bewoonster klandestien haar tamme duif had meegenomen en genoeg had van het geschijt en daarom besloten had voortaan haar ramen dicht te houden....met alle gevolgen voor anderen.....

Mijn vrienden hebben zich suf gelachen om mijn avontuur , op mijn verjaardag dat jaar wisten ze me te verassen met een leuke tegel, geheel in de traditionele Delfstblauwe stijl,met de tekst:
HOUD UW STAD SCHOON
EET EEN DUIF
(ik kon er niet om lachen)

Sinds dit avontuur ben ik fobisch voor grote vogels en veren.......
Veren geven me de grootste kriebels die je kunt indenken.......ik kan ze letterlijk niet meer zien!

Die andere rooie man met zijn maatjes

Ja , je leest het goed, er is nog een rooie man maar die begroet ik altijd met passie..
Ik heb een zeer groot zwak voor die dikke Rooie , die met die ronde buik en schaterlach en die met een grote bel staat te roepen of met de slee door de lucht gaat.


Maar groter dan mijn zwak voor hem is die voor zijn maatjes , die op alle tochten met hem mee gaan en waarvan een een rode neus heeft...
Ze hebben namen die ik meestal vergeet behalve dan van de legendarische ; met de voornaam ; die met de letter begint ; die al mijn moeders kleindochters delen : de R.

Ja ja , het klopt ik heb een zwak voor rendieren oftewel mooses....
Het leuke is dat het zeer onschuldig begon met het kwijlen in de boekhandel aan mijn werk , want daar zat de eerste waarmee ik een band sloot...

Hij zat daar op een boekenplank met een enig roodfluwelen jasje , afgezet met wit bont aan de rand ...zijn gewei ondeugend onder zijn muts uit piepend......ik was op slag verliefd......behalve toen ik zijn prijs hoorde......300 gulden voor een stuk speelgoed ?? oja en het jasje dat was apart.....nog 25 gulden erbij.
Nog in geen 300 jaar!
Na de kerst zat hij er nog steeds , zonder jasje en heel eenzaam....en daar heeft hij zeker nog anderhalf jaar gezeten.
Maar op een goede dag toen ik de boekhandel binnenkwam vroeg de beheerster me of ik hem nog hebben wilde want hij was wat beschadigd...iemand had zijn sigaret te dicht bij het beest gehouden....wetende wat hij gekost had bood ik er 50 gulden voor wat me een schop van mijn collega opleverde...( ze had het vast ook voor minder gedaan....)want ze nam mijn bod aan en ik werd de trotse eigenaar van mr Moose.

Het jasje heb ik er 2 jaar later voor 15 piek bijgekocht en vanaf dien kreeg mrMoose met kerst zijn jasje aan en zat ie daar te pronken tussen zijn groeiend aantal soortgenoten.
Het leuke is ook , dat ik er steeds meer bij krijg omdat anderen van mijn hartstocht weten ...elk jaar met kerst krijg ik er 1 bij van een van mijn vriendinnen , ze heeft me nu al een rendier-poef, een witte, een bruine en een electronische geschonken die zingt en schuddebeest terwijl hij druk aan het musiceren is...
Dit jaar kreeg ik van haar en dochter 2 rendierkoppies compleet met rode muts voor in de boom....
De electronische heb ik zelfs dubbel omdat ik zelf de verleiding ook niet weerstaan kon en in vele soorten en maten zitten ze samen op het raamkozijn met zijn allen te pronken en onze kat mag er graag bij gaan liggen....daarvoor moet ze wel eerst een paar eraf meppen!

Vraag me niet waarom ik ze zo aantrekkelijk vind....ik heb geen flauw idee....
Ik heb begrepen dat ze in werkelijkheid verre van vriendelijk ; zelfs op het chagerijnige af en zeer eigenwijze beesten zijn.
Feit is dat ze voor mij de kerstsfeer met alle toeters en bellen vertegenwoordigen, en dat mijn hart sneller gaat slaan als ik er weer een nieuwe bij score.
(ik weet nu al dat er weer eentje naar me onderweg is)

Rudolf en zijn maatjes.....dat zijn voor mij de stemmingsmakers met kerst.
Goede feestdag allemaal!!!

Rode Klaas

Het is weer eens zover, De tijd van het jaar , rode konen , onrustige kinderen , koopzieke ouders en alle gedoe....

Zelf heb ik niets met die man in de rode djelleba en zijn zwarte begeleiders , door de schoorsteen hoor, want ik heb niets met dat gezever over al dan niet correct gedrag !
Tussen hem en mij zit er iets sinds mijn prille jeugd niet ...
Het verhaal begint als mijn juf op de kleuterschool bedenkt dat het vrolijk , babbelende en vooral bijdehante kind best wel in de ereboog voor de man kan staan.
Goed idee , ware het niet dat ik een blik op de man in zijn grote rode Amerikaanse convertible sloeg en de sluizen open sprongen...
IK??Die man toezingen ??Geen denken aan!!
Mijn jongere zus die nog niet eens op school zat kweet zich voorbeeldig van de taak.
Was dat bij dat incident gebleven , dan hadden we het vast overleefd ,maar nee er lag een heel groot pak op mijn schoen ,met een kei van een gedicht waar het hele verhaal in geuren en kleuren werd beschreven..
Dat serviesje heeft voor mij altijd een bijsmaak gehad , de rode mijter had voor mij afgedaan...

Ach een mens groeit op en verhuist en zo belandde ik in in deze contreien, en al in mijn eerste baan was het raak , lootjes trekken en surprises maken.
Tsja in de bakermat van het feest gekomen , dacht ik er het beste van te maken.
Alleen , de ontvanger van mijn gedicht met een aardig verslag over een stapavond was raaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaazend en weet tot de dag van vandaag niet dat ik het ding gewrocht heb.
Voeg daarbij een heerlijk avondje met de vriendinnen met surprises , stinkend en glibberend waarin je graaien moest...nou neeeee mijn feestje ...egnie!

Hardleers als een mens , dol op tradities kan zijn , ging ik het eerste jaar gelijk al mee naar de viering toen ik in de huidige toko te werken kwam.
Nou dat viel me mee!
De ouders namen zelf de cadeaus met wat tips voor de Goedheilig man mee, de mijterman bleek een van de stafartsen en de dartelende zwarten waren artsen in opleiding die ik op een heel andere manier leerde kennen.
De sfeer zat er goed in, eerst een show voor de kleinen en daarna kwam DE MAN de pakjes uitdelen en over de hoofden van de kinderen heen werden de ouders heel vals nichterig eens lekker op de hak genomen ,echt geweldig en zeer hilarisch ....het was van de ene in de andere lachsalvo!
Ik nam me voor , als en wanneer ik zelf ook een turf had zouden we hier zeker heen gaan.
Het eerste jaar was de babus net 3 maanden ,maar dat mocht de pret niet drukken , ze kwam op zijn schoot terecht en de oude gek was zeer met haar ingenomen..

Maar het jaar daarna....

Zat ik opeens met een gillende , hysterische peuter omdat er bij de oppas iemand na het kloppen op de deur gestrooid had.....
Helemaal pagus was ze , bij elk hard geluid , elke bons of klap die ze hoorde en het angstige Klaas , Klaas is me heel lang bijgebleven....
Het heeft me uren gekost om zo een klein kind uit te leggen , hoe het strooien te werk ging......
Voor haar heeft het Klaasfeest nooit meer charme gehad en ik was weer op voet van oorlog met de rode gek!!
Het is geloof ik, het enige kind dat opgegroeid is in het besef dat Sinterklaas niet bestaat en dat het allemaal spel is.
Enne , we hebben de schoen gezet hoor en gezongen en alle gedoe eromheen , want moeders is nu eenmaal een mens dol op tradities en gevierd werd het dus.
Alleen mocht ze aan niemand vertellen dat die rooie een nepperd was, dat was ons geheim.
Ze kende al de liedjes die er zowat bestaan de oude en de nieuwe ; de viering in de toko was absoluut een hoogtepunt en haar band met de toenmalige Klaas heel hecht...
Ooit kwamen we hem tegen nadat ie afgesminkt was en toen hij haar vroeg of ze genoten had , vertelde ze hem opgewekt wat er gebeurt was en daarna zei ze ....maar toch ruik jij net als hij !
De man is allang gepensioneerd maar als ik hem tegenkom is zijn eerste vraag hoe het met zijn grootste fan gaat.

Tegenwoordig is het heerlijk avondje een dat we zonder al te veel gedoe doorbrengen ...we hebben alle snoepgoed dat er bij hoort en de warme chocomel , hangen braaf voor de buis om naar alle speciale programmas te kijken .
Maar voor ons ....geen cadeaus , geen gedichten en geen surprises.


Over de pakjes onder de kerstboom heb ik het niet!
Zal mij benieuwen hoe zij dat later vieren zal.