Het heeft even geduurd maar ik ben weer on line dus moet het blog weer bijgewerkt worden…
Allereerst wil ik bij deze melden dat mijn zus dus oma geworden is , op 14 november j.l. heeft Matthew Anthony zijn intrede gedaan .
Het is een vlotte gebeurtenis geweest en een grote knul van bijna acht pond en 52 centimeters lang , het zal me dus niet verbazen als hij net zo lang als zijn moeder wordt.
Uiteraard zijn we heel erg blij met deze aanwinst en het is een schattig jongetje om te zien , nietwaar?
Verder mocht ik me vermaken op kosten van de baas tijdens 2 cursussen , de een ging over klantvriendelijk handelen en de andere was een telefoontraining.
Ik werk al aardig wat jaren in deze toko en dit was echt niet de eerste keer dat deze onderwerpen behandeld werden , maar ik schijn een van de weinige werknemers te zijn , die net als de baas vind , dat het heel zinvol is om af en toe naar je eigen handelen te kijken zodat je weer met een frisse kijk aan de slag kunt.
De onwil om toe te geven dat men ook fouten maakt en hun manier van handelen niet altijd even correct is , de starheid waarmee sommigen zo een cursus bijwonen , overtuigd van hun gelijk , heeft me heel erg verbaasd .
Natuurlijk is het niet altijd even leuk om kritiek te horen maar dat velen niet eens bereid zijn om er over na te denken dat je na een poos een beroepsblindheid ontwikkelt vind ik behoorlijk schokkend.
Als ik er goed over nadenk is wat ik echt heb opgestoken van dit geheel , dat ik nogal naief ben geweest over de manier waarop mensen in hun werk staan..
Ik heb dit beroep niet gekozen , maar ben erin gerold omdat ik door mijn reuma steeds minder kon en schijnbaar is inzet niet meer een vanzelfsprekend gegeven en datgene wat ik als normaal beschouw is klaarblijkelijk voor anderen ondenkbaar.
En dat , wil er eigenlijk bij mij niet in , zo een geweldige werknemer vind ik mezelf zeer zeker niet!
Ook aan het werkfront van het kind hebben we het een en ander meegemaakt.
Ze heeft na heel veel zoeken en rondkijken een baan aangenomen in een cadeaushop , het enige wat me niet aanstond is dat het gedeeltelijk zwart betaald zou worden en hoewel ik daar niet blij mee was , bedacht ik me ook dat ik niet alles kan voorkauwen en dat ondervinding ook hier de beste leermeester is.
Hoe waar blijkt dat te zijn , de baas zou haar per week betalen en na 2 weken begonnen de moeilijkheden , ze maakte heel lange dagen maar heeft nu nog 4 weken loon tegoed .
Een dikke week geleden heeft ze opgezegd en ik vrees dat het geld dat hij haar schuldig is nooit en te nimmer over de brug zal komen.
Ze is dus op zoek naar een nieuwe baan en deze keer volkomen legaal want hard werken en niets krijgen is wel heel erg zuur!
Het enige positieve hieraan is dat ze hard werken niet schuwt en nu heel ongedurig is omdat ze nog niet de juiste baan gevonden heeft.
Het allerergste van het offline bestaan vind ik toch wel het gemis van mijn dagelijks portie fora , het is wel erg saai en stil zo zonder mijn virtuele vriendinnen en hoewel ik eenmaal per week om een hoekie getuurd heb aan mijn werk , haalt niets het bij het bij tij en ontij genoegen van de virtuele wereld.
Ik heb enorme afkickverschijnselen gehad en ik hoop dat dit me niet meer overkomt , ik ben een nog veel grotere junk dan ik ooit geweten heb!
Dames (en soms ook heren ) , ik ben er weer en ik ga weer heleboel onzinnigheden neer pennen , here I come!!