Mi Brada

Heel onverwachts gaat het gebeuren , ik geloof niet dat ik er ooit rekening mee heb gehouden..
Mijn broer gaat terug naar Su!

Als kleuters schijnen we onafscheidelijk geweest te zijn en ik heb fotos die daar het bewijs van zijn , maar ik ben me altijd meer bewust van mijn zus en de band met haar.
Vraag me niet waarom , wel weet ik dat rond de pubertijd de band met broerlief verslechterde en we zo enorm elkaar de haren in konden vliegen dat mijn moeder nooit ons beiden samen thuis liet.

Toen hij een vriendin kreeg werd dat gek genoeg anders en de laatste jaren van onze gezamenlijke jeugd hadden we de meeste lol met elkaar.
We trokken toen er samen op uit , Bro en de zussen , zijn vriendin , een van haar broers, het vriendje van mijn zus en nog een stel andere jongeren uit de buurt.
Ik geloof dat geen enkele ouder zou willen weten wat we uitspookten , hoewel ik moet zeggen dat het relatief onschuldig was , kwajongenssterken.

Een dag is me wel bijgebleven.
Mijn moeder heeft ons vrij vroeg leren autorijden , ik denk alle drie tegelijk , rond mijn vijftiende.
Ze had een klein Frans autootje en dat mochten we af en toe lenen ...ja mam , we zullen er heel voorzichtig mee zijn.
Het was een Dauphine , een auto nog kleiner dan een kever en daar hebben we ons met zijn tienen in gepropt en zijn gaan "joyriden".
Bijkomende detail was dat het karretje tegen zijn einde liep en dat de bodem hier en daar verrot was ,niet erg safe dus.
Natuurlijk koos Bro , die aan het stuur zat ; om dat bewuste ritje te maken waar je met de auto niet komen mocht ...en ik weet nog hoe we gierend van de lach , in een veel te zwaar beladen auto , achterna gezeten door een zeer verbolgen wachter op de fiets door de

• Cultuurtuin

heen scheurden......wat een vandalen !!

De keren dat hij op vakantie kwam , toen hij in NL woonde waren ook heel erg gezellig en maakten we als familie , aangevuld met diverse vrienden , lange trips naar de toeristische plekken in Su en op die manier heb ik nog heel wat plekken leren kennen waar ik anders nooit heen was gegaan.

Toen ik zelf in NL kwam wonen , ben ik bij mijn oom en tante in Amsterdam Zuid terecht gekomen en daar woonden mijn broer & schone zus , zowat om de hoek , dus zag ik hen ook regelmatig.

Daarna verhuisde ik naar Rotterdam , waar hij toen stage liep in Pernis en door de week met een vriend in Delft op kamers zat , dus kwamen ze vrij regelmatig langs op mijn zusterflat om me te helpen inrichten en wegwijs maken .

Toen ik terug wilde naar het Mokumse , ik had een baan gevonden in Amstelveen , hebben we de truc verzonnen ...dat ik bij hun in onderhuur ging want ze stonden op het punt naar Leiden te verhuizen en dat ik dan hun huis overnam , dat toch gerenoveerd zou worden.
Zo gezegd , zo gedaan en zo heb ik nog zeker drie jaar heel prettig aan de Olympiaweg gewoond.

Ach en toen werden we volwassener en kregen het steeds drukker met ons eigen leven en eigen besognes.
Verjaardagen bleven hoogtij dagen , maar verder verwaterde het contact en mijn broer , tsja ..die werd steeds stugger en stiller .
Ik kreeg een dochter , kind groeide op , kreeg een daverende ruzie met moeders ..vond hij vreselijk en daardoor hadden we nog minder contact.

Nadat op dochterliefs verzoek de band met moeders weer beter werd , zag ik mijn broer ook weer vaker en ik zal nooit zijn engelengeduld vergeten waarmee hij mijn stappen op de computer en het worldwideweb begeleid heeft vergeten.
KPN moet heel blij met ons geweest zijn ...al de instructies per foon , al de keren dat hij bijna wanhopig vroeg : maar wat staat er dan ....en ik maar piepen ..ik zeg toch .....en ..en....
Maar ik heb het mooi wel geleerd en ik heb hem eens heel trots tegen iemand horen zeggen dat zijn zus er ook niets van wist en binnen de kortste keren alles zelf met haar pc deed !

Enfin in de loop der jaren is onze band toch wel zo langzamerhand weer behoorlijk hecht geworden.
Het feit dat hij van partner gewisseld is , de roerige tijd daarom heen , het ontdekken dat mijn broer nu weer gelukkig is en weer de broer is die ik me herinner van de gezamenlijke avonturen , spraakzaam , bulderend lachend en gezellig , dat alles zal maken dat ik hem toch enorm missen zal.

Het is echt niet zo dat we elkaar wekelijks spraken , maandelijks is al behoorlijk overtrokken , maar het idee dat ik niet even zal bellen naar hem als ik hem spreken wil en nu echt MOET mailen , dat is heel raar en zeer onverwachts.

Mijn zus en mijn moeder zijn heel erg blij met zijn besluit , voor hen gaat er veel veranderen en ze zullen hem regelmatig zien en veel contact hebben , al was het alleen maar op zon en feestdagen.
Ik wens hem en zijn gezin een heel erg leuke tijd in SU toe en heel veel gezelligheid en warmte.

Ruby , Rudya en ik zullen vaker naar Su mailen en bellen vrees ik !