Met deze instelling zie ik al een hele tijd allerlei goed nieuws voorbij komen en echt ik moet toegeven dat er bij velen van alles ten allerbeste veranderd is.
Zelf durf ik over het algemeen geen dingen aan de kosmos , toeval , pur , fatum en al zijn aanverwanten over te laten.
Ik ga op zeker , ik wil cijfers , statistieken , onderbouwing , ik ben geen zweefteef , nee ik ben nuchter en praktisch.
Maar ik ben nu eigenlijk op een punt gekomen , dat ik voor mezelf heel erg graag iets hebben wil.
Het zal me zoveel vrijheid terug geven en na twee jaar geranium werk , me de kans geven zelfstandig en zonder beprekingen weg te kunnen gaan als IK er zin in heb.
Het heeft behoorlijk lang geduurd voordat ik kon toegeven dat fietsen niet meer ging en dat ik hulp moest omdat alles in het slop raakte.
Daar hoorde ook het aanvragen van een scootmobiel bij .
De hulp , dat loopt , geen problemen daarmee en het geeft enorm veel lucht en effective energie besparing.
Alleen het gesteggel over de scootmobiel ..dat is me niet in de koude kleren gaan zitten en ik had eigenlijk bijna de hoop opgegeven.
Het is aan Teresa te danken dat ik de moed bijeen geraapt heb en nogmaals mij erop gestort heb, onder haar begeleiding , en griezelig genoeg , na weer wat gedoe en gezever , kon ik maandag langs komen voor aan passing.
Ik kan niet goed beschrijven hoe dat voelde toen ik op het ding zat ; ik voelde me weer 18 en alsof ik op mijn Little Honda mijn proefrit maakte , de snelheid is slechts 15 km per uur ,maar vergeleken bij mijn huidige tempo.......leek het wel formule 1!
Het kind en ik waren zo verrukt van het ding , en onder de indruk dat we helemaal vergeten zijn om er een kiekje van te maken , van mij op het ding in de shop...
En nu ...nu kan ik dus alleen maar dromen en wensen en geloven in de maakbaarheid der dingen.
Ik wens de scootmobiel naar me toe en vraag al mijn lezers mee te duimen.
Allemaal duimen voor een scoot for AN!!
De hoge dames en heren moeten nu gaan besluiten welk zoet lief Gerritje dat dokken moet...en dat kan even duren.
Ondertussen wacht ik dat vol angst en beven af , ik heb de vrijheid nu geproeft en nee ik zou niet anders willen.
Het kind is nu helemaal onthikt door het idee dat het niet zou lukken....dan ga ik naar AT5 , sprak ze fors.
En ik hou niet van publiciteit in dat formaat.
Derhalve:
Scoot for AN!!
5 comments:
ik duim, duim, duim - wie weet An, volgend jaar, you and me samen in onsze karretjes, als ik er ook een los kan krijgen.
dui duim duim.
What the bleep, naar je toedenken !
Scoot for An !
en zo te lezen:
Scoot for Eve !
An ik herhaal dit mantra iedere dag...het komt goud !
scoot voor An!
ik doe mee ;-)
en scoot for Eve too!
O jee, en ik maar denken dat de financiering al rond was! Wat een ontnuchtering! Ook ik doe natuurlijk mee aan het duimen (en bidden) voor: scoot voor Ann en Eve! Met zoveel positieve energie moet het wel lukken.
Owh, toevallig gisteren had ik het er nog over
We gingen eten aan de plas hier, en er stonden 6!!!!! scootmobiels, ik zeg tegen mijn tafelgenoot "wat heerlijk voor die mensen dat ze zo overal kunnen komen, er moet een parkeerplek voor scootmobiels komen ondertussen"
Men is niet meer afhankelijk van halen en brengen, maar lekker zelfstandig overal naartoe kunnen.
Ik help hopen An, dat je straks kan gaan scooten!
Post a Comment