De drempel

Voor mijn gevoel ben ik die al over gegaan ...

Mijn verwachtingen voor 2008 zijn met een knal al een stuk beter omdat het vervoer nu binnen handbereik voor de deur staat en ik tel elke dag meer zegeningen erbij op!

Er zijn natuurlijk ook dingen waar ik met mijn neus opgedrukt word , dat ik nu ook buiten weer alleen ben , dat was de laatste jaren zelden zo omdat er altijd wel een chauffeur of medepassagiers waren.
En dat is eerst wennen , maar gisteren merkte ik dat ik op een rustig fietspad luid zat te zingen op het ding.
Opvallend vind ik ook de manier waarop anderen contact met je maken .
Op het fietspad rijdend , heb ik nauwelijks contact met mijn mede weggebruikers , zodra ik me op een voetpad beweeg of over een voetgangers gebied ga , krijg ik totaal andere reacties.
Sommige mensen zijn geirriteerd omdat ze voor je opzij moeten of omdat je hun weg doorkruist maar anderen zijn juist heel vriendelijk en knopen een praatje aan en dan bedoel ik niet op de kijk-eens-wat-een-zielige-mevrouw-manier maar juist vol belangstelling omdat het zo een ongewone kar is , dus ik kennelijk heel stoer overkom.

Gisteren ben ik op bezoek geweest bij mijn nichtje , voor het eerst weer sinds de opnames voor de ruil maar nu helemaal zelfstandig , zoals ik vroeger op de fiets erheen ging. Mijn neef had me niet zien aankomen en zag later de kar in de hal staan , hij bekeek me eens en vroeg of ik al een lidmaatschap had aangevraagd en mijn leren jack had besteld bij de Amsterdamse Hells Angels , kijk zo stoer bedoel ik !

Zometeen komt mijn hulp en krijgt mijn huis volgens de Su traditie de oudejaarsschoonmaak , daarna ga ik oliebollen bakken en verder verheug ik me op mijn jaarlijkse soloviering.
De bubbels liggen al koud , de hapjes zijn al ingeslagen.

Let the good times roll...........ik ga het jaar zeer gloedvol uitluiden!!

Pret.

Weer op pad geweest , het is veel te leuk om erop uit te gaan.

Het was ook heel mooi winterweer , laaghangende zon , zonnebril dus op en tuffen maar , genieten van het buiten zijn in de frisse lucht.
Ben Reigersbos gaan bekijken , toen weer naar de Poort , heb wat geshopt , terug langs Kelbergen om de scoot te showen en heb de dag afgesloten met een rondje door het park.

Thuis aangekomen deed de buuf die net de hal in kwam lopen de deur voor me open , scheelde me weer wat capriolen en nam daarna de lang verwachtte plaatjes.

This is me after a shopping spree!

Op pad

Gistermiddag ben ik naar Ikea geweest.

DE plek bij uitstek om te oefenen , tussen de mensen door , met alle door elkaar shoppende medeburgers en de opgestapelde waar.
Ik heb zeer op mijn gemak heel Ikea doorkruist ; boven & beneden en me verbaasd over de mensen die je zien aankomen en toch nog voor de scoot springen of die rustig in het pad blijven staan terwijl ze je aankijken.
Erom gelachen , dat leek me de beste manier , ergenissen horen niet bij een freedom rit.
Gekocht heb ik haast niets , een burolamp , waxinelichtjes en batterijen.

Genoten heb ik wel , van de drukte , de gezelligheid en van mijn kind in actie tijdens haar werk.
Daarna ben ik naar de Poort gereden en heb er een rondje gemaakt , de boel verkend.
Geen enkele winkel in geweest , niets gekocht maar met een zeer voldaan gevoel naar huis getufd.

De deur beneden .....die heb ik niet alleen genomen , ik heb aangebeld bij de buren , dat was een betere optie.
In de hal boven heb ik wel Scooty geparkeerd zoals het hoort , met de wielen tegen de glazen wand waardoor je makkelijk bij de voordeur kan , gisteren moest iedereen erover klimmen.

Ik leer het wel , met geduld en beleid.
Vandaag ga ik natuurlijk weer op stap.

Wheels!

Lang gewacht , niet gezwegen , bijna niet meer verwacht en toch gekregen!!

Het is bijna alsof ik droom behalve de spierpijn van mijn eerste , nogal avontuurlijke rit , die me eraan herinnert dat niet als wat blinkt goud is.

Gisteren werd ie afgeleverd aan mijn werk omdat het beter uitkwam en maar 1 persoon wist ervan omdat ze toevallig s morgens ernaar gevraagd had , toen verraadde mijn grijns me.
Maar eerlijk is eerlijk , ik was gewoon bang dat er nog iets tussen zou komen maar het is er echt , blauw , groot en snel :SCOOTY !

Ik ben dolblij en kon er gelijk op naar huis.
Dat ging ietsje anders dan ik me bedacht had ....
Eerste hobbel , ik kwam vast te zitten in de lift richting metro en de bewaking moest me bevrijden ...gelukkig schoot het ding opeens los en kon de deur open , we hebben toen samen besloten dat ik voortaan de hellingbaan maar nemen zal.
Tweede hobbel , ik nam ergens een iets te korte bocht , tjsa het is breder van achteren dan van voren , maar hoe breed weet ik nu , ik heb kennis gemaakt met het gras langs de weg ..oeps!
Derde hobbel , de electrische deur beneden in de hal.
Die gaat te snel dicht en het sleutelgat zit in het bellenbord dus ik heb te korte armen , na ettelijke pogingen waarbij ik de deurstijl meenam (zelf weer op de plaats gedrukt ) heb ik aangebeld en heeft de buurjongen me geholpen , als een echte gentleman.
We hebben heel erg moeten lachen want ook voor hem was het geen makkie , maar dat wordt nog flink wat oefenen.

Vandaag ga ik weer manmoedig op pad en wie weet waar ik zal belanden.

Nogmaals kerst

Dit was de dag met de vriendinnen van Ruud .

Er zou gekookt worden maar het werd pizza , heel erg lekkere trouwens.
Het was een genoeglijk maal , we hadden als altijd genoeg stof om over te praten en gezelligheid kent geen tijd.

Na het eten wisselden we cadeautjes uit ; nu kunnen we terug kijken op heel goede en plezierige kerstdagen.

Zo dat hebben we weer gehad , kerst 2007 , op naar de jaarwisseling.
Dat kan ik lekker op mijn beproefde manier doen , alleen , joepie!!

Rendieren enzo

Ik ben dol op mooses , das bekend.

Elk jaar neem ik alle tijd van de wereld om ze samen met de kerstberen op de door mij in elkaar geknutselde ombouw op de verwarming neer te stallen.
Ze vervelen me nooit en ik krijg van alle kanten dan ook moose hebbedingen , kaarten en alles wat er te koop is.

Voor mij hoort dat bij het kerstgevoel en ieder jaar maak ik zeker 1 plaatje van het geheel , voor anderen ziet het er altijd hetzelfde uit maar dat is dus echt niet zo.

Boven de spiegel hangt de moosekop en die heeft heel speciale oorbellen in.

Heerlijk he , al die kerstmeuk!

Afzien

Mijn lijf heeft besloten dat het vandaag rust wil , het is tijd om af te zien.

Gelukkig kan dat ook gewoon want ons kerstdiner houden we op kerstavond en het was weer heel erg lekker al zeg ik het zelf.
Ik ben ook schandalig verwend en ik heb heel erg gelachen om de pump & brush , de bakkwast die heel vreemde associaties gaf!

Het was beregezellig en ik heb enorm genoten van het dierbare gezelschap.
Tuurlijk kreeg ik ook weer een moose voor de collectie , deze keer in de vorm van een sneeuwbol.

Toen ik savonds laat achter de pc kroop vond ik de mail uit de rots met trouwfotos van Bjorn & Ginet , het commentaar erbij van de Sinees was onbetaalbaar!
Vind je ze geen droompaar?

Ik wens iedereen een heel goed Kerstfeest.
Vandaag koester ik de bank!

Viadoe

Het bakken van de viadoe was een trip down-memory-lane .

Cynthia en ik hebben hele goede jeugdherinneringen aan de dagen voor kerst , als onze moeders samen aan het bakken sloegen.

Na school gingen we dan naar het huis van tante Ess en dan begonnen de dames aan het deeg , het hele huis geurde dan naar de gist , kaneel , de lucht van een rijzend brooddeeg.
Ondertussen waren ze dan bezig aan het hakken van de amandelen , de kaneelsuiker roeren , misschien mocht een van ons dat bij de gratie doen , en de sukade fijn snijden terwijl ze dan " tories" vertelden of nog mooier samen zongen.
Overal vandaan zongen de 5 meiden van tante Ess en de 3 van ons mee ...we hadden een pachtig koor!

Elk jaar was ik het van plan , maar om in mijn eentje deze klus te klaren zag ik niet zitten.
Dit jaar had ik dan eindelijk een partner!


In dezelfde sfeer hebben Cynthia en ik deze viadoe gebakken.
Kerstmuziek luid aan , meezingend , liefst tweestemmig en verhalen vertellend , herinneringen ophalend.
We hebben ervan genoten.
Volgende keer willen onze meiden erbij zijn.

Hier onder het recept voor de stoutmoedigen onder u!
Recept voor het viadoe deeg

1kg bloem
100 gr suiker
2 pakjes gist
8 eieren
500 ml melk
4 lepels boter

Warm de melk tot handwarm en doe er de gist en 2 eetlepels suiker in ,
doorroeren.
Klust de eieren met de rest van de suiker dik en schuimig , doe dan het
gistmengsel erin , gevolgd door de lepels boter.
Vervang de mixer haken voor deeghaken !! en voeg langzaam de bloem toe ,
als het te dun is , nog wat bloem toevoegen totdat het een wat plakkerig
,niet te vochtig deeg is geworden.
Laat dit rijzen op een warme plek in een met plastic afgedekte kom.

Voor de vulling
500 gr rozijnen
250 gr sukadesnippers
250 gr grof gehakte zoete amandelen
500 gr bruine suiker vermengd met kaneelpoeder
500 gr boter , liefst echte roomboter natuurlijk
500 gr bloem om uit te rollen en te bestuiven
Theedoek
Deegroller
Boterkwast
Scherp lang mes
2 grote bakblikken

Extra 1 liter goede rum en nog 500 ml melk.

Bestuif de theedoek met ongeveer 100 gr bloem en neem een bol deeg en rol
dat uit.
Beboter 1 bakblik lichtjes en leg het op de uitgerolde deeglap en snij de
bodem omtrek uit het deeg.
Leg de lap om de roller heen en rol het af in het blik en druk de deeglap
rondom lichtjes aan in het blik.
Beboter nu de deeglap in het blik en strooi en kaneelsuiker overheen.
Doe het zelfde met de deeglap op tafel , en vorm er lange banen van
fruit , sukade en amandel op met twee vingers tussenruimte.
Snijd tussen de banen het deeg door , vorm er slangen heen om het vulsel
en leg de rollen naast elkaar .
Snijd met het lange mes door alle banen heen stukjes van plm 3 `a 5cm
afhankelijk van de hoogte van het bakblik , denk eraan dat het nog wat
rijst in de oven.
Leg de roosjes naast elkaar in het bakblik met een gesneden kant naar
boven , die je iets openmaakt voor een mooi effect en vorm rijen totdat het blik
vol is.

De oven is natuurlijk voorverwarmd en op plm 250 gr .

Maak een mengsel( 200 ml) van melk met rum , wat water en flink wat
poederkaneel en giet daar met ruime hand zeker 50 ml over de taart heen en
doe het in de oven , na ongeveer een half uur herhaal je het begieten.
Als de taart na ongeveer 50 min goudbruin en gaar is , dan doe je er
nogmaals 50 ml vocht over heen gevolgd door zeker 2 borrelglazen aan pure
rum en dek dan de hete taart af met alufolie en verpak het in de deken of
dekbed om te smoren.

Zo deden we het in de traditie van Esseline en Elin.
Smakelijk eten en heel goede kerstdagen!

IJspret 2

Om het af te leren ...zet ik hier mijn eigen plaatjes van gisterenochtend neer.

Ik heb verder nauwelijks wat van het weer en de fun gemerkt gisteren , daarvoor had ik het veel te druk.

Wat me wel opviel was de schitterende zon en dat het savonds glad was met fink wat ijzel.

Morgen meer , vandaag heb ik het gewoon lekker druk , net als gisteren.

IJspret

Heb je ook zo genoten van het mooie vriesweer?

Ik wel , vanuit mijn redelijk behaaglijke woonkamer terwijl ik bezig was met de laatste kerstversiering.
Ik ben daar heel tevreden over , al ben ik er langer mee bezig geweest dan ik prettig vond.
Mijn slaapkamer is nu wel een slagveld van lege dozen , daar moet ik nog even moed voor verzamelen om dat te ordenen , heb wel besloten dat ik ze netjes opstapel want het wegbergen om ze over krap 2 weken weer eruit te slepen is me net teveel moeite.
Volgend jaar begin ik echt weer vroeg met het versieren , dat is een stuk relaxter.

Om terug te komen op het vriesweer , ik moest gisterenavond wel lachen toen ik op het journaal hoorde dat er heel heel veel reacties zijn binnengekomen in de vorm van foto `s voor de weerrubriek want enorm veel mensen zijn speciaal op pad geweest om plaatjes te schieten , reken maar dat er volgende jaar schitterende zelfgemaakt kerstkaarten tussen de post zullen zitten.

Ik realiseerde me ook terwijl ik naar al die schaatsende mensen keek dat ik nog nooit in al die jaren dat ik in dit land woon op het ijs heb gestaan , schaatsen onderbinden , moi ?? Are you crazy??
Ik ben altijd veilig aan de kant blijven staan , heb schaatsen voor het kind ondergebonden , heb haar gekiekt op ijs en in sneeuw maar op het ijs staan??!!
Ik kan me zelfs herinneren dat een poos geleden de plas achter het huis vrijwel helemaal dicht lag en dat de hele buurt op een zondag eromheen of erop stond , werkelijk een onvergetelijke dag !
En iedereen maar roepen , kom erop , al loop je maar een stukkie en ik feestelijk bedanken , nee das echt niets voor mij .

Winterpret gaat aan mij voorbij , helemaal niet erg , ik geniet best wel van de lol en kijken is ook de moeite waard.
De warme chocomel na is voor mij niet eens een tractatie , ik drink die liever koud ;-)



**met dank aan mijn wijkgenoten voor de plaatjes!

Koud he

Naar buiten kijken en een winterwonderland zien is geweldig.

Maar de bij behorende kou mag van mij gestolen worden.
Gisteren heb ik voor de deur van de toko op het busje zitten wachten ( ik weet het dom idee met deze temperaturen ) en echt ik had na een half uur echt dooie vingers ondanks mijn handschoenen!

Dus ben ik toch maar weer even in de hal gaan staan , maar dat was niet bepaald plezierig , want de meeste mensen gaan voor de open deur staan om dan pas vervolgens hun handschoenen , sjaals enz enz aan te doen en al die tijd is het daar dan een tochthok.
Snel weer naar buiten terug toen ik weer gevoel in mijn vingers had , het busje kwam toen er gelijk aan de chauffeur verklaarde me voor gek dat ik buiten zat.

Daarna hebben we 2 dames opgehaald die naar een kerstdiner moesten ...dat was iets minder want de dames hadden mopperen tot een kunstvorm verheven en het beviel ze niet dat er nog een andere mevrouw opgehaald moest worden die naar hetzelfde adres moest , gelukkig was die mevrouw heel spraakzaam met leuke verhalen over kerst & lekker eten , dus eindigden we met een vrolijke noot en ze waren ruim op tijd.

Vannacht heb ik weer heerlijk geslapen en werd wakker met een vakantie gevoel , lekker zo een extra vrije dag , de kou is wel aangenaam als je in je bedje ligt.
Vandaag ga ik nog de laatste hand leggen aan de kerstversiering , want de rendieren liggen nog in dozen en het wordt tijd dat Rudolf de eerste zijn kerstjasje aankrijgt.

Laterrrrrrrrrrrrrrrr!

de volgende dag

Is gelukkig minder erg.

Het is me gisteren alleszins meegevallen , niet dat ik nu fluitend naar mijn werk ga maar de grootste obstakel is genomen.
Ik heb wel extra vrije dagen geplanned , ach in deze tijd van het jaar kan ik ze heel goed gebruiken.

Gisterenavond was het wel reuze gezellig , want er waren nogal wat meiden om me heen , Ruby , Rudya , de vriendinnen , het werd iets later dan zou moeten maar ik heb wel heerlijk in een ruk doorgeslapen , prima nacht gehad.

O , ik ben ook erg verrast , Mieke mijn collega was op vakantie naar Madeira en ze heeft liefst 4 bolo de mel`s meegenomen voor me , 2 die ik besteld had en 2 van Lena , die ook nog oreos voor me stuurde omdat ze weet dat ik er dol op ben.
Lief he , Lena is en blijft een van mijn lievelingsnichten.
Ik hoorde wel dat ze steeds meer last van de verdraaide reuma krijgt , rot is dat.
Jammer genoeg is de begeleidende brief in het vliegtuig blijven liggen in het boek dat Mieke las , maar dat vergeef ik haar graag ;-)

Zaterdag ga ik aan de slag met Cynthia aan de viadoe en dan heb ik kerstgebak uit beide mijn ouderlijke culturen......grappig idee.

Lood

Dat heb ik vandaag in mijn schoenen , domweg mijn eigen gewicht in lood in de schoenen.

Zolang als ik werk is dit voor het eerst dat ik me zo voel op een dag dat ik werken moet , iedereen kent het ik-heb-geen-zin-om-naar-de-baas-te-gaan gevoel.
Alleen is dit reeel anders , want de vorige week eindigde nou niet wat je gezellig noemt.
Vandaag begin ik aan de nieuwe werkweek en ik heb er doodgewoon geen trek in , het is nou niet bepaald de plek waar ik wil zijn.

Op actie komt reactie en iedereen heeft nu wel zijn zegje gedaan , desondanks is het niet een goed gevoel , ik ben misselijk , heb weer heel erg slecht geslapen.
Maar ik ga wel , want ik moet en ik ben nog nooit voor iets onaangenaams op de loop gegaan.
Vandaag zal ik voor het eerst van mijn leven de moed ergens uit mijn ziel en mijn tenen vandaan moeten halen.

Nog vijf dagen heb ik te gaan voor dit jaar en dan begin ik aan iets totaal anders , maar dit deel blijft ernaast en het voelt niet veilig en vertrouwd.
Er is wezenlijk iets veranderd.

De tijd tikt door .
I will survive , for I have too!

Anila is laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaat .

Ik ben er al opgewezen , ik ben laat vandaag!

Het heeft verschillende reden.
Ik heb voor het eerst sinds weken weer eens een goede nachtrust gehad en ik heb uitgeslapen tot 10 uur toen ik wakker gebeld werd.
Daarna heb ik dingen moeten regelen die allang op mijn to do list stonden en zo ben ik de tijd helemaal uit het oog verloren.

Daarna ben ik achter mijn pc gaan zitten en heb een heleboel mails weggewerkt , het waren er veel meer dan ik verwacht had ; maar ik ben nu weer bij met de correspondentie , de planning & invulling van mijn vakantie in januari.
Toen moesten alle blogs en fora bezocht worden en nu ontdek ik opeens dat het al middag is!

Time flies when you are having fun with a clear mind.

De boom

Sinds gisterenavond staat het er , DE boom.


Kerst is voor mij geen kerst zonder boom , een kerstbeest zoals ik kan niet zonder de boom en gelukkig is de traditie ook in het bloed van de dochter gekropen.

Was het vroeger mijn taak , tegenwoordig doet Rudy de echte boom en dit jaar met enthousiaste hulp van Cindy , ze hadden er veel lol in , begeleid door muziek , nee deze keer geen kerstmuziek hebben ze een prima job geleverd.
Geheel volgens de traditie met glazen , witte en zilveren ballen , aangevuld met zuurstokken , lametta en zonder piek !

Ze hebben zelfs een extraatje bedacht.

Ondertussen heb ik in mijn kamer de nepperd opgetuigd , met de kleurige ballen van Rudyas oma en blauw spul dat ik in de loop der jaren verzameld heb.
Ooit heb ik eens een blauwe boom geprobeerd , maar dat was het voor ons echt niet dus alleen de nepperd mag kleur.

De andere blauwe ballen gaan in glazen bakken her en der op tafel in gezelschap van andere kerstmeuk .
Het is nog niet helemaal af , maar het begin is er.

Ik ben dol op kerst!

Zondag

En voorwaar het is een koude zonnige dag .

Raar is dat , deze winter voelt alsof het weleens een ouderwetse koude winter zou kunnen worden met ijs , sneeuw , hagel en de hele mikmak.
Waarom dat zou is ? Geen idee.
Misschien wel omdat voor het eerst sinds jaren het niet een lauwe hersft was , maar dat de temperaturen al snel vrij laag waren.
Het zal me echt benieuwen.

Als je buiten komt ruikt het ook echt herfstig , naar bladeren , prikkelende frisse lucht en bepaalde rottende nattigheid van al dat spul dat afscheid neemt van de zomerbloei.
Over de plas voor mijn raam hangen nog wat sluiers en de spinnewebben zijn weer duidelijk zichbaar met waterpareltjes aan de draden.

Voor mij is een koude winter eigenlijk niet zo handig , want ik ben bang voor gladheid in elke vorm en sneeuw , daar heb ik de grootste afkeer van.
En toch , zolang ik niet echt erdoorheen ploeteren moet en ik op veilig afstand kan blijven , kan ik er enorm van genieten.

Je hoort weer iedereen over de witte kerst neuzelen , hahahah , in al die jaren nog noooooit gezien!

Verbijstering

Gisteren is mijn dag niet bepaald goed gelopen , ik heb me echt heel klote gevoeld door een opmerking die ik kreeg.
Nee , niemand is onkwetsbaar , dat feit is heel goed onder mijn neus gedrukt gisteren.

Gelukkig heb ik stoom kunnen afblazen , mijn nichtje kwam langs en we hebben de hele nacht doorgehaald en het was reuze gezellig!
Vanmorgen waren we laat wakker natuurlijk en zijn de bank opgekropen en weer aan het beppen geslagen.
Plotseling ging de bel en er stond een dame met een pakket.

Schitterend he , wat ontzettend lief vooral omdat het van een stel mensen komt die me dit van harte gunnen.
Dat is nog eens de andere manier van omgaan met je medemens!

Vergeving en verzoening

Gisterenavond hoorde ik op de radio een discussie programma startten over deze twee mogelijkheden.

Vergeving is wanneer je iemand kunt excuseren voor het onrecht dat die je in jou ogen heeft aangedaan en kunt loslaten wat je dwarszat.
Dat kun je alleen , eenzijdig doen en daar heb je niemand bij nodig , het is een besluit om niet meer stil te staan bij datgene dat pijn gedaan heeft of een belemmering , teleurstelling of last is geweest.

Verzoening ligt een stap verder , dat kan pas nadat je elkaar vergeven hebt en beseft dat je die ander niet missen wil , daar moet je dus over kunnen praten met de persooon , tot een compromis kunnen komen om een basis houding te bepalen waarmee je verder kunt.
Het vraag dus veel meer van de beide partijen en de wens vooral om door te gaan met de band die er eerder was met een open blik naar de toekomst.

Behalve dat het soms achterhaalde waarden lijken , is het zinvol , wat voegt het toe aan je leven?
Dat is mijn vraag want na de beschrijvingen die er werden gegeven op de radio heb ik verder niet meer geluisterd omdat mijn hoofd met me op de loop ging.
In hoeverre ben ik in staat te vergeven en te verzoenen?

Over het algemeen ben ik een heftig maar ook geduldig mens , als ik je in mijn leven en hart toelaat dan heb je er ook wel een stevige plek.
Ik ben niet blind voor de fouten van mijn geliefden maar zolang er over de dingen die me storen gepraat kan worden rechtstreeks of soms in een filosofisch overdenken , kan je bij mij een aardig potje breken.
Als ik boos of gekwetst ben , dan slaat die tolerantie om , als ik genoeg geraakt ben dan kan ik heel abrupt de deur dicht doen en ga ik zelden terug op mijn schreden.
Het is over en uit.

Een enkele keer lukt het iemand om dat te doorbreken , dan kan ik vergeven en komt het tot een verzoening , vooral als ik dan in het gesperk dat volgt begrijpen kan wat de beweegreden van die ander waren.

Vergeef ik iedereen wel waarop ik zo boos ben geworden?
Meestal wel , de heftigheid slijt en dan komt er een soort onverschilligheid , een mens kan niet boos blijven.
De verzoening hoeft dan van mij ook echt niet meer want ik heb niet de behoefte nog in die ander te investeren , me druk te maken over wat geweest is .
Loslaten is totaal geen issue .

Als het gevoel bij mij totaal weg is , dan sla ik verzoeningspogingen ook af , eenzijdig verzoenen kan niet , dat klopt.
De breuk is dan zo defintief dat er nooit meer iets constructiefs kan ontstaan en waar wantrouwen de boventoon zal voeren.

Toch heb ik veel meer moeite met een ander fenomeen ...het zonder enige reden vertrekken van mensen uit je leven , het gevoel dat het door je handen geslipt is en waar je geen naam aan kunt geven ; geen vinger op kan leggen.
Die leegte schrijnt.

Misschien wel het meest omdat het geen keuze is.

Letterbrij

Ik begon in november met dagelijks bloggen en ik moet zeggen dat het echt in mijn systeem is gaan zitten.

Grappig is dat want ik had echt niet verwacht dat ik zou slagen en genoeg stof zou vinden om over te schrijven.
Nog steeds is het zo dat ik het vaak niet weet , begin te typen en vanzelf rolt het een en ander eruit.

Veel erger lijkt het me om een column te schrijven omdat je dan aan de hoge verwachtigen van je lezers moet voldoen en op een blog maakt het lekker helemaal niets uit want dat is puur voor de leut.

Een stapje verder is verhalen schrijven , o wat een fantasie moet je dan hebben , discipline , een enorme drang om al je verzinsel neer te pennen en ook de lef om door te gaan als het af is om een plek te vinden waar het gelezen zal worden.

Het summum voor een schrijver is dan uiteraard een boek publiceren , om al de tijd , moeite en geduld beloond te zien in een tastbaar boek dat ook nog te koop is .
Stop stop ,niet schrikken ik heb totaal die behoefte niet.
Ik heb alleen gaandeweg steeds meer bewondering gekregen voor de letterkunstenaars.
Lezen is altijd een levensbehoefte voor me geweest , zolang als ik het me herinneren kan en dat het besmettelijk is , dat bewijst mijn kind.

Maar wat schrijven betreft, hou ik het bij mijn blog.
Morgen mag ik weer ;-)