NOEL

Ik heb dit jaar en late start gehad maar vandaag is het dan zowat af en staat het op de kiek!

Het huis is nu officieel in kerstsfeer!
De start is over het algemeen de eerste advent , dan gaat de Hernhutter Kerstster aan de rail met lichtje en al.
Daarbij bedank ik altijd in gedachten dan mijn virtuele vriendin , Tetske , die speciaal naar de Zeister Zending is gereden om voor mij de ster te kopen ,ja onderhand weten velen wat voor Kerstbeest ik ben.

De volgende plek is het raam met de elanden oftewel the mooses ...ze hebben ook gezelschap van wat bruine beren , al dan niet in kersttooi , ijsbeer en nog wat mannen in rode pakken.

Aan deze collectie werkten velen mee , Ruby en ook Mia , de buuf en zelfs zuslief vanuit SU.
De tak op de zelfgemaakte schouw wordt dan volgeladen en met veel plezier begroet ik de bewoners van deze tak ...de drie varkentjes die ik van Ruud kreeg of de elandenkoppen met kerstmusten van Fee.

Hierna is het de beurt van het trappetje met de muziekdozen en dan gaan mijn gedachten naar Wil , die ik bellen moet voor een afspraak.


Het kastje onder de spiegel , daar staan de kerstmannen en de kerk met de lichtjes.
Herinneringen aan al mijn tochten met Karin naar het Oosten en Zuidbeemster op zoek naar de leukste kerstmarkten van de tuincentra , naar de speciale kerstwinkels in Scheveningen zelfs in Oost Beyerland.

De boekenkast , daar hangen de engeltjes gekregen van Sas en daar staan de laatste jaren de kaarten in die krijg , elk jaar minder dankzij het internet , das waar , maar ook ik verstuur er elk jaar minder ..
Ooit waren het er 100 naar alle windstreken.
Naast de bank in de winteropstelling staat de vaas met blauwe kerstballen , Bram zelfs heeft daar een duit in het zakje bij gedaan ...helemaal meegesleept uit Duitsland en dat voor iemand die zo een hekel aan Kerst heeft.

Op de middentafel staat de blauwe schaal met de waxinelichtjes , een cadeau van Ellen ,de andere buuf en daarnaast de Duiste kerstkandelaar die tevens mijn kerststal is ...wat was ik gefascineerd ervan toen in die voor het eerst zag , ik kon er uren met het kind op schoot voor zitten ....dank aan Harmke , mijn Duitse schone zus.

Aan de andere kant van de kamer staat het pronkstuk ...de kerstboom ...die is voor mij een echte als het volhangt met de glazenballen , Oma Winia, de zilveren appels , Sonja en natuurlijk heel veel lichtjes en de zuurstokken.
Vroeger brak Ruud er ieder jaar stiekem eentje omdat ze die dan op mocht eten , nu neemt ze die mee als ze hen ergens kan vinden , we hebben er dus steeds meer.

Zelfs in mijn slaapkamer is er kerstsfeer , daar staat de nepboom , die heel dierbaar versierd wordt met de blauwe ballen die ik ooit zelf heb aangeschaft omdat ik dacht dat het weleens anders kon , beslist geen succes, ik vond de boom echt foeilelik toen die eenmaal opgetuigd en wel stond...
In de nepboom werken ze wel ..raar is dat.

Daar hangen ook de oude ,wat verkleurde kerstballen en huisjes in , nog van Bram zijn ouders , een stuk nostalgie waar we heel zuinig op zijn , zodat Ruud later met kerst ook een aandenken zal hebben aan haar grootouders die zij noch ik gekend hebben.

En voor mij is dat wat Kerst bijzonder maakt , de nostalgie en de zekerheid dat hoe rot het jaar ook geweest is ...Kerst een plezierig tijd blijft , de zekerheid dat goed is om dan al je zegeningen te tellen en te weten dat er ondanks alles velen waren.

Een heel goede Kerst voor iedereen en voor 2007 , heel veel vervulde wensen!!

Winter en dingen die erbij horen

Nee mijn jaargetijde is het niet ...meer.

Vroeger vond ik het prachtig , behalve sneeuw dan want dat is nooit mijn ding geweest , die massa zachte prut die je omarmt en onmogelijk maakt normaal te bewegen.
Een mooie winterdag was toen -20 gr , zon , strakblauwe hemel , alle waters bevroren en allemaal blije mensen die winterpret hadden , daar kon ik bovenmatig van genieten zonder er zelf actief deel aan te nemen.
Mijn lol was dan wandelen met een fotocamera en dat alles vastleggen.

Sinds mijn val en de daarbij opgelopen whiplash op mijn hamstring , ja vanaf toen wist ik waar een hamstring zetelt , is de winter heel veel van zijn charme kwijt geraakt en door de reuma kan ik de kou ook veel minder hebben , de stijve gewrichten en spieren , de startproblemen en de koude vingertoppen , nee de winter is niet meer wat het geweest is.

Ik vind het wel jammer want ook de wisseling van de jaargetijden heeft daardoor zijn nut voor mij verloren en ik begin dus tegen de donkere maanden op te zien .
Ondanks mijn kerstverslaving en de lol die ik beleef aan het optuigen van huis en haard en de gezelligheid die er daardoor in de stulp ontstaat , gaan de donkere dagen waar je in weg en thuis komt hun tol eisen en voel ik me net zo een oud mopperend besje die door zemelt over vroeger was het anders , beter , leuker.
En dat WIL ik echt niet.

Bij deze neem ik me dus voor om me weer ouderwets in te stellen op de dagen na de feestdagen en daar heel veel winteractiviteiten te gaan plannen waar ik vroeger lol in had.
Ik ga dus een keer naar de Edenbaan met de dochter en aanhang en al ga ik dan in de Scheve Schaats zitten met een boek , ik ga mee!
Op het programma staat ook een bezoek aan de Balie of een andere tent op het Leidse Plein op zondag om lekker choco te leuten en bij te beppen zoals het kind en ik vroeger deden , Eylders is ook een goede optie.

Een zondag naar de Bijenkorf en dan ook lekker lunchen ....of dim summen in de Chinese tent bij de Nieuwmarkt ...dat kunnen ook weer 2 uitstapjes zijn.

Een high tea hier thuis met mijn virtuele vriendinnen , die ik nu niet zo vaak zie en waar ik al jaren lief en leed mee deel , ooit onze 40+uitgangsclub.
Een dagje Delft met de andere virtuele dames .....de zomerbijeenkomst is ook nog steeds een hoogtepunt in mijn gedachten.

Kortom , ik krijg nu al zin in het verzinnen van leuke dingen om zo de winter door te komen .
Kijk eens aan , als je genoeg te doen hebt ....is elk seizoen een feestje waard.

Winter kom op , mij heb je niet meer in de greep!

Laatste nieuws ;-)

Het heeft even geduurd maar ik ben weer on line dus moet het blog weer bijgewerkt worden…

Allereerst wil ik bij deze melden dat mijn zus dus oma geworden is , op 14 november j.l. heeft Matthew Anthony zijn intrede gedaan .
Het is een vlotte gebeurtenis geweest en een grote knul van bijna acht pond en 52 centimeters lang , het zal me dus niet verbazen als hij net zo lang als zijn moeder wordt.
Uiteraard zijn we heel erg blij met deze aanwinst en het is een schattig jongetje om te zien , nietwaar?

Verder mocht ik me vermaken op kosten van de baas tijdens 2 cursussen , de een ging over klantvriendelijk handelen en de andere was een telefoontraining.

Ik werk al aardig wat jaren in deze toko en dit was echt niet de eerste keer dat deze onderwerpen behandeld werden , maar ik schijn een van de weinige werknemers te zijn , die net als de baas vind , dat het heel zinvol is om af en toe naar je eigen handelen te kijken zodat je weer met een frisse kijk aan de slag kunt.

De onwil om toe te geven dat men ook fouten maakt en hun manier van handelen niet altijd even correct is , de starheid waarmee sommigen zo een cursus bijwonen , overtuigd van hun gelijk , heeft me heel erg verbaasd .
Natuurlijk is het niet altijd even leuk om kritiek te horen maar dat velen niet eens bereid zijn om er over na te denken dat je na een poos een beroepsblindheid ontwikkelt vind ik behoorlijk schokkend.

Als ik er goed over nadenk is wat ik echt heb opgestoken van dit geheel , dat ik nogal naief ben geweest over de manier waarop mensen in hun werk staan..
Ik heb dit beroep niet gekozen , maar ben erin gerold omdat ik door mijn reuma steeds minder kon en schijnbaar is inzet niet meer een vanzelfsprekend gegeven en datgene wat ik als normaal beschouw is klaarblijkelijk voor anderen ondenkbaar.
En dat , wil er eigenlijk bij mij niet in , zo een geweldige werknemer vind ik mezelf zeer zeker niet!

Ook aan het werkfront van het kind hebben we het een en ander meegemaakt.
Ze heeft na heel veel zoeken en rondkijken een baan aangenomen in een cadeaushop , het enige wat me niet aanstond is dat het gedeeltelijk zwart betaald zou worden en hoewel ik daar niet blij mee was , bedacht ik me ook dat ik niet alles kan voorkauwen en dat ondervinding ook hier de beste leermeester is.
Hoe waar blijkt dat te zijn , de baas zou haar per week betalen en na 2 weken begonnen de moeilijkheden , ze maakte heel lange dagen maar heeft nu nog 4 weken loon tegoed .

Een dikke week geleden heeft ze opgezegd en ik vrees dat het geld dat hij haar schuldig is nooit en te nimmer over de brug zal komen.
Ze is dus op zoek naar een nieuwe baan en deze keer volkomen legaal want hard werken en niets krijgen is wel heel erg zuur!
Het enige positieve hieraan is dat ze hard werken niet schuwt en nu heel ongedurig is omdat ze nog niet de juiste baan gevonden heeft.

Het allerergste van het offline bestaan vind ik toch wel het gemis van mijn dagelijks portie fora , het is wel erg saai en stil zo zonder mijn virtuele vriendinnen en hoewel ik eenmaal per week om een hoekie getuurd heb aan mijn werk , haalt niets het bij het bij tij en ontij genoegen van de virtuele wereld.
Ik heb enorme afkickverschijnselen gehad en ik hoop dat dit me niet meer overkomt , ik ben een nog veel grotere junk dan ik ooit geweten heb!

Dames (en soms ook heren ) , ik ben er weer en ik ga weer heleboel onzinnigheden neer pennen , here I come!!

Laatste loodjes

Het duurt niet zo lang meer of de lang verwachtte kleine komt eraan.

Onderhand weten we dat er een jongetje aan komt , das lang geleden , in onze tak van de familie is dat al bijna 53 jaar geleden.
Dit wordt dan het eind van de damesdynastie.

Tuurlijk maakt het helemaal niet uit of het een dame of een heer is , het hoort er wel bij om daar lekker maf over te doen alsof je er maar het minste aan veranderen kan .
Het is en blijft een kwestie van accepteren en hopen dat de nieuwe wereldburger gezond en wel op dit ondermaanse de intrede doet.

Dus zitten we nu de dagen vooruit te wensen , behalve oma die nog even een zakenreisje in de planning heeft en Zijne Hoogheid de baby verzoekt om even te wachten.

Moeders zit te broeden en te puffen en stikken van de hitte die dit jaar natuurlijk erger dan ooit is daar in de tropen.
Het voert me terug naar het einde van mijn eigen zwangerschap die toen ook viel in de heetste periode sinds heel lange tijd.

De kamer is ingericht , de koffer is gepakt en alles staat klaar.
Nu Koning Baby nog .....


Ik ben toch zo benieuwd of hij op oma wacht!

Dip

Dat is iets wat niemand graag wil meemaken , maar waar je soms niet aan ontkomt.

Ik begin er net een beetje uit te kruipen , snel gaat het helaas niet.
Hoe het zo gekoment is , tjsa , een samenloop van het een en ander maar in grote mate de teleurstelling dat het allemaal misgelopen is met de aanvraag van de scootmobiel.

Langer dan 10 weken in de wacht voor Jan met de korte naam en nog steeds geen zelfstandig vervoer.
Het gevolg is dat ik met het mooie weer en tijdens mijn vakantie nog net zo aan huis geklonken was, dus eigenlijk de bekende druppel.

Ondertussen ben ik de pen gekropen heb een stevige klacht ingediend bij Welzorg waar alles is uitgezocht en recht gebreid.
Dat wil zeggen ....de aanvraag ligt nu in Heerlen en ik wacht weer.
Eergisteren heb ik maar weer eens een foontje aan het geheel gewaagd en dat is niet erg goed voor mijn gemoed.
Tuurlijk kreeg ik weer en nitwit aan de lijn die van niets wist , niets wilde en vooral mijn humeur op de proef stelde.

Nadat ik hem bedankt had voor zijn sublieme hulpverlening , heb ik maar weer de klachtenmevrouw gebelt.
Vandaag zal iemand me terug bellen om de stand der zaken door te geven.

IK hou mij adem maar niet in ....
Gelooft u nog in wonderen??

HAIR

Gimme a head with hair, long beautiful hair
Shining, gleaming, steaming, flaxen, waxen
Give me down to there, hair!
Shoulder length, longer (hair!)
Here baby, there mama, Everywhere daddy daddy


Hair! (hair, hair, hair, hair, hair, hair)
Flow it, Show it;
Long as God can grow it, My Hair!

Let it fly in the breeze and get caught in the trees
Give a home to the fleas in my hair
A home for fleas, a hive for bees
A nest for birds, there ain't no words
For the beauty, the splendor, the wonder of my


I want it long, straight, curly, fuzzy
Snaggy, shaggy, ratty, matty
Oily, greasy, fleecy, shining
Gleaming, steaming, flaxen, waxen
Knotted, polka-dotted; Twisted, beaded, braided
Powdered, flowered, and confettied
Bangled, tangled, spangled and spaghettied!

Ik begin maar met wat jeugdsentiment want oooo wat wilde ik in die tijd graag long and beautifuk hair hebben en jammer genoeg had ik dat niet , vond ik .
Lang was het geloof ik wel , tot op mijn schouders en terwijl mijn zus het zowat op de billen had , de mijne werd gewoon niet langer.
Verder had ik bijna een hekel aan mijn krullen zo onhandig en gelukkig is dat veranderd , ik ben zeer tevreden met mijn krullenbos van dunne draden maar enorm veel haar.

Onderhand heb ik het op elke lengte gehad , maar de laatste drie jaar liet ik het zowat ongestoord groeien en tot mijn grote verbazing werd het steeds langer en bleek het een enorm groeitempo te hebben.
Onhandig was dat vanwege de kleur , ik heb niets tegen grijze haren , maar wel tegen de peper/zout none kleur , dat vind ik echt heel lelijk en geen verf of kleuring hield langer dan 2 dagen alles bedekt.
Kleuren heb ik vrijwel altijd gedaan omdat ik dat spannender vind en omdat het rood in mijn eigen haar meer diepte ervan krijgt .
Ik was dus aan iets anders toe , henna leek me een prima alternatief en hoewel anderen het doen ; zag ik me toch niet die lange haren met zo een pasta bedekken en het dan urenlang laten intrekken.


Verder was het ook zo dat ik het lange haar niet meer aankon, mijn armen deden gewoon pijn na het borstelen van die staart en hoewel de hoge staart met de chopsticks enig stond ...handig was anders.
Eraf was de volgende stap.
Het is er in 2 etappes afgegaan omdat ik plots zo zat was .
Ruby heeft eerst zo een cm of 15 afgehaald en gisteren heeft Beryl de rest eraf gesnoeid en een model erin geknipt.
Handig he , mijn nichtjes , en als je zag hoeveel haar eraf kwam .
En ik ben toch nog minder grijs dan ik bedacht had.


Na de knipbeurt heeft Rudya me in de hennapasta gezet die ik na 6 uur eruit gespoelt heb toen ik het echt zat was.
Het resultaat is nog niet helemaal goed te beoordelen , want dat zie je pas na een dag of drie wanneer de henna goed geoxydeerd is heb ik begrepen , maar het is wel grappig om te zien dat de grijze haren ...blond zijn geworden ; vandaag merk ik dat ze nu iets roder zijn.
Het ziet er naar uit dat eind van de week de voorkant bijgewerkt moet worden en dan ben ik benieuwd hoe lang de kleur erin blijft zitten.


Ik zit aldoor met mijn hoofd te schudden en met mijn handen door de krullen te woelen , het is weer wennen om zo een licht koppie te hebben en wat een genot dat het nu in een minuut weer goed zit.
Maar een staartje ...kan er nog steeds in.


Hair, hair, hair, hair, hair
Hair, hair, hair
Flow it, show it, my hair!

Uren , dagen ,maanden .....

Niet te geloven , een jaar geleden alweer dat ik Sara gezien heb.
Een jaar met some good , some bad , some happy , some sad zoals het te verwachten was.

Minder leuk is dat ik eigenlijk al een jaar lang buitenshuis niet meer zonder stok kan lopen , dat vind ik een verlies ,een stuk acceptatie.
Positief vind ik dat ik als ik terugkijk , me minder vaak ziek heb moeten melden , de dagen dat ik erg last had van mijn lijf vielen gunstig , niet zo vaak op geplannede werkdagen.
Toeval is , dat het deze week net weer raak is.
Na de prachtstart van de zomer en de inzinking in augustus , krijg ik net de laatste week weer eens last , het weer sloeg om , mijn gewrichten wisten weer hoe ze me dat moesten vertellen , best wel jammer!

Het kind wordt steeds volwassener en neemt besluiten waar ik het niet altijd mee eens ben , maar ik heb nu geleerd om langs de kant toe te kijken , per slot van rekening leert niemand van de fouten van een ander .
Maar ik hou mezelf voor dat ze niet in al die zeven sloten zal stappen en dat ze een heel gezond en helder verstand van ons meegekregen heeft.

Een jaar is om en gisteren was ik jarig.
Ik had dit jaar totaal geen zin in een feestje of feestelijkheden . ik heb mijn snor gedrukt.
Het was oke , ik ben tevreden en op naar een heel nieuw jaar.


Uren , dagen , maanden , jaren ......voorbij gaan ze zeker!

Verbaal geweld

Het is vreemd , maar als je mijn dochter zou vragen of ze het kent zou ze je zeker vertellen dat ik er soms gebruik of is het misbruik van maak.

Als ik heel boos ben en geirriteerd , kan het wel gebeuren dat ik van alles los ga en dan alles wat me voor de mond komt over haar heen stort.
Ik weet het , het is een slechte eigenschap ; but hey ...I`m only human , toch ?

Gisteren aan mijn werk heb ik ondervonden hoe diep het erin kan hakken en hoe klein en monddood verbaal geweld je kan doen voelen.

Meneer X belde voor een afspraak voor zijn vrouw bij dr Y en helaas is de regel dat dr Y zelf bepaalt wie er op zijn spreekuur een afspraak krijgt en worden alle afspraken voor nieuwe patienten in overleg met hem gemaakt.
Toen ik dit beicht aan meneer X vertelde en begon hij gelijk te briezen dat hij zelf specialist in de toko was en dat ie derhalve dit niet pikte.
Ik probeerde nog uit te leggen dat het wellicht voor hem makkelijker was dan persoonlijk zijn collega dr Y te benaderen , maar dit mocht allemaal niet baten.
Meneer X was nu op oorlogspad en het object van zijn persoonlijke strijd was ...ikke.... als zijnde het obstakel op het pad naar het gewenste doel.
Hij eiste mijn naam en toen ik die noemde moest er nog een achtervoegsel bij , nu geef ik dat nooit en te nimmer , dus zei ik dat het noemen van mijn naam en de plek waar ik te vinden was genoeg was om me te achterhalen.
Navraag naar mijn baas en chef deed hij ook en jammer genoeg kon ik hem daarmee niet verblijden , de een had cursus en de ander was met vakantie.
Maar voordat ik zelfs de gelegenheid kreeg om hem op een andere optie te wijzen om verder te komen op zijn weg naar zijn doel , ontdekte ik dat we nu in een soort patstelling terecht waren gekomen.
Hij bleef op zeer onaangename wijze eisen om mijn doopceel en ik bleef even duidelijk en vastberaden volhouden dat mijn voornaam genoeg was.

Na vruchteloos woord gesteggel ; heb ik hem toen doorverbonden met een van de verpleegkundigen op de poli met als doel haar de kans te geven hem van de regels over afspraken bij dr Y op de hoogte te stellen , maar ook dat gesprek werd een strijd en ze weigerde om zich te laten overhalen om mijn doopceel te lichten.
Het enige concrete wat ze hem aan info kon verschaffen was de naam en het telefoonnummer van de chef.

Wat na dit geheel me overviel is een totaal gevoel van platgewalst te zijn door de heftigheid van het gesprek , de persoonlijke manier waarop de man omging met slecht nieuws en hoe ontzettend dom en murw het gesprek van plm 10 minuten me achter liet.
Uiteraard heb ik er met mijn collega`s over gepraat maar op de een of andere manier kon ik niet overbrengen hoe machteloos ik me voelde.

Vanmorgen was het eerste waar ik aan dacht bij het ontwaken , het verbale geweld en mijn reactie erop.
Ik heb dus gelijk mijn chef gebeld en haar het hele verhaal verteld ....
Natuurlijk had ze het al gehoord en ze vroeg of ik de naam van mr X nog wist en helaas , dat ben ik totaal kwijt.
Dr Y wordt op de hoogte gebracht en ze raadde mij aan om dit maar van me af te schrijven ...

Dit weblog is inderdaad zeer heilzaam om het een en ander een plek te geven en eens goed navel te staren ...gelukkig maar.
Wat me het meeste dwars zit aan het geheel is dat zo iemand zo over al je grenzen heen dendert dat het effect is dat er niets overblijft dan een enorm kater gevoel en een twijfel aan de eigen capaciteiten.

Wie zich aan een ander spiegelt , spiegelt zich zacht.
Niets is minder waar.
Ik heb mijn lesje bij deze geleerd.


Verbaal geweld....YUK!