Zomerconcert

Op onze buurtsite las ik erover en dacht waarom niet?

Dit is de aankomst van de leden van het Ricciotti Ensemble op het Plein voor de Arena.
Het slotconcert van hun Barbulete tour in Nederland aan de vooravond van hun vertrek naar de Antillen.

Dochterlief had er geen oren naar, dus ben ik in mijn uppie gegaan en heb genoten van een heel bijzonder open lucht concert.
Het ensemble is een groep jonge, enthousiaste conservatorium leerlingen en uitstekende amateurs die met enorm veel plezier een swingend concert neerzetten.
Voor deze tour zingt Izaline Calister, een heel prachtige Antilliaanse met ze mee, de combinatie is geweldig!

Het repetoir was met het oog op de tour Antilliaans aangepast en er waren werken van Bach, Villa Lobos en zelfs een heuse traditionle wals te horen, wat opviel was het spetterende spel, de interactie tussen zangeres en het Ensemble, voeg daarbij een optreden van de zeer jonge drumband Luna ku Solo ...
De jeugdige drummers , stuk of 8 jongens en 1 meisje die echt een show weggaven, die klonk als een klok. Ik schat dat de jongste een jaar of 6 en de oudste 11 jaar was en een show!!

Het publiek werd echt getracteerd op iets heel bijzonders en unieks.

Het plezier van alle uitvoerders spatte er vanaf en ik heb zelden zoveel lol gezien bij een stel artiesten, dat was al genoeg om geen spijt te hebben van mijn bezoek aan dit bijzondere concert.

Dansend, zingend, entertainend als de besten gaven de leden hun show en ze lieten zelfs het publiek meezingen met een pracht song in het Papiamento, Atardi, waarvan de woorden op een "smartrol" te lezen waren.

Ik heb een pracht, zwoel, zomerconcert meegemaakt en de tip doorgegeven aan mijn nicht op Curacao, ik weet zeker dat als het haar lukt, een uitvoering bij te wonen, ze net zo genieten zal als ik !

Tuinieren

Jarenlang was het woord genoeg om een diepe afkeer bij me op te roepen.

Toen mijn ouders ons ouderlijk huis in Su kochten was de tuin behoorlijk verwaarloosd, overgroeid met varens en grassen die tot aan de dakgoot reikten.
Mijn vader, die dol op tuinieren was, vond dat we mee konden helpen met de tuin onderhouden en daarom moesten we elke dag een vierkante meter aan vegitatie schoonmaken, not bad toch....3 kinderen, 3 vierkante meter, uurtje werk....
Maar we vonden het verschrikkelijk en nee het heeft ons geen liefde voor tuinieren opgeleverd, integendeel.

De eerste jaren in NL mistte ik de tuin dan ook niet, wel had ik al snel mijn kamer en later mijn woning vol planten staan en merkte ik dat ik ondanks alles de groene vingers van pa meegekregen had ;-)

Na jarenlang in kamerplanten en bloembakken gewroet te hebben, kwam ik in dit huis tot balkontuinieren, ook al geinspireerd door mijn uitzicht op de volkstuin beneden mijn balcon.
In deze wijk heeft ieder blok een eigen volkstuincomplex en in ons blok is er altijd een fanatieke groep aan het wroeten, planten en doen, dus nooit een plek vrij.
Ik heb nog geprobeerd met de benedenbuurvrouw een stuk voortuin te annexeren die toen niet in "cultuur " was maar dat werd niets omdat ze gingen verhuizen en de buren daarna ...ach....

Daarna werd ik ingehaald door mijn fysieke gestel, en tuinieren is nu helaas niet echt haalbaar, zelfs mijn balcon ligt nogal braak, hoewel ik me echt voorgenomen heb om er volgend jaar opnieuw te starten.

Gisteren bedacht ik me dat ik eens een rondje volkstuinen kon gaan doen.
Ik begon in Leksmondhof..


Het was al niet makkelijk om erbij te komen, en er groeit wel iets, weelderig is het zeker.

Op Leerdamhof heb ik niet eens fotos gemaakt, het zag er nogal kaal uit en ik kon er niet dichtbij genoeg komen.

Leusdenhof was mijn volgende doel..


Er wordt in dit stuk ook wel getuinierd en helaas kan je nu de "slotgracht" niet zien die om deze tuin gegraven is om een goede afwatering te garanderen, vooral in het voorjaar geeft dat een heel mooi effect.

Maar op nummer een met stip staat de tuin, waar ik op uitkijk en die me toen al tot tuinieren bracht...de tuin op Liendenhof.

Het heeft de weelderigheid, kleur en sfeer van een Engelse tuin ..


Er zijn tuintjes met groenten..

Allerlei soorten bloemen

Bankjes om te zitten

Rozenbogen, stillevens, doorkijkjes

Geurende bloemen

Fruitbomen



En dit is slechts een klein stuk waar ik omheen kon rijden met de scoot



De geur, vlinders , bijen die af en aan zoemen, echt zomers en romantisch


Het oog voor details, de grappige bordjes


En ik kwam ook deze mevrouw tegen die vertelde dat ze in een ander deel van de wijk woont, maar vaak even omloopt om door deze tuin te wandelen.


Ja de bewoners van ons blok hebben er een prachttuin van gemaakt..
En ik kan me nu al verheugen op de zonnebloemen

Behalve de volks of nutstuinen zijn er ook nog een heleboel particuliere tuinen van de bewoners op de begane grond en dat geeft onze wijk die al heel erg groen is met heel veel openbaar groen dat goed onderhouden wordt een heel speciaal aanzien.

Ik heb altijd een fantastisch uitzicht vanaf mijn balcon ...in alle jaargetijden.

Zaterdag

Ben vandaag niet al te veel van plan ..

Shoppen ja, de maandelijkse buit binnenhalen en bedenken wat er extra bij moet voor de verjaardag van mijn spruit de volgende week.
Zelf weet ze ook nog niet wat ze eten wil , dus ik haal maar wat dingen waar ik alle kanten mee op kan.

Negentien wordt ze alweer, waar ging de tijd.
Steeds meer haar eigen persoon, eigen ideeen, eigen alles.
Maar voorlopig nog onder moeders vleugels, hoe lang nog?

Buiten is een lome dag begonnen, vogeltjes fluiten en kwinkeleren, zonnetje schijnt al, af en toe hoor ik ergens een hond blaffen.
Heerlijk zo een traag begin......

Weinig nieuws

Ik weet het, ik ben heel erg stil, ik krijg ook op mijn kop hiervoor ;-))

De reden is drukte, ik werk extra in de toko om vakantiedagen op te sparen, ben aan het leren en heb veel aanloop omdat het vakantietijd is.

Met Ruby ben ik al tweemaal een lange tocht gaan scoot/fietsen, dom genoeg geen fototoestel meegenomen, dus moet men maar geloven dat het ontzettend leuk was.
Wie weet lukt het me dit weekeinde wel wat vast te leggen en neer te zetten.

Tot aan de volgende posting wens ik iedereen heel warme dagen toe ...
Het is zomer!!

Stulp in aanbouw

Gisteren zijn Ruud en ik volgens afspraak bij Cin`s home in the making geweest.

De keuken staat er te schitteren, moet nog wel betegeld worden, maar Cin zou zichzelf niet zijn als de bijpassende planten ontbroken hadden ;-)

De vloer werd gelegd in de woonkamer, het wordt heel erg mooi, paps & son leveren klassewerk.

Op dit plaatje poseert Tyrone voor me, voor zijn baker doet hij dat wel.
Het blijft grappig om in het huis te zijn, er is zoveel dat me aan mijn oude huis doet denken, maar dan met een Cin tintje...zoals dit....

Zoals het klokje thuis tikt!

Zomerfestival Kwakoe

Ja officieel het dat festival nu zo ..

Het moest allemaal anders en dat heeft een hoop gemor & ruzie tot aan een rechtzaak opgeleverd, maar desondanks het festival is weer begonnen.
Ruud en ik zijn er gisteren even heen geweest.
Ik wilde er graag heen omdat ik het nu weer kan, maar ik ben geen fan van de drukte.
Het was door het wisselvallige weer totaal niet druk, maar misschien waren we ook doodgewoon te vroeg.
Volgens Ruud was er weinig sfeer, ik vond het met name rommelig maar daar kan de organistatie dit jaar niet al te veel aan doen, want rondom is het een grote bouwput omdat het park heringedeeld wordt.

Een dure maar heerlijke fruitcocktail zonder alcohol hebben we genomen en wat koekjes gekocht.
Daarna nog een ijsje op de Poort in het zonnetje.

Zomerfestival, ik heb het weer gezien, geloof ik!

Lekker !

Ik heb weer heerlijk gegeten.

Het voordeel van deze formule is dat er genoeg is om uit te kiezen, de variatie groot is, veel keus aan groeten dus ook de veggies onder ons hadden meer dan genoeg keus.

Het was enorm gezellig en ook nu weer was er genoeg te lachen, echt, ik heb zelfs tranen van plezier gezien.
Uit eten met een groep blijft iets magisch, op de een of andere manier steekt iedereen elkaar aan en de verhalen vliegen de tafel over.

Ik moest wel lachen toen het personeel van het restaurant mij bij het afscheid vroeg of ik morgen weer langs kwam, maar ik kon ze verzekeren dat ik voor even genoeg Oosterse maaltijden gehad heb.
En toch ...het was zeer smakelijk!

...op naar de volgende ....

Na flink natgeregend te zijn op een kort tochtje naar de Poort, ben ik omgekleed en wel op weg gegaan naar de Sizzling Wok.

Het gezelschap was prima, de speeches ook, er is heel erg hard gelachen tot aan buikpijn toe.

Zelfs het eten is me niet tegen gevallen, er waren lekker veel Chinese champignons en daar ben ik dol op.

Ik zie niet op tegen de tweede wokavond, ik heb er zelfs zin in.

Jammer

Maar het weer doet niet mee aan mijn vakantiegevoel.

Ik ga steeds beter assimileren en net zo hard fulmineren over het weer als de gemiddelde Nederlander, o foei!
Het is wel bar & boos, hoewel het niet echt koud is, zal je toch maar met je tentje op een camping somewhere in de lande staan ...moet er niet aan denken.

Leuker is het, dat ik vandaag en morgen uit eten ga met mijn collegas van beide werkplekken en komisch is dat ze beiden willen wokken.
Ik moet er dus aan geloven.
Zo dol als ik op de Aziatische keuken ben, heb ik dat nog nooit gedaan.
Het heeft ook te maken met het feit dat ik uit eten meestal zonde van mijn geld vind, omdat ik heel vaak het gevoel heb dat het ergens thuis met het zelfde gezelschap veel smakelijker en gezelliger was geweest.

Ik zet me er overheen en ik ga sizzelen vandaag EN morgen.
Wie weet vind ik het geweldig!

Fotos volgen nog, de bucket is in onderhoud ;-), nu staan ze er wel.

De oudste

Dit is ze dan, de oudste van de familie.

Ze is nu 87, de laatste der Mohicanen, de langstlevende van haar familie.
Maar ik schrok toch heel erg van deze foto.
Mijn moeder is nu echt een oud besje, er is weinig wat me nog doet denken aan die sterke, onafhankelijke en ik-kan-het-allemaal-wel-aan-mevrouw.
Natuurlijk is dat geen wonder, ik ben zelf al middelbaar,maar......
De ouderdom bezoekt mijn moeder in de meest genadeloze vorm, want we raken haar kwijt terwijl haar lijf nog aanwezig is.

Er zijn momenten dat ze heel erg helder is en nog een heleboel verteld als ik haar spreek en toch midden in het hetzelfde gesprek, dwalen de gedachten af, gaan de luiken dicht en ben ik haar minuten lang kwijt.
En dan word ik boos, niet op haar, stel je voor, nee op het oneerlijke, dat ze ZO oud wordt, want waarom moet dat?
Ik herken haar niet terug, mijn moeder.

En dan zie ik deze foto, ik schiet in de lach.
Hier is ze dan Elin, cocky looking into the camera.
DIT is mijn moeder, zelfs nu !